Saliha
Yeni Üye
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Birleşmiş Milletler (BM) Genel Konseyi’ne katılmak üzere 19-22 Eylül’de ABD’ye yapacağı ziyarete eşlik edecek Emine Erdoğan, “Afrika Seyahatlerim” kitabını birinci vakit içinderda, 20 Eylül’de Türk Konutu’nda düzenlenecek programla ülke başkanlarının eşlerine, BM ve öbür milletlerarası temsilciler ile sivil toplum kuruluşu temsilcileri ve yabancı misyon şeflerine tanıtacak.
Emine Erdoğan, annesi Hayriye Hanım’a atfettiği kitapta, 2014-2020 senelerında Cezayir, Ekvator Ginesi, Etiyopya, Cibuti, Somali, Fildişi Kıyısı, Gana, Nijerya, Gine, Uganda, Kenya, Tanzanya, Mozambik, Madagaskar, Sudan, Çad, Tunus, Moritanya, Mali, Güney Afrika Cumhuriyeti, Zambiya, Gambiya ve Senegal olmak üzere 23 Afrika ülkesine gerçekleştirdiği seyahatlerdeki anılarına yer veriyor.
Türkçesi Turkuaz Yayınları tarafınca çıkarılacak kitap, ekim ayı başında Türkiye’de satışa sunulacak, ayrıyeten milletlerarası yayınevleri tarafınca İngilizce, Fransızca, Arapça ve Svahili lisanlarında yayımlanacak.
Kitaba, Mevlana Celaleddin-i Rumi’nin “Bir mum öbür bir mumu tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez” kelamlarıyla başlayan Emine Erdoğan, “Afrika’ya doğru” başlıklı ön kelamda, yurt dışı seyahatlerinin, kendisi için “insanlık deneyimlerine şahitlik edip sorumlulukları bir daha hatırlamak” demek olduğunu lisana getirdi.
Türkiye’nin 2005 yılında başlatmış olduğu “Afrika Açılımı” öncesinde Afrika’nın uzak bir kıta olduğuna, Afrika denince akla “sömürge, fakirlik, susuz, ekmeksiz çocukların” geldiğine dikkati çeken Emine Erdoğan, şu biçimde devam etti:
“Afrika kimi vakit de kadraja sığdırılan insanlık ayıplarının, sahibine mükafatlar kazandırdığı fotoğraf albümü demekti. Bu durum benim için birinci Afrika seyahatimle sonsuza kadar değişti. Eşim Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın yurt dışı ziyaretlerine mümkün olduğunca eşlik ediyorum. Kimi ülkelere gitmeyi özellikle dilek ediyorum. Afrika ülkeleri bunların başında yer alıyor. Afrikalı bayanların ve çocukların sıkıntılarına bilhassa eğiliyor, kanayan yaralara bir nebze olsun merhem olmak istiyorum. Bu arzum, ortasında doğup büyüdüğüm, beni yetiştiren, şekillendiren, el uzatma külçeşidini hücrelerime nakşeden milletimin bir ikramı. Ve bununla birlikte ismiyle müsemma annem Hayriye Hanım’ın bana bıraktığı bir vicdan mirası. Benim de çocuklarım ve torunlarıma taşımaları için bırakacağım bir bayrak.”
Afrika’ya eşinin gerek Başbakanlığı gerekse Cumhurbaşkanlığı devirlerinde birfazlaca ziyaret yaptığını hatırlatan Emine Erdoğan, “Bu hatırat, eşimin Cumhurbaşkanlığı devrinde gerçekleştirdiği Afrika ziyaretlerine yaptığım refakat sırasındaki şahitliklerime dayanıyor. Umuyorum bu kitap, uygunluğa, iş birliğine ve birbirimizi daha uygun anlamaya vesile olur, Afrika ile aramızdaki dostluk köprülerini güçlendirir.” değerlendirmesinde bulundu.
Emine Erdoğan, kitabında, her ziyareti öncesi ülkelerin beşeri, kültürel ve toplumsal özelliklerine dair araştırmalar yaptıklarına ait bilgileri da paylaştı.
