Aslıhan2312
Co-Admin
Yüzlerinde bir gülümsemeyle el ele bir ağacın etrafında dans ediyorlar. Beş çocuk, beyaz elbiseli beş mutlu küçük insan var, üstlerindeki ağaçta asılı olan şey onları caydırmıyor.
Berlin-Weißensee'deki Arnarson & Sehmer galerisinde yedi eserle birlikte sergilenen tablonun adı “Et Ağacı”. Sanki ağaçta büyümüş gibi dallardan kalın et yığınları sarkıyor. Çocuklar için bunun dünyadaki en normal şey olduğunu düşünebilirsiniz. Ancak gerçekte durum tam olarak böyle değil ve Berlinli illüstratör ve ressam Carolin Günther, diğer adıyla Caroletta'nın “Et Hakkında” sergisiyle bunu netleştirmek istediği şey bu.
Yataktan tabağa: “Gördüm, duydum, kokladım”
Caroletta, Berliner Zeitung'a verdiği röportajda “En son et yemek zorunda kaldığım zaman anaokulundaydım” diyor. O zamanlar karaciğer vardı ama öğleden sonra annesi onu aldığında çocuğunun ağzında hâlâ karaciğer olduğunu fark etti. Küçük Carolin öğle yemeğini saatlerce yanaklarında tutmuştu ve yutmayı iğrenç buluyordu. O andan itibaren bir daha ete dokunmak zorunda kalmadı. Bu güne kadar evindeki masada değil.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Serinin ilk resmi başka bir anekdot tarafından oluşturuldu. Sanatçı, “Yaklaşık beş ya da altı yaşımdayken, ailem birkaç günlüğüne bensiz gittiler ve beni çiftlikte büyükannem ve büyükbabamın yanına bıraktılar” diyor. Akşam aniden evini çok özlediğinde ve çok ağladığında, büyükanne ve büyükbabası çiftlikten yatağına küçük bir tavşan getirdi. Onu rahatlatmalı.
“Oldukça iyi çalıştı” diyor. Ancak birkaç ay sonra tekrar gittiğinde ilk kez bir tavşanın boynunun kırıldığını ve tüylerinin çekildiğini gördü. “Gördüm, duydum ve kokladım – ve sonra bitti.” “Ayrı Atla” resmi bu anı ve gerçekleşmeyi temsil etmeyi amaçlıyor: çayırda zıplayan ama yine de ikiye bölünmüş genç ve neşeli bir tavşan .
Her şey 2015 yılında “Jump Apart” ile başladı; sanatçı Caroletta, çocukluğunda yaşadığı bir deneyimden ilham aldı.Carolin Günther
Siyasi konuları sevimli bir şekilde paketlemek, 39 yaşındaki adamın konseptini tarif etmek için ideal. Serisiyle hayvan tüketimine dikkat çekmek ve et tüketimine ilişkin toplumsal normları sorgulamak istiyor. 35 yılı aşkın süredir balık veya et yemiyor. Yaklaşık on yıldır yalnızca vegan besleniyor.
WWF Almanya'ya göre bu ülkede 700 milyona yakın hayvan gıda amaçlı kullanılıyor. Her yıl yumurta tavukları, etlik piliçler, hindiler, sığırlar, domuzlar ve inekler de dahil olmak üzere yaklaşık 750 milyon hayvan kesiliyor. Sanatçı bunlardan bazılarını eserlerine dahil etmiştir. Ancak motiflere kedi ve köpekler de karıştı. Neden? Bunu yaparken hayvanların “yenilebilir” ve “yenmez” olarak sınıflandırılmasını kaldırmak istiyor.
Kışkırtıcı ve ilham verici: “Ete Dair” sergisi insanları uyandırıyor
Resimleri ilk bakışta estetik ve sevimli, hatta biraz rüya gibi görünecek şekilde tasarlandı. Ancak ikinci bakış, bir izleyicinin sanatçıya söylediği gibi “bıçak ucuna kadar agresif” olduğunu gösteriyor. 20 yılı aşkın süredir Berlin-Friedrichshain'de yaşayan ve Sakson İsviçre'den gelen Caroletta, “Arkadan vuran bir çekiç gibi” diyor.
Motiflerin dekoratif duvar resimleri veya sıra dışı cep telefonu kılıfları olarak uygun olacağını düşünebilirsiniz. Ama sonra aniden vahşet ortaya çıkıyor, çiçeksi unsurların yalnızca aksesuar olarak hizmet ettiğini ve çocuksu, naif hafiflik ile şiddetli gerçeklik arasındaki kararsızlığın odada olduğunu gördüğünüz korkutucu an. Caroletta çiçek aracılığıyla şunu söylemek istiyor: Hayvanlar yaşayan varlıklardır ve öldürülmemelidir.
