Aslıhan2312
Co-Admin
Bundan tam 20 yıl önce bu şehirde gişe rekorları kıran resmi bir sergi düzenlendi. “Berlin'deki MoMA” 2004 yılında ikamet edip Neue Nationalgalerie'de en büyük eserlerinden bir seçkiyi sergilediğinde, bir yaz boyunca modernist cam kutunun etrafında sonsuz insan kuyrukları oluştu.
Sonunda Almanya'daki en başarılı sanat sergilerinden biri kaydedildi; bu ülkede baş döndürücü bir 1,2 milyon ziyaretçi vardı.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Bugün, Müze Adası'ndaki kardeş binası Eski Ulusal Galeri'de biraz farklı bir yaz ve gişe rekorları kıran sergi açılıyor. Ressam Friedrich'e ithaf edilen “Sonsuz Manzaralar”, inanması güç ama bu şehirdeki ilk monografik sergi. Ancak yönetmen Ralph Gleis, “plak peşinde olmadıklarını”, her şeyden önce güzel olması gerektiğini belirtiyor.
Ve özellikle dünyanın en büyük ve her zaman en heyecan verici sanat sergisinin Venedik'te açıldığı bu günlerde, Caspar David Friedrichs'in bu Bienal nedeniyle başlangıçta çağdaş sanatın en göz kamaştırıcı figürlerinden mahrum kalması oldukça yerinde. Çünkü bu Friedrich, hayatı boyunca bir yabancıydı. Zamansız bir şey. Tavizsiz bir şekilde kendi fikirlerinin peşinden koşan biri. Kendi zamanında pek anlaşılmayan ve çok daha sonra dünyaya gelecek birçok şeyi bilmeden öngören biri.
Ressamın 1840'ta öldüğü gün, birisinin yoksul karısına ve çocuklarına, 60 yıldır tamamen unutulmuş ve zamanına kayıtsız kalan bu manzara ressamının onuruna, onun için bir tablo çizdiğini söylediğini hayal etmek bile yeter. Dev sergilerin 250'nci yaş günü festivali Almanya'da devam ediyor. Önce Hamburg, şimdi Berlin, sonra Dresden. En geniş koleksiyona sahip üç moda evi, artık Albrecht Dürer'den sonra en ünlü Alman sanatçı olarak kabul edilen Romantik sanatçının mümkün olan en kapsamlı izlenimini vermek için işbirliği yapıyor. Ve tüm iş 2025'te New York City'deki Metropolitan'a gidecek.
Daha önce nadiren görülen: Caspar David Friedrich, “Katedral”, 1818 civarıGeorg Schäfer Müzesi Schweinfurt/bpk
Eğer ona inanılmaz başarısını ve bugün insanların onu ve çalışmalarını nihayet anladığını söyleseydiniz, Caroline Dresden'de ne söylerdi?
Her durumda, Berlin'deki insanların Friedrich'i her zaman cumhuriyetin geri kalanından daha iyi anladıklarını rahatlıkla söyleyebiliriz. Greifswald'da on çocuğun altıncısı olarak doğan ressamın çoğu zaman yaşadığı Dresden'den de daha iyi. Burada, 1810'da, 15 yaşındaki Prusya Veliaht Prensi, daha sonra Kral Frederick William IV, “Deniz Kenarındaki Keşiş” ve “Eichwald'daki Manastır” resimlerini satın aldığında, Frederick kısa bir süreliğine de olsa ünlü oldu. babasına 450 thaler'in biraz altında bir fiyat ödeyerek Berlin koleksiyonunun temelini attı. Ve prens, annesi Kraliçe Luise'nin yeni öldüğü için yas tutuyor olsa ve hatta annesi de çok erken öldüğü için orada Frederick'e karşı çok güçlü duygular beslese bile, geriye kalan tüm diğer çalışmalara rağmen iki saçma derecede karanlık görüntü var. burada özellikle yakıcı modernlikleriyle öne çıkıyorlar.