Seyahatlerinin birçoklarında yetimhaneleri gezen Emine Erdoğan, 24 Ocak 2015’te Cibuti’de kendisini en epeyce etkileyen olaylardan birinin Daryel Yetimhanesine yaptığı ziyaret olduğunu bildirdi. Erdoğan, kitabında, “Yetim çocuklar için ne yaparsak yapalım altından kalkamayacağımız bir borcun ortasındayız. Nerede olursa olsun, o küçücük omuzlara yüklenen bu ağır yükün tesirlerini hafifçeletmek, onları sarıp sarmalamak hepimizin misyonu. Alışılmış bu biçimde bir coğrafyada, yani coğrafyanın kendisinin de yetim kaldığı bir yerin yetimlerini görmek kalbimi iki kez kırıyor. Orada iki yetim bebeğe Emine ve Tayyip isimlerini verdiler. bu biçimdelikle ismimi onlara, onların üzüntüsünü ise kendime emanet ettim. Onları kucakladım, öptüm, sarıldım.” sözlerini kullandı.
Emine Erdoğan, Etiyopya’ya 21-23 Ocak 2015’te gerçekleştirdiği bir ziyarete ait de “Ziyaretimiz sırasında bende derin, manevi sarsıntı yaratan bir gerçeği öğrendim. Onlarca çaresiz bayanın alın teri, hayata dair tek ümitleri olan el emekleri, 1 dolar karşılığında satın alınıp, Batı başşehirlerinin değerli butiklerinde epeyce daha yüksek bedellere satılıyormuş. Ve o çaresiz bayanların elinde de koskoca bir ümitsizlik kalıyormuş.” kelamlarına yer verdi.
Gördüğü bu görüntü karşısında üzerine düşen bakılırsavleri yerine getirmek istediğini anlatan Emine Erdoğan, şunları kaydetti:
“Bir insan, bir bayan, bir eş, bir anne, bir evlat, bir Müslüman ve bir Türk olarak bu sömürü zincirinin halkalarını koparmayı dilek ettim. O niçinle de Türkiye’de bu işçi bayanlar için adil bir pazar kurulması için çabucak harekete geçtim. Seyahat dönüşü uçakta bulunan Dışişleri Bakanımızla konuşarak, büyükelçiliklerimiz aracılığıyla Afrika mamüllerinin Türkiye’ye getirilip getirilemeyeceğini sordum. Bakanımızın olumlu yaklaşması üzerine bir sistem kurduk ve çabucak dönüşte Ankara’nın tarihi Hamamönü semtinde eski bir Ankara konağını kiralayarak Afrika El Sanatları Pazarı ve Kültür Konutu’nu açtık. Üç yıl evvel kurduğumuz bu yerde, Afrika’nın biroldukça ülkesinden bayanların el emeği eserleri satışa sunuluyor. Şu anda bu yer, Afrika’nın Türkiye’deki sesi olma gayretiyle faaliyet gösteriyor.”
“AFRİKA ÜLKELERİNDE BİZİ AKRABALARINI KARŞILAR ÜZERE KARŞILIYORLAR”
Emine Erdoğan, “Afrika ülkelerinde bizi kendi akrabalarını karşılar üzere karşılıyorlar. Bunu bugüne kadar gittiğimiz her yerde hissettik. Zira Türkiye’nin sömürgecilikten uzak yaklaşım farkını biliyorlar. Bu niçinle aramızdaki dostluk, günden güne derinleşiyor.” formundaki görüşlerini lisana getirdi.
Kapakta Somalili bir bayanla el ele verdiği dostluk pozunu kullanan Emine Erdoğan, kitapta “Bu ziyaretlerin ortak olarak beşerde uyandırdığı his, yapacak epey işimizin olduğu. İnsanlığın tarihî acılarının dindirilmesi ve insanlık deneyiminin uzun yorgunluğunun izlerinin silinmesinde, ülkemizin üzerine düşenden epeyce daha fazlasını yaptığına inanıyorum. Ziyaretlerimizde gösterilen samimiyet ve kucaklama bunun en sağlam kanıtıdır.” tabirlerini kullandı.
