Aslıhan2312
Co-Admin
Koşuyorlar, öldürüyorlar, öldürüyorlar: Londra laboratuvarında yetiştirilen insanlar bir Londra laboratuvarı ile enfekte olurlar, kuduz ve uzanmış kollarla mücadele eden ateşli zombilerden daha tehlikelidir. Bu temel fikir sayesinde Danny Boyle, “28 gün sonra” filmi ile yaşlı zombi türüne taze rüzgar getirebildi. Zaten 1972'de, çok hızlı hareket edebilen perişan düşük bütçeli film “Ölüler Bahçesi” nde ve “The Crazies” de, çılgın “öfke modunda” biowapfe kirlenmiş bir insanla ölümsüz vardı, ancak sadece “28 gün sonra” yarış zombileri veya enfekte olmuş popüler ve tipik oldu. Sadece telaşlı yüzyılımıza bulamaç varyantından daha iyi uyuyorlar.
Zorlu dijital kamera görünümü ile film o zamanlar büyük bir başarıydı ve 2007'de de başarılı, daha aksiyon-ağır devam filmi “28 hafta sonra” ile sonuçlandı. Ve şimdi – 18 yıl sonra – seri nihayet devam etti. Yine Danny Boyle yönetti, Alex Garland senaryoyu yazdı. Yani film hayranlarının beklentileri yüksek. Ve “28 yıl sonra” nın kutuplaşacağından emin. Bazıları neredeyse iki saatlik filmi, harika ortamlar, neredeyse şiirsel bir görsel dil ve güçlü aktörlerle puan alan bir Turning Korku Destanı olarak kutlayacak. Bazıları ayrıca sayısız referansı dört gözle bekleyecek ve önceki filmlerin sahte belgesel kamerastilinin, önemli ölçüde daha yüksek bütçesiyle yeni film uyarlamasına nasıl zarif bir şekilde entegre edildiğini övecek.
Diğerleri ve bu tartışmanın gözden geçirenini içerir, ancak hayal kırıklığına uğrayacak ve filmi önceden beslenmiş, kayalık ve tonal olarak tanımlayacaktır. Başlangıç, filmin güçlü ve zayıf yönlerini gösteriyor: birkaç çocuk bir odada oturuyor ve bir televizyona bak. Teletubbies çalışıyor. 2002'deyiz. O zamana kadar dizi harika. Sonra enfekte insanlar oturma odasına girer ve yoğun bir şekilde kesilmiş ve yarı yürekli bir katliam düzenler. Fizik sadece burada değil. Bir çocuk kaçabilir ve en son mahkemeyi bir rahip olarak sevinçle duyuran babasına bir kiliseye kaçabilir. Enfekte kişilerin aşağıdaki saldırısı drama, korku filmi ve parodi arasında dalgalanıyor. Daha sonra bile, film ne olmak istediğini bilmiyor gibi görünmüyor: kıyamet sonrası bir İngiltere'de duygusal aile draması, zombi türünün önünde yanaktaki dil veya korkutmak isteyen gerçek bir korku filmi.
Özünde, “28 yıl sonra” bir çağ filmi. On iki yıllık Spike (Alfie Williams tarafından somutlaşmış büyük), cesur şiddet, bira içmek ve övünmelerden oluşan babası tarafından “erkek” dünyasına tanıtıldı. Bu başlangıç pratik olarak otomatik olarak küçük ada topluluğunda. Yetişkinlere daha “kadın” giriş için Spike nihayet karar verir: Annesiyle birlikte, insanların kırılganlığı ve son derece göz önüne alındığında hem özen hem de kabulü öğrenir. İlk inisiyasyon Babasından Spike gevşemesine yol açarken, ikincisini annesinden gevşer. Ödül kazanan aktör Ralph Fiennes'in somutlaşmadığı garip bir karakterden destek alıyor. Filmin sonu açık görünüyor. “28 yıl sonra: Kemik Tapınağı” adlı bir devam filmi zaten çekildi, üçlemenin üçüncü bir kısmı planlanıyor. Muhtemelen “öfke” virüsü ile enfekte olan “öfke” virüsünün “sınıf toplumu” hakkında daha fazla olacaksınız. Önceki filmlerden farklı olarak, çoğunlukla burada çıplak olarak koşarlar (ve kısmen penis protezleri ile), kurbanlarını yiyin ve çocukları ve aileleri bulabilirler.
Masal eksikliği söz konusu olduğunda, “28 yıl sonra” hiçbir şekilde 2002 ve 2007 yılları arasında filmlerden daha düşük değildir. Ne yazık ki dehşete gelince. Buna ek olarak, her tekinsizliği baltalayan “genç babaların” film müziği de kulaklarımda taşıyor. İskoç bandının ilerici hip-hop, filmin ton dalgalanmalarının güçlendirildiği atmosferik kırıklar yaratır. Toplantıyı olumlu bir şeyle bitirmek için: “28 yıl sonra” raftan bir film değil, kendinize ait bir şeye çalışır ve kesinlikle bazı tartışmalara ilham verecektir. Öyleyse yeni üçlemenin diğer bölümlerini bekleyelim.
