Aslıhan2312
Co-Admin
Yakın zamana kadar 1920'ler komik operanın alanıydı. Barrie Kosky, çoğu Yahudi besteciler tarafından yazılan operetleri yeniden keşfetmişti. Yılbaşı gecesi Staatsoper Unter den Linden de aynı şeyi yaptı. Christian Thielemann, Paul Lincke'den Paul Abraham'a ve Werner Richard Heymann'a kadar iyi bilinen ve daha az bilinen bir dizi melodiyi sundu. Revü, Johann Strauss ve Kurt Weill'in birkaç barıyla süslendi. Thielemann, mükemmel Staatskapelle Berlin'e liderlik etti ve Elias Corrinth yönetimindeki biraz katı bir salon orkestrası tarafından desteklendi. Genel müzik direktörü eğlence seslerini derin bir şekilde nasıl yorumlayacağını her zaman biliyordu. Bazı şeyler Richard Wagner'e benziyordu, diğerleri Richard Strauss'a benziyordu. İnsan gerçekten Puccini'ye ruhen benzeyen, incelikli ve duygusal bir Léhar olan Thielemann'ın yönettiği bir operetin tamamını duymak ister. Thielemann duygusal drama yapabilir, elinden gelenin en iyisini yapmaya zorlanmalıdır.
Thielemann, Johann Strauss'la seyirciyi saniyeden çok kısa bir sürede Viyana rahatlığının kara deliğine çekmeyi başardı; sanki Josef Fritzl skordan sırıtıyormuş gibi ürperdiler. Ama aynı zamanda iyi bir dünya da var ve o kazandı. Thielemann ile solist Diana Damrau ve Mauro Peter, ekstra bir bonus olarak Heymann'ın “Somewhere in the World” şarkısını gösterişsiz, dokunaklı, hiçbir art niyet taşımadan, hiçbir aldatmaca olmadan çaldılar. Sonra yılbaşı gecesi saçmalıkları unutuldu, artık kimse sahnede beceriksizce ve gereksiz yere zıplamıyordu. Sessiz ve gerçek oldu. Devlet Operası'nın repertuarına büyük Heymann'ın bir eseri de dahil edilebilir, mesela Berlin'e ait olan “Montmartre'dan Kiki”. Eğer o kadar beklemek istemiyorsanız, bir süredir Schott yayınevinden yeniden satışa sunulan Heymann şarkılarını artık şarkı kitabı olarak satın alabilirsiniz. 40 şarkı arasında “Kiki”den de iki şarkı var. Şarkı kitabı, müziği pasif bir şekilde tüketmek istemeyen herkes için bir hediye olarak ses ve piyano için hazırlanmıştır.
Gerçek müzik yapmanın ne kadar tehlikeli olabileceği 2024 yılının bu son akşamında Devlet Operası'nda da gösterildi. Christian Thielemann kısa bir konuşma sırasında nota sayfasının keskin kenarından kendini yaraladı ve kan aktı. Thielemann parmağını emdi, seyirciyi bilgilendirdi ve bir anlığına sinirlenmiş göründü. Ama Hagen onun arkasında değildi. Bir kadın hayran ustanın yanına koştu ve ona bir mendil uzattı. Daha sonra bir müzisyen Thielemann'a alçı verdi. Her müzisyen, sayfaları aceleyle çevirirken kendi deneyimlerinden, kağıdın keskin kenarı nedeniyle oluşan bir kesimin ne kadar acı verici olabileceğini bilir. Bu arada eski skorlarla kesme riski dijital baskılara göre daha az. Zorunlu çiçek buketi konser şefine gitti.
Thielemann, Johann Strauss'la seyirciyi saniyeden çok kısa bir sürede Viyana rahatlığının kara deliğine çekmeyi başardı; sanki Josef Fritzl skordan sırıtıyormuş gibi ürperdiler. Ama aynı zamanda iyi bir dünya da var ve o kazandı. Thielemann ile solist Diana Damrau ve Mauro Peter, ekstra bir bonus olarak Heymann'ın “Somewhere in the World” şarkısını gösterişsiz, dokunaklı, hiçbir art niyet taşımadan, hiçbir aldatmaca olmadan çaldılar. Sonra yılbaşı gecesi saçmalıkları unutuldu, artık kimse sahnede beceriksizce ve gereksiz yere zıplamıyordu. Sessiz ve gerçek oldu. Devlet Operası'nın repertuarına büyük Heymann'ın bir eseri de dahil edilebilir, mesela Berlin'e ait olan “Montmartre'dan Kiki”. Eğer o kadar beklemek istemiyorsanız, bir süredir Schott yayınevinden yeniden satışa sunulan Heymann şarkılarını artık şarkı kitabı olarak satın alabilirsiniz. 40 şarkı arasında “Kiki”den de iki şarkı var. Şarkı kitabı, müziği pasif bir şekilde tüketmek istemeyen herkes için bir hediye olarak ses ve piyano için hazırlanmıştır.
Gerçek müzik yapmanın ne kadar tehlikeli olabileceği 2024 yılının bu son akşamında Devlet Operası'nda da gösterildi. Christian Thielemann kısa bir konuşma sırasında nota sayfasının keskin kenarından kendini yaraladı ve kan aktı. Thielemann parmağını emdi, seyirciyi bilgilendirdi ve bir anlığına sinirlenmiş göründü. Ama Hagen onun arkasında değildi. Bir kadın hayran ustanın yanına koştu ve ona bir mendil uzattı. Daha sonra bir müzisyen Thielemann'a alçı verdi. Her müzisyen, sayfaları aceleyle çevirirken kendi deneyimlerinden, kağıdın keskin kenarı nedeniyle oluşan bir kesimin ne kadar acı verici olabileceğini bilir. Bu arada eski skorlarla kesme riski dijital baskılara göre daha az. Zorunlu çiçek buketi konser şefine gitti.