Çalışılan moda tasarımcısı, sanatıyla normalde kapalı kalacak bir kapıyı açmak istiyor. Sekiz görsel sizi sadece düşündürmekle kalmıyor, aynı zamanda kışkırtıcı da.
Carolin Günther namı diğer Caroletta 20 yıldan fazla bir süredir Berlin'de yaşıyor, tasarım eğitimi alıyor ve sonunda tutkusu olan resimle sonuçlandı.Carolin Günther
Mesela neden “Et Ağacı”nda olduğu gibi özellikle bu konu için çocukları motif olarak kullanıyor? Caroletta, “Çocukların konuyla mümkün olan en fazla mesafeye sahip olduğunu düşünüyorum” diyor. Hiçbir alakaları yok, etin ağaçta yetiştiğini sanıyorlar. Berliner'e göre çocuklar, en sevdikleri ayı sosisini, içinde ne olduğu, bu maddenin nereden geldiği ve uğruna ölmek zorunda kalan hayvanın neye benzediği hakkında en ufak bir fikri olmadan ısırıyor. “Bilselerdi yemezlerdi.”
Bu görüntüler ilk kez sergilenmiyor. Ocak ayında Berlin-Kreuzberg'deki Bethanien'de bir sergi zaten vardı ve çalışmalar Londra'da bile sunuldu. Seriden bazı görseller Seul'deki Dünya İllüstrasyon Ödülleri'nde de aday gösterildi. Bu da yetmezmiş gibi Caroletta ayrıca “Biz Her Zaman Yaptığımız Yol Bu” adlı resimli bir kitap da yayınladı. Resimler de orada görülebilir.
Caroletta'nın sekiz eseri, Berlin-Pankow'daki Arnarson & Sehmer galerisinde 23 Mart'a kadar her cumartesi saat 14.00'ten 18.00'e kadar izlenebilecek. Carolin Günther
Berlinli sanatçı et konusunda ne istiyor? “Yapmamız gereken ilk şey, hayvanları bu kadar büyük ölçekte yapay olarak yetiştirmeyi ve yetiştirmeyi durdurmaktır” diyor. Ve eğer hayvanların yiyecek, hatta kıyafet olarak bile kullanılmadığı ütopyası bir noktada gerçeğe dönüşürse, o zaman hayvanlar sadece kendileri için var olabilirler. Sanatçı sonunda “Tıpkı insanlar gibi” diyor.
Et Hakkında. Galerie Arnarson & Sehmer, Lehderstraße 74. 23 Mart 2024'e kadar
Herhangi bir geri bildiriminiz var mı? Bize yazmaktan çekinmeyin! brifing@Haberler
Berlin-Weißensee'deki Arnarson & Sehmer galerisinde yedi eserle birlikte sergilenen tablonun adı “Et Ağacı”. Sanki ağaçta büyümüş gibi dallardan kalın et yığınları sarkıyor. Çocuklar için bunun dünyadaki en normal şey olduğunu düşünebilirsiniz. Ancak gerçekte durum tam olarak böyle değil ve Berlinli illüstratör ve ressam Carolin Günther, diğer adıyla Caroletta'nın “Et Hakkında” sergisiyle bunu netleştirmek istediği şey bu.
Yataktan tabağa: “Gördüm, duydum, kokladım”
Caroletta, Berliner Zeitung'a verdiği röportajda “En son et yemek zorunda kaldığım zaman anaokulundaydım” diyor. O zamanlar karaciğer vardı ama öğleden sonra annesi onu aldığında çocuğunun ağzında hâlâ karaciğer olduğunu fark etti. Küçük Carolin öğle yemeğini saatlerce yanaklarında tutmuştu ve yutmayı iğrenç buluyordu. O andan itibaren bir daha ete dokunmak zorunda kalmadı. Bu güne kadar evindeki masada değil.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Serinin ilk resmi başka bir anekdot tarafından oluşturuldu. Sanatçı, “Yaklaşık beş ya da altı yaşımdayken, ailem birkaç günlüğüne bensiz gittiler ve beni çiftlikte büyükannem ve büyükbabamın yanına bıraktılar” diyor. Akşam aniden evini çok özlediğinde ve çok ağladığında, büyükanne ve büyükbabası çiftlikten yatağına küçük bir tavşan getirdi. Onu rahatlatmalı.
“Oldukça iyi çalıştı” diyor. Ancak birkaç ay sonra tekrar gittiğinde ilk kez bir tavşanın boynunun kırıldığını ve tüylerinin çekildiğini gördü. “Gördüm, duydum ve kokladım – ve sonra bitti.” “Ayrı Atla” resmi bu anı ve gerçekleşmeyi temsil etmeyi amaçlıyor: çayırda zıplayan ama yine de ikiye bölünmüş genç ve neşeli bir tavşan .