Neredeyse her zaman Berlin'de: Caspar David Friedrich, “Abtei im Eichwald”, 1809/10Berlin'deki Devlet Müzeleri, Ulusal Galeri
Şüpheci melankolik ve kasvetli süper Alman Friedrich
Berlin'de Friedrich, 1906'nın efsanevi “Alman Yüzüncü Yıl Sergisi”nde birdenbire yeniden “orada” bulunmasının ardından ikinci kez keşfedildi. Bu da, yönetmen Gleis'in açıkladığı gibi, İzlenimciliğin destekçisi ve “Fransızların dostu” olarak kabul edilen ve o zamanlar bunun iyi bir şey ifade etmediği ve bu nedenle acilen harekete geçen sergi organizatörü Hugo von Tschudi'ye teşekkürler. “Alman sanatı”yla ilgili bir şeyler yapmak zorunda kaldım. İnsanlar orada ne olduğunu ararken birdenbire yeniden gün ışığına çıktı: Bu şüpheci, melankolik ve kasvetli süper Alman Friedrich, kendisine her zaman bir parça milliyetçi imajı bağlıydı. Çünkü o zamanlar kendisi de bir vatanseverdi, çünkü Naziler onu bir Nazi ressamı yapmak istiyordu ama bu hiçbir zaman tam anlamıyla başarılı olamadı. Ve bugün Müze Adası'nda öncelikle bir atmosfer ustası, yalnızlık ve varoluşun resim filozofu olarak karşımıza çıkıyor. Bir ışık ve gölge aşığı olarak ve burada söylendiği gibi: “günün saatleri, mevsimler ve yaşamın zamanları.”
O dönemde Friedrich tarafından 93 eser sergilenmişti; muhtemelen var olan tek fotoğrafta, 1906'daki en çılgın Petersburg asmasında bunların nasıl üst üste ve yan yana yerleştirildiğini görebilirsiniz. Bugün burada yarısı resim olmak üzere 120 muhteşem eser görebilirsiniz.
Serginin odak noktası, 20. yüzyılın başında Friedrich'in yeniden keşfedilmesinde Ulusal Galeri'nin rolü olacak. Küratör Birgit Verwiebe bunu Kupferstichkabinett ile işbirliği içinde ve Hamburg, Dresden'in yanı sıra Oslo, Weimar, Schweinfurt ve çok daha fazlasından alınan krediler aracılığıyla gerçekleştirdi. Hamburg'da insanlar da çağdaş sanatla dayanışma arayışındayken, Dresden'de Eski Ustalarla ilişkilere bakarken, Berlin'de “saf Friedrich” geçerli. En azından yönetmen ve küratör böyle anlaşılmasını istiyor ve sergiyi gezerken bunun ne anlama geldiğini zaten anlıyorsunuz. Çünkü Friedrich, ki öncelikle bunu doğru bir şekilde yapmalısınız, gerçekten de ressamın olduğundan biraz daha ıssız, daha uzak ve daha sessiz görünüyor. Hamburg'dan dünyaca ünlü “Sis Denizindeki Gezgin” atlandı ve takvim sayfalarında çok iyi bilinen bu arka figürün yokluğu nedeniyle oldukça konsantre, entelektüel, evet, saf görünüyor.
Birkaç çift resmin bulunduğu büyük bir salon ziyaret edilebilir ve ardından 3. kat ziyaret edilebilir: Sanatçının “sanatsal başlangıçları” ve bazı harika portreleriyle başlar, ancak daha sonra kronolojiyi doğrudan geride bırakır ve ziyaretçiyi tematik olarak odalara yönlendirir. . Berlin'de Friedrich'i anlatmak için kullanılan motifler “dağlar” ve “sahiller”.
Ressamın, Sakson İsviçre'si, Harz ve Bohemya dağları boyunca uzanan kıyıdaki yalnız yürüyüşleri – orada, daha sonra stüdyoda manzaralarının yenilikçi remikslerinin temeli olarak kendisine hizmet eden unsurları olan doğal çalışmaların taslağını çizdi. Gerçekte nadiren var olan manzaralar. Friedrich, çağdaş bir kavramsal sanatçı gibi bunları bir araya getirdi ve tamamen yeni bir şekilde birleştirdi.
Evet, burada dolaşmayı bırakamazsınız – odalarda, resimlerde, doğayı çok net bir şekilde tasvir eden ressamın zihninde, ama hepsinden önemlisi, kendi içinizde hiçbir şey bulamazsanız, bulamazsınız demiş. hatta resim yapmaya başlayın.