“O GÜN AĞLADIĞIM KADAR HAYATIM BOYUNCA HİÇ AĞLAMADIM”
Somali’ye 2011 yılındaki birinci ziyaretinin, ömrü boyunca hiç unutamadığı anıları içinde olduğunu vurgulayan Emine Erdoğan, hislerini şu cümlelerle özetledi:
“Açlıktan yavrularını kaybeden annelerin acısını hissetmek için tercümana gerek yoktu. O gün ağladığım kadar hayatım boyunca hiç ağlamadım. Çaresizliğin ortak lisanı gözyaşıydı. Eti kemiğine yapışmış çocuklar gördük. Hastaneye gönderdiğimiz çocukların yolda son nefesini verdiği haberini aldık… birlikte gittiğimiz sanatkarlar dönüşte İstanbul’da ‘Somali’yi unutma’ diye yardım konseri düzenledi. O seyahate gidenlerin dönüşte birebir insan olmadığına inanıyorum.”
Somali ziyaretine eşlik eden Sertap Erener, Ajda Pekkan, Muazzez Ersoy’un da ortalarında olduğu sanatkarların fotoğraflarına yer verilen kitapta, Somali’nin sonrasındasındaki seyahatlerde Türkiye’nin başlatmış olduğu kalkınma yardımlarıyla değişimi de gözler önüne seriliyor.
Emine Erdoğan, Uganda’ya 1 Haziran 2016’da yaptıkları seyahatte Uganda İslam Üniversitesinde gerçekleştirilen bir merasimle kendisine “Uluslararası bayanı Güçlendirme Şampiyonu Ödülü”nü verildiğini anımsatarak, bunun Türkiye’nin düzgün niyet diplomasi tarihine eklenmiş yeni bir gurur vesilesi olduğunu da kitabında paylaştı.
Seyahatlerinde mahallî pazarları, el emeği işlerin satıldığı dükkanları ziyaret etmeyi epey sevdiğini de belirten Emine Erdoğan, mümkün olduğunca ufak da olsa hatıra eşyalar aldığını anlattı. Senegal’den de torunlarına demir gazoz kapaklarından yapılmış bir sandalye aldığını belirten Erdoğan, torunlarının bunu fazlaca sevdiğini ve adeta üzerinde büyüdüklerini tabir etti.
Erdoğan ayrıyeten yöre halkı için ne kadar kıymetli olduğunun şuuruyla Afrika ziyaretlerinde lokal kumaşlardan alışveriş yaparak bir daha sonraki seyahatinde o ülkenin kumaşı, renk ve desenlerinin olduğu elbiseler giymeye ihtimam gösterdiğini kaydetti.
“AFRİKA, ÖMRÜM VEFA ETTİKÇE KAPAĞI KAPANMAYACAK BİR DEFTER”
Kitapta seyahatlerindeki bayanlar, çocuklar, engelliler ile ilgili anılarına ait fotoğraflara da yer veren Emine Erdoğan’ın bir park ziyareti sırasında çekilmiş aslanla yan yana fotoğrafı da dikkati çekti.
Erdoğan, kitabın sonunda şunları paylaştı:
“Afrika seyahatlerim, benim için kapağı kapanmayacak, ömrüm vefa ettikçe yeni satırlar eklenecek bir defterdir. Bu defterin pak sayfalarına, huzur ve refah dolu satırların yazılmasını samimiyetle istek ediyorum. Umarım bugüne kadar ülkemizin Afrika’da başardıkları, kıtanın hak ettiği refaha ulaşmasında bir yol olur. Afrikalı çocukların yüzlerinin daima gülmesi dileklerimle…”
KİTABIN GELİRİ AFRİKALI BAYAN VE ÇOCUKLARA
Kitabın tüm telif geliri, Emine Erdoğan himayesinde Ankara’da kurulan Afrika El Sanatları Pazarı ve Kültür Konutu aracılığıyla Afrikalı bayan ve çocuklara, kalkınma, eğitim, sıhhat ve kültür takviyesi olarak ulaşacak, Türkiye ile Afrika içinde dostluk ve dayanışma nişanesi olacak.
Emine Erdoğan, her yıl BM kapsamında Afrika’da yaşayan dezavantajlı kümelerin geliştirilmesi için memleketler arası çeşitli etkinliklere katılarak, Afrikalı First Ladyler ve sivil toplum kuruluşu temsilcileriyle bir ortaya geliyor.
Erdoğan, geçtiğimiz senelerda Afrika Yemek Kitapları ve Afrika Atasözleri kitaplarını da himaye ederek kültürler ortası etkileşime dayanaklarını sürdürüyor.
Emine Erdoğan, annesi Hayriye Hanım’a atfettiği kitapta, 2014-2020 senelerında Cezayir, Ekvator Ginesi, Etiyopya, Cibuti, Somali, Fildişi Kıyısı, Gana, Nijerya, Gine, Uganda, Kenya, Tanzanya, Mozambik, Madagaskar, Sudan, Çad, Tunus, Moritanya, Mali, Güney Afrika Cumhuriyeti, Zambiya, Gambiya ve Senegal olmak üzere 23 Afrika ülkesine gerçekleştirdiği seyahatlerdeki anılarına yer veriyor.
Türkçesi Turkuaz Yayınları tarafınca çıkarılacak kitap, ekim ayı başında Türkiye’de satışa sunulacak, ayrıyeten milletlerarası yayınevleri tarafınca İngilizce, Fransızca, Arapça ve Svahili lisanlarında yayımlanacak.
Kitaba, Mevlana Celaleddin-i Rumi’nin “Bir mum öbür bir mumu tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez” kelamlarıyla başlayan Emine Erdoğan, “Afrika’ya doğru” başlıklı ön kelamda, yurt dışı seyahatlerinin, kendisi için “insanlık deneyimlerine şahitlik edip sorumlulukları bir daha hatırlamak” demek olduğunu lisana getirdi.
Türkiye’nin 2005 yılında başlatmış olduğu “Afrika Açılımı” öncesinde Afrika’nın uzak bir kıta olduğuna, Afrika denince akla “sömürge, fakirlik, susuz, ekmeksiz çocukların” geldiğine dikkati çeken Emine Erdoğan, şu biçimde devam etti:
“Afrika kimi vakit de kadraja sığdırılan insanlık ayıplarının, sahibine mükafatlar kazandırdığı fotoğraf albümü demekti. Bu durum benim için birinci Afrika seyahatimle sonsuza kadar değişti. Eşim Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın yurt dışı ziyaretlerine mümkün olduğunca eşlik ediyorum. Kimi ülkelere gitmeyi özellikle dilek ediyorum. Afrika ülkeleri bunların başında yer alıyor. Afrikalı bayanların ve çocukların sıkıntılarına bilhassa eğiliyor, kanayan yaralara bir nebze olsun merhem olmak istiyorum. Bu arzum, ortasında doğup büyüdüğüm, beni yetiştiren, şekillendiren, el uzatma külçeşidini hücrelerime nakşeden milletimin bir ikramı. Ve bununla birlikte ismiyle müsemma annem Hayriye Hanım’ın bana bıraktığı bir vicdan mirası. Benim de çocuklarım ve torunlarıma taşımaları için bırakacağım bir bayrak.”
Afrika’ya eşinin gerek Başbakanlığı gerekse Cumhurbaşkanlığı devirlerinde birfazlaca ziyaret yaptığını hatırlatan Emine Erdoğan, “Bu hatırat, eşimin Cumhurbaşkanlığı devrinde gerçekleştirdiği Afrika ziyaretlerine yaptığım refakat sırasındaki şahitliklerime dayanıyor. Umuyorum bu kitap, uygunluğa, iş birliğine ve birbirimizi daha uygun anlamaya vesile olur, Afrika ile aramızdaki dostluk köprülerini güçlendirir.” değerlendirmesinde bulundu.
Emine Erdoğan, kitabında, her ziyareti öncesi ülkelerin beşeri, kültürel ve toplumsal özelliklerine dair araştırmalar yaptıklarına ait bilgileri da paylaştı.
