Aslıhan2312
Co-Admin
Basel yakınlarındaki Riehen’deki Fondation Beyeler’de bir kasiyer yargılanıyor. Suçlama: Yaklaşık bir milyon İsviçre frangı giriş ücretini zimmetine geçirdiği söyleniyor. Parayı pahalı giysiler ve arabalar almak için kullandı, küçük maaşıyla asla karşılayamayacağı gezilere çıktı. Ve muhtemelen bu davayı duyan herkes dehşet içinde ellerini havaya kaldırmayacaktır.
Hayal etmelisiniz: meyve bahçeleriyle çevrili bir sanat müzesi olan Renzo Piano tarafından tasarlanan güzel bir bina olan Fondation Beyeler’in kasasında biri oturuyor. Normal bir bilet için giriş 25 İsviçre frangı, alıcılar birçok tipik müze ziyaretçisi gibidir: eğitimli, iyi giyimli, genellikle hali vakti yerinde. Her gün kasiyerin yanından geçiyorlar.
Otto Dix’in cimriliğin üzerine asık suratlı bir şekilde oturduğu Yedi Ölümcül Günah tablosunda olduğu gibi, sanatta kıskançlık sarıdır. Ya da Giotto’nun 1306 tarihli “Invidia” freskinde olduğu gibi, burada kıskançlık yaşlı bir kadının şeklini alır, ayaklarında kıskançlık ateşi yanar ve ağzından yılan şeklinde bir dil çıkar ve sıçrayan sulara zehirini döker. kadının gözünde. Kıskançlık motive edici olabilir ama Giotto bu duygunun kendine zarar veren doğasını vurgular.
Kıskançlığın sosyal farklılıklara karşı bir yanı vardır.
Kıskançlığın sosyal farklılıklara karşı bir yanı vardır. Onun adaletle ortak yanı var. Ancak çoğu zaman kızgınlık biçimini alır. Kıskanç insanlar başkalarından bir şey almak isterler. Kasiyer muhtemelen kendisine bir şeyler, müşterilerinde gördüğü kolaylıklar veya başarı nitelikleri eklemek istedi. Wilhelm Busch’un dediği gibi kıskançlık, kabullenmenin en samimi halidir.
İlan | daha fazlasını okumak için kaydırın
Ve parayı toplamak onun için ne kadar zordu! Her bir biletin saklanması gerekiyordu, ziyaretçiler girişten makbuzla gönderildi ve ardından bileti tekrar sattılar. Her biri 25 franklık bireysel miktarlardan oluşan bir milyon. Kıskançlık güçlüdür.
Ve iyi bir itibarı yok. Ölümcül günahlar sıralamasında kıskançlık ikinci sırada yer alır. Nietzsche buna insan ruhunun kasık bölgesi adını verdi. Kimse kıskandığını itiraf etmekten hoşlanmaz, herkes kıskanmıştır. Belki de kasiyerin durumu bu yüzden çok ilginç. Çünkü bir yandan onda kendini tanıyorsun, bir yandan da kendi eksikliğinin acısının bu şekillere bürünmemesine seviniyorsun.
Hayal etmelisiniz: meyve bahçeleriyle çevrili bir sanat müzesi olan Renzo Piano tarafından tasarlanan güzel bir bina olan Fondation Beyeler’in kasasında biri oturuyor. Normal bir bilet için giriş 25 İsviçre frangı, alıcılar birçok tipik müze ziyaretçisi gibidir: eğitimli, iyi giyimli, genellikle hali vakti yerinde. Her gün kasiyerin yanından geçiyorlar.
Otto Dix’in cimriliğin üzerine asık suratlı bir şekilde oturduğu Yedi Ölümcül Günah tablosunda olduğu gibi, sanatta kıskançlık sarıdır. Ya da Giotto’nun 1306 tarihli “Invidia” freskinde olduğu gibi, burada kıskançlık yaşlı bir kadının şeklini alır, ayaklarında kıskançlık ateşi yanar ve ağzından yılan şeklinde bir dil çıkar ve sıçrayan sulara zehirini döker. kadının gözünde. Kıskançlık motive edici olabilir ama Giotto bu duygunun kendine zarar veren doğasını vurgular.
Kıskançlığın sosyal farklılıklara karşı bir yanı vardır.
Kıskançlığın sosyal farklılıklara karşı bir yanı vardır. Onun adaletle ortak yanı var. Ancak çoğu zaman kızgınlık biçimini alır. Kıskanç insanlar başkalarından bir şey almak isterler. Kasiyer muhtemelen kendisine bir şeyler, müşterilerinde gördüğü kolaylıklar veya başarı nitelikleri eklemek istedi. Wilhelm Busch’un dediği gibi kıskançlık, kabullenmenin en samimi halidir.
İlan | daha fazlasını okumak için kaydırın
Ve parayı toplamak onun için ne kadar zordu! Her bir biletin saklanması gerekiyordu, ziyaretçiler girişten makbuzla gönderildi ve ardından bileti tekrar sattılar. Her biri 25 franklık bireysel miktarlardan oluşan bir milyon. Kıskançlık güçlüdür.
Ve iyi bir itibarı yok. Ölümcül günahlar sıralamasında kıskançlık ikinci sırada yer alır. Nietzsche buna insan ruhunun kasık bölgesi adını verdi. Kimse kıskandığını itiraf etmekten hoşlanmaz, herkes kıskanmıştır. Belki de kasiyerin durumu bu yüzden çok ilginç. Çünkü bir yandan onda kendini tanıyorsun, bir yandan da kendi eksikliğinin acısının bu şekillere bürünmemesine seviniyorsun.