Aslıhan2312
Co-Admin
İlk fotoğraf birkaç gün önce geldi. Brandenburg yerleşim yerimizde, kişilerimde Pilz-Peter adı altında kayıtlı olan yazlık komşum Peter, bana açık sarı bir tepsi üzerinde bir grup Chanterelles fotoğrafını gönderdi. Bunların yeni toplandığını, üzerinin çam iğneleri, toprak ve otlarla kaplı olduğunu hemen görebiliyordunuz. “15 dakikalık yolma” diye yazdı.
Ertesi gün bir sonraki resim: Bir gazete parçası üzerinde Chanterelles, önceki günden bile daha fazla. Hatta Peter onu bulduğu yeri, aradığını bulduğu Güney Brandenburg'daki gölün adını bile yazdı. Ancak göl kıyısı elbette uzun. Bununla birlikte mantar avcıları genellikle avlanma alanları konusunda belirsiz kalır. Bu bizim iyi ilişkimizi gösteriyor.
Peter, Dresden'den geliyor, mantarlar hakkında her şeyi biliyor, çocukluğundan beri topluyor, babası onu da yanına almış. Mantar konusunda emin olmadığımda bahçesindeki çitin yanında duruyorum, köpeği Sammy'nin bana havlamasına izin veriyorum ve mantarı Peter'a sunuyorum. Mantarlar hakkında her şeyi biliyor. Ancak bunu yalnızca sünger mantarlarla elde edebilirsiniz. Babası gibi o da katmanlı mantarlardan uzak duruyor.
Hatta herhangi bir sorumluluğu reddederek onun hakkında hüküm vermeyi bile reddediyor. “Buna aşina değilim.” Tek istisna Chanterelles. Onlar “tamamen farklı bir şey”. “Her şeyi benden alma,” diye yazdım. Hafta sonu dışarıda geçireceğim için heyecanım artıyordu.
Hayatın aldatmadığı insanlar var
Uzun lafın kısası: Birkaç tane izole edilmiş tane bulduk ama Peter'la kıyaslanabilecek bir şey yok. Sonunda tereyağlı çöreğin her yarısında beş parça vardı. Ertesi gün hiçbir şey bulamadım. Mantar değil. Aklıma Schopenhauer geldi: Mutluluk tuzakları var, hayatın aldatmadığı, örneğin çok sayıda Chanterelles bulmayı başaran insanlar.
Diğerlerine gelince, onlarla mutluluk arasında daima kara bir bulut vardır. Sadece önlerinde ve arkalarında her şey aydınlık. Benim için kara bulut da hızla geleceğe doğru sürükleniyor. Bir dahaki sefere dışarı çıktığımda Cantharellus cibarius mevsimi muhtemelen çoktan bitmiş olacak.
Ertesi gün bir sonraki resim: Bir gazete parçası üzerinde Chanterelles, önceki günden bile daha fazla. Hatta Peter onu bulduğu yeri, aradığını bulduğu Güney Brandenburg'daki gölün adını bile yazdı. Ancak göl kıyısı elbette uzun. Bununla birlikte mantar avcıları genellikle avlanma alanları konusunda belirsiz kalır. Bu bizim iyi ilişkimizi gösteriyor.
Peter, Dresden'den geliyor, mantarlar hakkında her şeyi biliyor, çocukluğundan beri topluyor, babası onu da yanına almış. Mantar konusunda emin olmadığımda bahçesindeki çitin yanında duruyorum, köpeği Sammy'nin bana havlamasına izin veriyorum ve mantarı Peter'a sunuyorum. Mantarlar hakkında her şeyi biliyor. Ancak bunu yalnızca sünger mantarlarla elde edebilirsiniz. Babası gibi o da katmanlı mantarlardan uzak duruyor.
Hatta herhangi bir sorumluluğu reddederek onun hakkında hüküm vermeyi bile reddediyor. “Buna aşina değilim.” Tek istisna Chanterelles. Onlar “tamamen farklı bir şey”. “Her şeyi benden alma,” diye yazdım. Hafta sonu dışarıda geçireceğim için heyecanım artıyordu.
Hayatın aldatmadığı insanlar var
Uzun lafın kısası: Birkaç tane izole edilmiş tane bulduk ama Peter'la kıyaslanabilecek bir şey yok. Sonunda tereyağlı çöreğin her yarısında beş parça vardı. Ertesi gün hiçbir şey bulamadım. Mantar değil. Aklıma Schopenhauer geldi: Mutluluk tuzakları var, hayatın aldatmadığı, örneğin çok sayıda Chanterelles bulmayı başaran insanlar.
Diğerlerine gelince, onlarla mutluluk arasında daima kara bir bulut vardır. Sadece önlerinde ve arkalarında her şey aydınlık. Benim için kara bulut da hızla geleceğe doğru sürükleniyor. Bir dahaki sefere dışarı çıktığımda Cantharellus cibarius mevsimi muhtemelen çoktan bitmiş olacak.