Aslıhan2312
Co-Admin
Dergi kalındı, fotoğraflar küçük ve siyah beyazdı, babam her makaleyi okurdu. Ayda bir, benim de onları onun kadar derinlemesine inceleyeceğimi umarak bana bir yığın kopya verirdi. Derginin adı Der Spiegel'di. Duvar yıkıldığından beri babam satın aldı. Sanırım bu ona Federal Cumhuriyeti anlattı. Batı. Varmamız gereken dünya.
Bir keresinde Brandenburg'da yüzülebilen bir göle bir yığın kitapçığı yanıma almıştım. 1990'ların ortalarında bir yaz günü. O zamanki erkek arkadaşım bana sanki üniversiteden ders kitaplarımı yanımda getirmişim gibi baktı. Makaleler sert bir şekilde yazılmıştı, yazar isimleri olmadığı için kimin tarafından olduğu belli değildi, ancak onları anlamaya çalışırken kendimi önemli hissettim.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Daha sonra Spiegel'de çalışmaya başladığımda babam çok gurur duydu. Ve baş editörlerden biri beni selamlamak için şunu sordu: Spiegel'in Doğu'da neden pek satın alınmadığını bana açıklayabilir misiniz? Bu onun için büyük bir gizemdir. Oradan olduğumu duymuş.
Sıcak hissettim. Onun ofisi benim oturma odamdan daha büyüktü. Doğuda ücretlerin düşük olduğundan bahsettim, ayna pahalıydı. Ben de bunun Spiegel makalelerinde sezdiğiniz Doğu Almanların bakış açısıyla ilgili olabileceğini söyledim. Doğu Almanlar ya inatçılardı (yani Ostaljikler, eski komünistler ya da en kötü kategori olan eski Stasi casusları), neo-Nazilerdi ya da işsizlerdi. Bazen onlar aynı zamanda eski muhaliflerdi; tek iyi Doğu Almanlardı. Bana öyle geldi.
Konuşma 16 yıl önceydi ve beni dikkatle dinleyen ve açıklığım için teşekkür eden genel yayın yönetmeni çoktan gitmişti. Ve yine Berliner Zeitung'da çalışıyorum.
Ayna bıkkın bir anneye benziyor
Salı günü çevrimiçi Spiegel'deki sabah haber bültenini okuduğumda bu konuşmayı düşündüm. Aslında orada şu cümle vardı: “Thüringen, Brandenburg ve Saksonya federal eyaletlerinde yaşayanların, Eylül ayında yapılacak eyalet seçimlerinde nihayet itibarlarını kaybetme şansları büyük.”
Pamuk ipliğine bağlı gibi görünen itibarınız mı? Peki itibarım da mı? Beş yıl önce Spiegel'in kapağında siyah, kırmızı ve altın renkli bir balıkçı şapkasının üzerinde “Öyleyse yiyor, Ossi.” yazıyordu. Bu yine de aynanın kendi önyargılarının farkında olduğu şeklinde yorumlanabilir. Yine de bu beni itiraf etmek istediğimden daha fazla incitti.
Artık dergi, yetişkin çocuklarıyla iletişimini kesmek üzere olan bıkkın bir anneye benziyor. Ama önce yüzünü buruşturarak pasif-agresif bir şekilde tekrar tehdit ediyor.
Bülten yaklaşan eyalet seçimleriyle ilgiliydi. AfD tüm anketlerde önde. Aylardır olduğu gibi. Ve şimdi Sahra Wagenknecht ittifakı yetişiyor. Haber bültenine göre “ikiyüzlü bir şekilde barış meleğini veren” bir kadının partisi, “çünkü bu özellikle Doğu'daki seçim kampanyasında olumlu karşılandı.”
Bir oyuncak bebeğin mutfağından çıkan bıçak kadar keskin bir analiz. Doğu Almanlar ve seçimler Batı'ya bir dayatma olmalı. Önce PDS, daha sonra Sol, yıllardır çok fazla oy aldı; Spiegel gibi medya kuruluşları şöyle diyordu: Doğu'da hiçbir şey öğrenmemişlerdi. Daha sonra insanlar AfD'ye, şimdi de BSW'ye oy vermeye başladı. Yasaklanmayan partiler, ancak bu onlara oy verebileceğiniz anlamına gelmez – eğer Spiegel tarafından azarlanmak istemiyorsanız.
Acaba kim son şansını kiminle boşa harcıyor? Ve eski genel yayın yönetmeninin Der Spiegel'in neden Doğu'da okunmadığına dair sorusunu bir kez daha düşünün. Yoksa oradaki meslektaşlarım (birçoğuna gerçekten saygı duyuyorum) artık bunu istemiyor mu?
Sanırım Baltık Denizi'nin en güzel kısmı olan Ore Dağları'nı elde edeceğiz ve sonunda Uckermark'ta evler yeniden satışa sunulacak. Aslında zamanı geldiğinde Berlin'e ne olacağını merak ediyorum.