Caspar David Friedrich, “Dev Dağlar”, 1830-1835 civarı Berlin'deki Devlet Müzeleri, Ulusal Galeri
“Krkonose Dağları”nın gökyüzünün altında böyle geziniyorsunuz. Karanlık vadiler, sisli ufuklar, karla kaplı kulübeler, her yerdeki geçitler, Alman ormanlarının iç kısımlarındaki muhteşem şekilde aydınlatılmış köknar ağaçları, gün doğumu ve gün batımı. Ressamın hâlâ grafit kalem ve sepyayla mürekkeplediği 1805 yılına ait harika erken dönem “Dağlarda Haç”. Elbette görülecek başyapıtlar var: devasa “Watzmann”, Winterthur Sanat Müzesi'nden “Rügen'deki Tebeşir Kayalıkları”, “Kardaki Hünengraven” ve Leipzig'den “Hayatın Aşamaları”. Ve Hamburg'dan, yüceliği ve görsel açıklığıyla sizi büyüleyen inanılmaz geç dönem eseri “Eismeer” (1823/24). Hayatı boyunca sanatçının stüdyosunda durdu ve kimse onu satın almak istemedi.
Caspar David Friedrich, Hayatın Aşamaları, 1834 civarıM. Ehritt/Leipzig Güzel Sanatlar Müzesi
Caspar David Friedrich, deniz kenarındaki keşiş, 1808-1810Andres Kilger/Berlin Devlet Müzeleri, Ulusal Galeri
Caspar David Friedrich, aya bakan erkek ve kadın, 1824 civarıJörg P. Anders/Berlin Devlet Müzeleri, Ulusal Galeri
Caspar David Friedrich Milleschauer ile bohem manzara. 1808Albertinum | GNM, Dresden Eyalet Sanat Koleksiyonları
Caspar David Friedrich, Dağlarda Haç, 1805/1807 civarıReinhard Saczewski/Kupferstichkabinett, KOBİ
Caspar David Friedrich, kardaki megalitik mezar, 1807Albertinyum | GNM, Devlet Sanat Koleksiyonları
Caspar David Friedrich, Deniz Kenarında Ayın Doğuşu, 1822Jörg P. Anders/Berlin Devlet Müzeleri, Ulusal Galeri
Caspar David Friedrich, alçak güneşe sahip söğüt çalıları, 1830-1835David Hall/Özgür Alman Piskoposluğu/Frankfurt Goethe Müzesi
Caspar David Friedrich, Yalnız Ağaç, 1822Jörg P. Anders/Berlin Devlet Müzeleri, Ulusal Galeri
Bu Friedrich her zaman romantik olmaktan çok modeHaberleri
Ama büyük salonların kenarlarında da göze çarpan, bazıları Japon görünümlü kaya oymaları, dallar, ağaçlar, kemikli kıvrımlar, kafanızı karıştıran inanılmaz derecede hassas şeyler. Ve çoğu kişinin kesinlikle ilk kez göreceği Schweinfurt'taki “Katedral” gibi sürprizler.
Burada açıkça görülüyor ki, Friedrich belki de her zaman bir romantikten çok bir modernistti. Bu aynı zamanda onun, hiçbir zaman doğanın saf imgesiyle ilgili olmayan, daha ziyade ruhun sonsuz alanlarıyla ilgili olan ruh manzaralarının sergisidir. Her ne kadar ölümünden kısa bir süre önce yakmadığı ve hayatta kalan birkaç mektup ve yazıya bakılırsa bir entelektüel olarak kabul edilmesi pek mümkün olmasa da (Schleiermacher ve diğer entelektüel büyüklerle olan dostluğu aksini söylüyor) burada Berlin'de bir ressamın resmi üzerinde çalışıyoruz. Tanrıyla ve dünyayla.
Bölümdeki bazen çok hassas küratöryel titizlik, görüntülerin kendilerini özgürleştirmelerini şaşırtıcı bir şekilde izlemelerine yardımcı oluyor. Çünkü Friedrich'in en güzel yanı, ilk bakışta gerçekten iyi bir pop şarkısı ya da neredeyse tüm Bach prelüdleri kadar güçlü olmasıdır. Size hemen dokunurlar ama aynı zamanda en büyük fikirlerin yüzeyin hafifliğinin altında saklı olduğunu da hissedersiniz.
Tur, Friedrich'i günümüze geri getiren Japon Hiroyuki Masuyama'nın çağdaş fotomontajlarıyla sona eriyor. Bunlara mutlaka ihtiyaç duyulmuyordu. Bu arada, sergi sürelerini uzatmak, hatta belki yakın zamanda Ulusal Galeri'yi günlerce kapatmamak istiyorlar. Büyük, parlak bir Friedrich yazı olacak.
Caspar David Friedrich, “Sonsuz manzaralar”19 Nisan'dan itibaren görüldü. 4 Ağustos 2024'e kadar Berlin Alte Nationalgalerie'de.
Sonunda Almanya'daki en başarılı sanat sergilerinden biri kaydedildi; bu ülkede baş döndürücü bir 1,2 milyon ziyaretçi vardı.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Bugün, Müze Adası'ndaki kardeş binası Eski Ulusal Galeri'de biraz farklı bir yaz ve gişe rekorları kıran sergi açılıyor. Ressam Friedrich'e ithaf edilen “Sonsuz Manzaralar”, inanması güç ama bu şehirdeki ilk monografik sergi. Ancak yönetmen Ralph Gleis, “plak peşinde olmadıklarını”, her şeyden önce güzel olması gerektiğini belirtiyor.
Ve özellikle dünyanın en büyük ve her zaman en heyecan verici sanat sergisinin Venedik'te açıldığı bu günlerde, Caspar David Friedrichs'in bu Bienal nedeniyle başlangıçta çağdaş sanatın en göz kamaştırıcı figürlerinden mahrum kalması oldukça yerinde. Çünkü bu Friedrich, hayatı boyunca bir yabancıydı. Zamansız bir şey. Tavizsiz bir şekilde kendi fikirlerinin peşinden koşan biri. Kendi zamanında pek anlaşılmayan ve çok daha sonra dünyaya gelecek birçok şeyi bilmeden öngören biri.
Ressamın 1840'ta öldüğü gün, birisinin yoksul karısına ve çocuklarına, 60 yıldır tamamen unutulmuş ve zamanına kayıtsız kalan bu manzara ressamının onuruna, onun için bir tablo çizdiğini söylediğini hayal etmek bile yeter. Dev sergilerin 250'nci yaş günü festivali Almanya'da devam ediyor. Önce Hamburg, şimdi Berlin, sonra Dresden. En geniş koleksiyona sahip üç moda evi, artık Albrecht Dürer'den sonra en ünlü Alman sanatçı olarak kabul edilen Romantik sanatçının mümkün olan en kapsamlı izlenimini vermek için işbirliği yapıyor. Ve tüm iş 2025'te New York City'deki Metropolitan'a gidecek.
Daha önce nadiren görülen: Caspar David Friedrich, “Katedral”, 1818 civarıGeorg Schäfer Müzesi Schweinfurt/bpk
Eğer ona inanılmaz başarısını ve bugün insanların onu ve çalışmalarını nihayet anladığını söyleseydiniz, Caroline Dresden'de ne söylerdi?
Her durumda, Berlin'deki insanların Friedrich'i her zaman cumhuriyetin geri kalanından daha iyi anladıklarını rahatlıkla söyleyebiliriz. Greifswald'da on çocuğun altıncısı olarak doğan ressamın çoğu zaman yaşadığı Dresden'den de daha iyi. Burada, 1810'da, 15 yaşındaki Prusya Veliaht Prensi, daha sonra Kral Frederick William IV, “Deniz Kenarındaki Keşiş” ve “Eichwald'daki Manastır” resimlerini satın aldığında, Frederick kısa bir süreliğine de olsa ünlü oldu. babasına 450 thaler'in biraz altında bir fiyat ödeyerek Berlin koleksiyonunun temelini attı. Ve prens, annesi Kraliçe Luise'nin yeni öldüğü için yas tutuyor olsa ve hatta annesi de çok erken öldüğü için orada Frederick'e karşı çok güçlü duygular beslese bile, geriye kalan tüm diğer çalışmalara rağmen iki saçma derecede karanlık görüntü var. burada özellikle yakıcı modernlikleriyle öne çıkıyorlar.
Neredeyse her zaman Berlin'de: Caspar David Friedrich, “Abtei im Eichwald”, 1809/10Berlin'deki Devlet Müzeleri, Ulusal Galeri
Şüpheci melankolik ve kasvetli süper Alman Friedrich
Berlin'de Friedrich, 1906'nın efsanevi “Alman Yüzüncü Yıl Sergisi”nde birdenbire yeniden “orada” bulunmasının ardından ikinci kez keşfedildi. Bu da, yönetmen Gleis'in açıkladığı gibi, İzlenimciliğin destekçisi ve “Fransızların dostu” olarak kabul edilen ve o zamanlar bunun iyi bir şey ifade etmediği ve bu nedenle acilen harekete geçen sergi organizatörü Hugo von Tschudi'ye teşekkürler. “Alman sanatı”yla ilgili bir şeyler yapmak zorunda kaldım. İnsanlar orada ne olduğunu ararken birdenbire yeniden gün ışığına çıktı: Bu şüpheci, melankolik ve kasvetli süper Alman Friedrich, kendisine her zaman bir parça milliyetçi imajı bağlıydı. Çünkü o zamanlar kendisi de bir vatanseverdi, çünkü Naziler onu bir Nazi ressamı yapmak istiyordu ama bu hiçbir zaman tam anlamıyla başarılı olamadı. Ve bugün Müze Adası'nda öncelikle bir atmosfer ustası, yalnızlık ve varoluşun resim filozofu olarak karşımıza çıkıyor. Bir ışık ve gölge aşığı olarak ve burada söylendiği gibi: “günün saatleri, mevsimler ve yaşamın zamanları.”
O dönemde Friedrich tarafından 93 eser sergilenmişti; muhtemelen var olan tek fotoğrafta, 1906'daki en çılgın Petersburg asmasında bunların nasıl üst üste ve yan yana yerleştirildiğini görebilirsiniz. Bugün burada yarısı resim olmak üzere 120 muhteşem eser görebilirsiniz.
Serginin odak noktası, 20. yüzyılın başında Friedrich'in yeniden keşfedilmesinde Ulusal Galeri'nin rolü olacak. Küratör Birgit Verwiebe bunu Kupferstichkabinett ile işbirliği içinde ve Hamburg, Dresden'in yanı sıra Oslo, Weimar, Schweinfurt ve çok daha fazlasından alınan krediler aracılığıyla gerçekleştirdi. Hamburg'da insanlar da çağdaş sanatla dayanışma arayışındayken, Dresden'de Eski Ustalarla ilişkilere bakarken, Berlin'de “saf Friedrich” geçerli. En azından yönetmen ve küratör böyle anlaşılmasını istiyor ve sergiyi gezerken bunun ne anlama geldiğini zaten anlıyorsunuz. Çünkü Friedrich, ki öncelikle bunu doğru bir şekilde yapmalısınız, gerçekten de ressamın olduğundan biraz daha ıssız, daha uzak ve daha sessiz görünüyor. Hamburg'dan dünyaca ünlü “Sis Denizindeki Gezgin” atlandı ve takvim sayfalarında çok iyi bilinen bu arka figürün yokluğu nedeniyle oldukça konsantre, entelektüel, evet, saf görünüyor.
Birkaç çift resmin bulunduğu büyük bir salon ziyaret edilebilir ve ardından 3. kat ziyaret edilebilir: Sanatçının “sanatsal başlangıçları” ve bazı harika portreleriyle başlar, ancak daha sonra kronolojiyi doğrudan geride bırakır ve ziyaretçiyi tematik olarak odalara yönlendirir. . Berlin'de Friedrich'i anlatmak için kullanılan motifler “dağlar” ve “sahiller”.
Ressamın, Sakson İsviçre'si, Harz ve Bohemya dağları boyunca uzanan kıyıdaki yalnız yürüyüşleri – orada, daha sonra stüdyoda manzaralarının yenilikçi remikslerinin temeli olarak kendisine hizmet eden unsurları olan doğal çalışmaların taslağını çizdi. Gerçekte nadiren var olan manzaralar. Friedrich, çağdaş bir kavramsal sanatçı gibi bunları bir araya getirdi ve tamamen yeni bir şekilde birleştirdi.
Evet, burada dolaşmayı bırakamazsınız – odalarda, resimlerde, doğayı çok net bir şekilde tasvir eden ressamın zihninde, ama hepsinden önemlisi, kendi içinizde hiçbir şey bulamazsanız, bulamazsınız demiş. hatta resim yapmaya başlayın.