Seyahatlerinin birçoklarında yetimhaneleri gezen Emine Erdoğan, 24 Ocak 2015’te Cibuti’de kendisini en epeyce etkileyen olaylardan birinin Daryel Yetimhanesine yaptığı ziyaret olduğunu bildirdi. Erdoğan, kitabında, “Yetim çocuklar için ne yaparsak yapalım altından kalkamayacağımız bir borcun ortasındayız. Nerede olursa olsun, o küçücük omuzlara yüklenen bu ağır yükün tesirlerini hafifçeletmek, onları sarıp sarmalamak hepimizin misyonu. Alışılmış bu biçimde bir coğrafyada, yani coğrafyanın kendisinin de yetim kaldığı bir yerin yetimlerini görmek kalbimi iki kez kırıyor. Orada iki yetim bebeğe Emine ve Tayyip isimlerini verdiler. bu biçimdelikle ismimi onlara, onların üzüntüsünü ise kendime emanet ettim. Onları kucakladım, öptüm, sarıldım.” sözlerini kullandı.
Emine Erdoğan, Etiyopya’ya 21-23 Ocak 2015’te gerçekleştirdiği bir ziyarete ait de “Ziyaretimiz sırasında bende derin, manevi sarsıntı yaratan bir gerçeği öğrendim. Onlarca çaresiz bayanın alın teri, hayata dair tek ümitleri olan el emekleri, 1 dolar karşılığında satın alınıp, Batı başşehirlerinin değerli butiklerinde epeyce daha yüksek bedellere satılıyormuş. Ve o çaresiz bayanların elinde de koskoca bir ümitsizlik kalıyormuş.” kelamlarına yer verdi.
Gördüğü bu görüntü karşısında üzerine düşen bakılırsavleri yerine getirmek istediğini anlatan Emine Erdoğan, şunları kaydetti:
“Bir insan, bir bayan, bir eş, bir anne, bir evlat, bir Müslüman ve bir Türk olarak bu sömürü zincirinin halkalarını koparmayı dilek ettim. O niçinle de Türkiye’de bu işçi bayanlar için adil bir pazar kurulması için çabucak harekete geçtim. Seyahat dönüşü uçakta bulunan Dışişleri Bakanımızla konuşarak, büyükelçiliklerimiz aracılığıyla Afrika mamüllerinin Türkiye’ye getirilip getirilemeyeceğini sordum. Bakanımızın olumlu yaklaşması üzerine bir sistem kurduk ve çabucak dönüşte Ankara’nın tarihi Hamamönü semtinde eski bir Ankara konağını kiralayarak Afrika El Sanatları Pazarı ve Kültür Konutu’nu açtık. Üç yıl evvel kurduğumuz bu yerde, Afrika’nın biroldukça ülkesinden bayanların el emeği eserleri satışa sunuluyor. Şu anda bu yer, Afrika’nın Türkiye’deki sesi olma gayretiyle faaliyet gösteriyor.”
“AFRİKA ÜLKELERİNDE BİZİ AKRABALARINI KARŞILAR ÜZERE KARŞILIYORLAR”
Emine Erdoğan, “Afrika ülkelerinde bizi kendi akrabalarını karşılar üzere karşılıyorlar. Bunu bugüne kadar gittiğimiz her yerde hissettik. Zira Türkiye’nin sömürgecilikten uzak yaklaşım farkını biliyorlar. Bu niçinle aramızdaki dostluk, günden güne derinleşiyor.” formundaki görüşlerini lisana getirdi.
Kapakta Somalili bir bayanla el ele verdiği dostluk pozunu kullanan Emine Erdoğan, kitapta “Bu ziyaretlerin ortak olarak beşerde uyandırdığı his, yapacak epey işimizin olduğu. İnsanlığın tarihî acılarının dindirilmesi ve insanlık deneyiminin uzun yorgunluğunun izlerinin silinmesinde, ülkemizin üzerine düşenden epeyce daha fazlasını yaptığına inanıyorum. Ziyaretlerimizde gösterilen samimiyet ve kucaklama bunun en sağlam kanıtıdır.” tabirlerini kullandı.