Her şey 2015 yılında “Jump Apart” ile başladı; sanatçı Caroletta, çocukluğunda yaşadığı bir deneyimden ilham aldı.Carolin Günther
Siyasi konuları sevimli bir şekilde paketlemek, 39 yaşındaki adamın konseptini tarif etmek için ideal. Serisiyle hayvan tüketimine dikkat çekmek ve et tüketimine ilişkin toplumsal normları sorgulamak istiyor. 35 yılı aşkın süredir balık veya et yemiyor. Yaklaşık on yıldır yalnızca vegan besleniyor.
WWF Almanya'ya göre bu ülkede 700 milyona yakın hayvan gıda amaçlı kullanılıyor. Her yıl yumurta tavukları, etlik piliçler, hindiler, sığırlar, domuzlar ve inekler de dahil olmak üzere yaklaşık 750 milyon hayvan kesiliyor. Sanatçı bunlardan bazılarını eserlerine dahil etmiştir. Ancak motiflere kedi ve köpekler de karıştı. Neden? Bunu yaparken hayvanların “yenilebilir” ve “yenmez” olarak sınıflandırılmasını kaldırmak istiyor.
Kışkırtıcı ve ilham verici: “Ete Dair” sergisi insanları uyandırıyor
Resimleri ilk bakışta estetik ve sevimli, hatta biraz rüya gibi görünecek şekilde tasarlandı. Ancak ikinci bakış, bir izleyicinin sanatçıya söylediği gibi “bıçak ucuna kadar agresif” olduğunu gösteriyor. 20 yılı aşkın süredir Berlin-Friedrichshain'de yaşayan ve Sakson İsviçre'den gelen Caroletta, “Arkadan vuran bir çekiç gibi” diyor.
Motiflerin dekoratif duvar resimleri veya sıra dışı cep telefonu kılıfları olarak uygun olacağını düşünebilirsiniz. Ama sonra aniden vahşet ortaya çıkıyor, çiçeksi unsurların yalnızca aksesuar olarak hizmet ettiğini ve çocuksu, naif hafiflik ile şiddetli gerçeklik arasındaki kararsızlığın odada olduğunu gördüğünüz korkutucu an. Caroletta çiçek aracılığıyla şunu söylemek istiyor: Hayvanlar yaşayan varlıklardır ve öldürülmemelidir.
Çalışılan moda tasarımcısı, sanatıyla normalde kapalı kalacak bir kapıyı açmak istiyor. Sekiz görsel sizi sadece düşündürmekle kalmıyor, aynı zamanda kışkırtıcı da.
Carolin Günther namı diğer Caroletta 20 yıldan fazla bir süredir Berlin'de yaşıyor, tasarım eğitimi alıyor ve sonunda tutkusu olan resimle sonuçlandı.Carolin Günther
Mesela neden “Et Ağacı”nda olduğu gibi özellikle bu konu için çocukları motif olarak kullanıyor? Caroletta, “Çocukların konuyla mümkün olan en fazla mesafeye sahip olduğunu düşünüyorum” diyor. Hiçbir alakaları yok, etin ağaçta yetiştiğini sanıyorlar. Berliner'e göre çocuklar, en sevdikleri ayı sosisini, içinde ne olduğu, bu maddenin nereden geldiği ve uğruna ölmek zorunda kalan hayvanın neye benzediği hakkında en ufak bir fikri olmadan ısırıyor. “Bilselerdi yemezlerdi.”
Bu görüntüler ilk kez sergilenmiyor. Ocak ayında Berlin-Kreuzberg'deki Bethanien'de bir sergi zaten vardı ve çalışmalar Londra'da bile sunuldu. Seriden bazı görseller Seul'deki Dünya İllüstrasyon Ödülleri'nde de aday gösterildi. Bu da yetmezmiş gibi Caroletta ayrıca “Biz Her Zaman Yaptığımız Yol Bu” adlı resimli bir kitap da yayınladı. Resimler de orada görülebilir.
Caroletta'nın sekiz eseri, Berlin-Pankow'daki Arnarson & Sehmer galerisinde 23 Mart'a kadar her cumartesi saat 14.00'ten 18.00'e kadar izlenebilecek. Carolin Günther
Berlinli sanatçı et konusunda ne istiyor? “Yapmamız gereken ilk şey, hayvanları bu kadar büyük ölçekte yapay olarak yetiştirmeyi ve yetiştirmeyi durdurmaktır” diyor. Ve eğer hayvanların yiyecek, hatta kıyafet olarak bile kullanılmadığı ütopyası bir noktada gerçeğe dönüşürse, o zaman hayvanlar sadece kendileri için var olabilirler. Sanatçı sonunda “Tıpkı insanlar gibi” diyor.
Et Hakkında. Galerie Arnarson & Sehmer, Lehderstraße 74. 23 Mart 2024'e kadar
Herhangi bir geri bildiriminiz var mı? Bize yazmaktan çekinmeyin! brifing@Haberler