19 Haziran 2025'ten beri sinemada, 1 saat 55 dakika, korku, gerilim filmi, yönetmen: Danny Boyle, senaryo: Alex Garland, Meslek: Aaron Taylor-Johnson, Jodie Comer, Alfie Williams.
Geri bildiriminiz var mı? Bize yaz! letter@Haberler
Zorlu dijital kamera görünümü ile film o zamanlar büyük bir başarıydı ve 2007'de de başarılı, daha aksiyon-ağır devam filmi “28 hafta sonra” ile sonuçlandı. Ve şimdi – 18 yıl sonra – seri nihayet devam etti. Yine Danny Boyle yönetti, Alex Garland senaryoyu yazdı. Yani film hayranlarının beklentileri yüksek. Ve “28 yıl sonra” nın kutuplaşacağından emin. Bazıları neredeyse iki saatlik filmi, harika ortamlar, neredeyse şiirsel bir görsel dil ve güçlü aktörlerle puan alan bir Turning Korku Destanı olarak kutlayacak. Bazıları ayrıca sayısız referansı dört gözle bekleyecek ve önceki filmlerin sahte belgesel kamerastilinin, önemli ölçüde daha yüksek bütçesiyle yeni film uyarlamasına nasıl zarif bir şekilde entegre edildiğini övecek.
Diğerleri ve bu tartışmanın gözden geçirenini içerir, ancak hayal kırıklığına uğrayacak ve filmi önceden beslenmiş, kayalık ve tonal olarak tanımlayacaktır. Başlangıç, filmin güçlü ve zayıf yönlerini gösteriyor: birkaç çocuk bir odada oturuyor ve bir televizyona bak. Teletubbies çalışıyor. 2002'deyiz. O zamana kadar dizi harika. Sonra enfekte insanlar oturma odasına girer ve yoğun bir şekilde kesilmiş ve yarı yürekli bir katliam düzenler. Fizik sadece burada değil. Bir çocuk kaçabilir ve en son mahkemeyi bir rahip olarak sevinçle duyuran babasına bir kiliseye kaçabilir. Enfekte kişilerin aşağıdaki saldırısı drama, korku filmi ve parodi arasında dalgalanıyor. Daha sonra bile, film ne olmak istediğini bilmiyor gibi görünmüyor: kıyamet sonrası bir İngiltere'de duygusal aile draması, zombi türünün önünde yanaktaki dil veya korkutmak isteyen gerçek bir korku filmi.
Özünde, “28 yıl sonra” bir çağ filmi. On iki yıllık Spike (Alfie Williams tarafından somutlaşmış büyük), cesur şiddet, bira içmek ve övünmelerden oluşan babası tarafından “erkek” dünyasına tanıtıldı. Bu başlangıç pratik olarak otomatik olarak küçük ada topluluğunda. Yetişkinlere daha “kadın” giriş için Spike nihayet karar verir: Annesiyle birlikte, insanların kırılganlığı ve son derece göz önüne alındığında hem özen hem de kabulü öğrenir. İlk inisiyasyon Babasından Spike gevşemesine yol açarken, ikincisini annesinden gevşer. Ödül kazanan aktör Ralph Fiennes'in somutlaşmadığı garip bir karakterden destek alıyor. Filmin sonu açık görünüyor. “28 yıl sonra: Kemik Tapınağı” adlı bir devam filmi zaten çekildi, üçlemenin üçüncü bir kısmı planlanıyor. Muhtemelen “öfke” virüsü ile enfekte olan “öfke” virüsünün “sınıf toplumu” hakkında daha fazla olacaksınız. Önceki filmlerden farklı olarak, çoğunlukla burada çıplak olarak koşarlar (ve kısmen penis protezleri ile), kurbanlarını yiyin ve çocukları ve aileleri bulabilirler.
Masal eksikliği söz konusu olduğunda, “28 yıl sonra” hiçbir şekilde 2002 ve 2007 yılları arasında filmlerden daha düşük değildir. Ne yazık ki dehşete gelince. Buna ek olarak, her tekinsizliği baltalayan “genç babaların” film müziği de kulaklarımda taşıyor. İskoç bandının ilerici hip-hop, filmin ton dalgalanmalarının güçlendirildiği atmosferik kırıklar yaratır. Toplantıyı olumlu bir şeyle bitirmek için: “28 yıl sonra” raftan bir film değil, kendinize ait bir şeye çalışır ve kesinlikle bazı tartışmalara ilham verecektir. Öyleyse yeni üçlemenin diğer bölümlerini bekleyelim.
19 Haziran 2025'ten beri sinemada, 1 saat 55 dakika, korku, gerilim filmi, yönetmen: Danny Boyle, senaryo: Alex Garland, Meslek: Aaron Taylor-Johnson, Jodie Comer, Alfie Williams.
Geri bildiriminiz var mı? Bize yaz! letter@Haberler