Caspar David Friedrich, “Dev Dağlar”, 1830-1835 civarı Berlin'deki Devlet Müzeleri, Ulusal Galeri
“Krkonose Dağları”nın gökyüzünün altında böyle geziniyorsunuz. Karanlık vadiler, sisli ufuklar, karla kaplı kulübeler, her yerdeki geçitler, Alman ormanlarının iç kısımlarındaki muhteşem şekilde aydınlatılmış köknar ağaçları, gün doğumu ve gün batımı. Ressamın hâlâ grafit kalem ve sepyayla mürekkeplediği 1805 yılına ait harika erken dönem “Dağlarda Haç”. Elbette görülecek başyapıtlar var: devasa “Watzmann”, Winterthur Sanat Müzesi'nden “Rügen'deki Tebeşir Kayalıkları”, “Kardaki Hünengraven” ve Leipzig'den “Hayatın Aşamaları”. Ve Hamburg'dan, yüceliği ve görsel açıklığıyla sizi büyüleyen inanılmaz geç dönem eseri “Eismeer” (1823/24). Hayatı boyunca sanatçının stüdyosunda durdu ve kimse onu satın almak istemedi.
Caspar David Friedrich, Hayatın Aşamaları, 1834 civarıM. Ehritt/Leipzig Güzel Sanatlar Müzesi
Caspar David Friedrich, deniz kenarındaki keşiş, 1808-1810Andres Kilger/Berlin Devlet Müzeleri, Ulusal Galeri
Caspar David Friedrich, aya bakan erkek ve kadın, 1824 civarıJörg P. Anders/Berlin Devlet Müzeleri, Ulusal Galeri
Caspar David Friedrich Milleschauer ile bohem manzara. 1808Albertinum | GNM, Dresden Eyalet Sanat Koleksiyonları
Caspar David Friedrich, Dağlarda Haç, 1805/1807 civarıReinhard Saczewski/Kupferstichkabinett, KOBİ
Caspar David Friedrich, kardaki megalitik mezar, 1807Albertinyum | GNM, Devlet Sanat Koleksiyonları
Caspar David Friedrich, Deniz Kenarında Ayın Doğuşu, 1822Jörg P. Anders/Berlin Devlet Müzeleri, Ulusal Galeri
Caspar David Friedrich, alçak güneşe sahip söğüt çalıları, 1830-1835David Hall/Özgür Alman Piskoposluğu/Frankfurt Goethe Müzesi
Caspar David Friedrich, Yalnız Ağaç, 1822Jörg P. Anders/Berlin Devlet Müzeleri, Ulusal Galeri
Bu Friedrich her zaman romantik olmaktan çok modeHaberleri
Ama büyük salonların kenarlarında da göze çarpan, bazıları Japon görünümlü kaya oymaları, dallar, ağaçlar, kemikli kıvrımlar, kafanızı karıştıran inanılmaz derecede hassas şeyler. Ve çoğu kişinin kesinlikle ilk kez göreceği Schweinfurt'taki “Katedral” gibi sürprizler.
Burada açıkça görülüyor ki, Friedrich belki de her zaman bir romantikten çok bir modernistti. Bu aynı zamanda onun, hiçbir zaman doğanın saf imgesiyle ilgili olmayan, daha ziyade ruhun sonsuz alanlarıyla ilgili olan ruh manzaralarının sergisidir. Her ne kadar ölümünden kısa bir süre önce yakmadığı ve hayatta kalan birkaç mektup ve yazıya bakılırsa bir entelektüel olarak kabul edilmesi pek mümkün olmasa da (Schleiermacher ve diğer entelektüel büyüklerle olan dostluğu aksini söylüyor) burada Berlin'de bir ressamın resmi üzerinde çalışıyoruz. Tanrıyla ve dünyayla.
Bölümdeki bazen çok hassas küratöryel titizlik, görüntülerin kendilerini özgürleştirmelerini şaşırtıcı bir şekilde izlemelerine yardımcı oluyor. Çünkü Friedrich'in en güzel yanı, ilk bakışta gerçekten iyi bir pop şarkısı ya da neredeyse tüm Bach prelüdleri kadar güçlü olmasıdır. Size hemen dokunurlar ama aynı zamanda en büyük fikirlerin yüzeyin hafifliğinin altında saklı olduğunu da hissedersiniz.
Tur, Friedrich'i günümüze geri getiren Japon Hiroyuki Masuyama'nın çağdaş fotomontajlarıyla sona eriyor. Bunlara mutlaka ihtiyaç duyulmuyordu. Bu arada, sergi sürelerini uzatmak, hatta belki yakın zamanda Ulusal Galeri'yi günlerce kapatmamak istiyorlar. Büyük, parlak bir Friedrich yazı olacak.
Caspar David Friedrich, “Sonsuz manzaralar”19 Nisan'dan itibaren görüldü. 4 Ağustos 2024'e kadar Berlin Alte Nationalgalerie'de.