“O GÜN AĞLADIĞIM KADAR HAYATIM BOYUNCA HİÇ AĞLAMADIM”
Somali’ye 2011 yılındaki birinci ziyaretinin, ömrü boyunca hiç unutamadığı anıları içinde olduğunu vurgulayan Emine Erdoğan, hislerini şu cümlelerle özetledi:
“Açlıktan yavrularını kaybeden annelerin acısını hissetmek için tercümana gerek yoktu. O gün ağladığım kadar hayatım boyunca hiç ağlamadım. Çaresizliğin ortak lisanı gözyaşıydı. Eti kemiğine yapışmış çocuklar gördük. Hastaneye gönderdiğimiz çocukların yolda son nefesini verdiği haberini aldık… birlikte gittiğimiz sanatkarlar dönüşte İstanbul’da ‘Somali’yi unutma’ diye yardım konseri düzenledi. O seyahate gidenlerin dönüşte birebir insan olmadığına inanıyorum.”
Somali ziyaretine eşlik eden Sertap Erener, Ajda Pekkan, Muazzez Ersoy’un da ortalarında olduğu sanatkarların fotoğraflarına yer verilen kitapta, Somali’nin sonrasındasındaki seyahatlerde Türkiye’nin başlatmış olduğu kalkınma yardımlarıyla değişimi de gözler önüne seriliyor.
Emine Erdoğan, Uganda’ya 1 Haziran 2016’da yaptıkları seyahatte Uganda İslam Üniversitesinde gerçekleştirilen bir merasimle kendisine “Uluslararası bayanı Güçlendirme Şampiyonu Ödülü”nü verildiğini anımsatarak, bunun Türkiye’nin düzgün niyet diplomasi tarihine eklenmiş yeni bir gurur vesilesi olduğunu da kitabında paylaştı.
Seyahatlerinde mahallî pazarları, el emeği işlerin satıldığı dükkanları ziyaret etmeyi epey sevdiğini de belirten Emine Erdoğan, mümkün olduğunca ufak da olsa hatıra eşyalar aldığını anlattı. Senegal’den de torunlarına demir gazoz kapaklarından yapılmış bir sandalye aldığını belirten Erdoğan, torunlarının bunu fazlaca sevdiğini ve adeta üzerinde büyüdüklerini tabir etti.
Erdoğan ayrıyeten yöre halkı için ne kadar kıymetli olduğunun şuuruyla Afrika ziyaretlerinde lokal kumaşlardan alışveriş yaparak bir daha sonraki seyahatinde o ülkenin kumaşı, renk ve desenlerinin olduğu elbiseler giymeye ihtimam gösterdiğini kaydetti.
“AFRİKA, ÖMRÜM VEFA ETTİKÇE KAPAĞI KAPANMAYACAK BİR DEFTER”
Kitapta seyahatlerindeki bayanlar, çocuklar, engelliler ile ilgili anılarına ait fotoğraflara da yer veren Emine Erdoğan’ın bir park ziyareti sırasında çekilmiş aslanla yan yana fotoğrafı da dikkati çekti.
Erdoğan, kitabın sonunda şunları paylaştı:
“Afrika seyahatlerim, benim için kapağı kapanmayacak, ömrüm vefa ettikçe yeni satırlar eklenecek bir defterdir. Bu defterin pak sayfalarına, huzur ve refah dolu satırların yazılmasını samimiyetle istek ediyorum. Umarım bugüne kadar ülkemizin Afrika’da başardıkları, kıtanın hak ettiği refaha ulaşmasında bir yol olur. Afrikalı çocukların yüzlerinin daima gülmesi dileklerimle…”
KİTABIN GELİRİ AFRİKALI BAYAN VE ÇOCUKLARA
Kitabın tüm telif geliri, Emine Erdoğan himayesinde Ankara’da kurulan Afrika El Sanatları Pazarı ve Kültür Konutu aracılığıyla Afrikalı bayan ve çocuklara, kalkınma, eğitim, sıhhat ve kültür takviyesi olarak ulaşacak, Türkiye ile Afrika içinde dostluk ve dayanışma nişanesi olacak.
Emine Erdoğan, her yıl BM kapsamında Afrika’da yaşayan dezavantajlı kümelerin geliştirilmesi için memleketler arası çeşitli etkinliklere katılarak, Afrikalı First Ladyler ve sivil toplum kuruluşu temsilcileriyle bir ortaya geliyor.
Erdoğan, geçtiğimiz senelerda Afrika Yemek Kitapları ve Afrika Atasözleri kitaplarını da himaye ederek kültürler ortası etkileşime dayanaklarını sürdürüyor.