Sorularınız veya yorumlarınız mı var? Bize yazın! brifing@Haberler
BLZ bilet mağazasından öneriler:
Bir keresinde Brandenburg'da yüzülebilen bir göle bir yığın kitapçığı yanıma almıştım. 1990'ların ortalarında bir yaz günü. O zamanki erkek arkadaşım bana sanki üniversiteden ders kitaplarımı yanımda getirmişim gibi baktı. Makaleler sert bir şekilde yazılmıştı, yazar isimleri olmadığı için kimin tarafından olduğu belli değildi, ancak onları anlamaya çalışırken kendimi önemli hissettim.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Daha sonra Spiegel'de çalışmaya başladığımda babam çok gurur duydu. Ve baş editörlerden biri beni selamlamak için şunu sordu: Spiegel'in Doğu'da neden pek satın alınmadığını bana açıklayabilir misiniz? Bu onun için büyük bir gizemdir. Oradan olduğumu duymuş.
Sıcak hissettim. Onun ofisi benim oturma odamdan daha büyüktü. Doğuda ücretlerin düşük olduğundan bahsettim, ayna pahalıydı. Ben de bunun Spiegel makalelerinde sezdiğiniz Doğu Almanların bakış açısıyla ilgili olabileceğini söyledim. Doğu Almanlar ya inatçılardı (yani Ostaljikler, eski komünistler ya da en kötü kategori olan eski Stasi casusları), neo-Nazilerdi ya da işsizlerdi. Bazen onlar aynı zamanda eski muhaliflerdi; tek iyi Doğu Almanlardı. Bana öyle geldi.
Konuşma 16 yıl önceydi ve beni dikkatle dinleyen ve açıklığım için teşekkür eden genel yayın yönetmeni çoktan gitmişti. Ve yine Berliner Zeitung'da çalışıyorum.
Ayna bıkkın bir anneye benziyor
Salı günü çevrimiçi Spiegel'deki sabah haber bültenini okuduğumda bu konuşmayı düşündüm. Aslında orada şu cümle vardı: “Thüringen, Brandenburg ve Saksonya federal eyaletlerinde yaşayanların, Eylül ayında yapılacak eyalet seçimlerinde nihayet itibarlarını kaybetme şansları büyük.”
Pamuk ipliğine bağlı gibi görünen itibarınız mı? Peki itibarım da mı? Beş yıl önce Spiegel'in kapağında siyah, kırmızı ve altın renkli bir balıkçı şapkasının üzerinde “Öyleyse yiyor, Ossi.” yazıyordu. Bu yine de aynanın kendi önyargılarının farkında olduğu şeklinde yorumlanabilir. Yine de bu beni itiraf etmek istediğimden daha fazla incitti.
Artık dergi, yetişkin çocuklarıyla iletişimini kesmek üzere olan bıkkın bir anneye benziyor. Ama önce yüzünü buruşturarak pasif-agresif bir şekilde tekrar tehdit ediyor.
Bülten yaklaşan eyalet seçimleriyle ilgiliydi. AfD tüm anketlerde önde. Aylardır olduğu gibi. Ve şimdi Sahra Wagenknecht ittifakı yetişiyor. Haber bültenine göre “ikiyüzlü bir şekilde barış meleğini veren” bir kadının partisi, “çünkü bu özellikle Doğu'daki seçim kampanyasında olumlu karşılandı.”
Düzeltici gazeteci birimin kapatılmasını istiyor
Bir oyuncak bebeğin mutfağından çıkan bıçak kadar keskin bir analiz. Doğu Almanlar ve seçimler Batı'ya bir dayatma olmalı. Önce PDS, daha sonra Sol, yıllardır çok fazla oy aldı; Spiegel gibi medya kuruluşları şöyle diyordu: Doğu'da hiçbir şey öğrenmemişlerdi. Daha sonra insanlar AfD'ye, şimdi de BSW'ye oy vermeye başladı. Yasaklanmayan partiler, ancak bu onlara oy verebileceğiniz anlamına gelmez – eğer Spiegel tarafından azarlanmak istemiyorsanız.
Acaba kim son şansını kiminle boşa harcıyor? Ve eski genel yayın yönetmeninin Der Spiegel'in neden Doğu'da okunmadığına dair sorusunu bir kez daha düşünün. Yoksa oradaki meslektaşlarım (birçoğuna gerçekten saygı duyuyorum) artık bunu istemiyor mu?
Diğer medya kuruluşlarıyla daha da ilerideler ve temasın kesilmesi zaten planlanmış durumda. Correctiv'den bir gazeteci şunu yazdı: Toplam nüfusun yalnızca altıda birini oluşturan eski DDR vatandaşlarının çoğunluğunun Batı'ya katılarak Federal Cumhuriyetin başarılı modelini yıkması söz konusu olamaz. Çekoslovakya yolu gösterdi.”
Sanırım Baltık Denizi'nin en güzel kısmı olan Ore Dağları'nı elde edeceğiz ve sonunda Uckermark'ta evler yeniden satışa sunulacak. Aslında zamanı geldiğinde Berlin'e ne olacağını merak ediyorum.
Sorularınız veya yorumlarınız mı var? Bize yazın! brifing@Haberler
BLZ bilet mağazasından öneriler: