Saliha
Yeni Üye
Fahrettin Altun programda bir konuşma yaparak, “Büyüklerimizden öğrendiğimiz fazlaca hikmetli bir düstur vardır, epey değerli bir kelam vardır; ‘Allah ölümlerin hoşunu versin’ diye. İşte Hasan Ağabey, bundan tam 6 yıl evvel, hoş bir mevtle ayrıldı ortamızdan. Vefatının çabucak akabinde, o gün köşe müellifliği yaptığım Sabah gazetesinde Hasan Karakaya’yla ilgili bir yazı kaleme almıştım” diyerek yazısından şu kısmı okudu: “Hasan Karakaya ağabey Medine’de Rahmet-i Rahman’a kavuştu.
Yaptığı umrenin üzerinden 24 saat geçmemişti ruhunu teslim ettiğinde. Medine’de Mescid-i Nebevi’de ibadet ettikten, Hz. Muhammed’in s.a.v. kabrini ziyaret ettikten iki saat daha sonra vefat etti. Dostları ile hasbihal ettikten daha sonra, dostlarının içinde yumdu gözlerini. Kaygı sahibi bir insandı. Samimi bir Müslüman’dı. Hak bildiğini gür sedayla savunan bir yazardı. Sıkıntı vakit içinderın adamıydı. Lakin sıkıntı bir adam değildi. Büyük gönüllüydü. Durduğu yerde, menfaati namına değil, inandığı için dururdu. Ucuz hesaplara tamah etmezdi. Hasan ağabey, varlığı ile bulunduğu ortama sevinç katan bir insandı. Birinci defa hüzün kattı. Ancak varlığıyla değil, yokluğuyla yaptı bunu. Seveni kadar sevmeyeni de fazlacatu.
‘Herkes tarafınca sevilen’ biri değildi yani. Zira o, uğraş ehliydi. Dava adamıydı. Gayret ortasında olduğu gayrı ulusal ögelerin onu sevmesi düşünülemezdi. 12 Eylül’de darbecilerin karşısındaydı. 28 Şubat’ta laikçi yobazların… Terör örgütlerinin tehditlerine kulak asmadı. Paralel devlet yapılanmasının kirli stratejilerine hiç bir vakit teslim olmadı. Şer odaklarını ifşa etmek için elinden geleni arkasına koymadı. Yeni Türkiye ülküsüne gönül vermişti. Geldiğimiz noktadan mutluydu. Fakat çabanın hiç bitmeyeceğini de biliyordu. Riyad’da, Mekke’de, Medine’de iki gün boyunca beraberydik. Konuştuk, tartıştık, muhabbet ettik. En son, vefatından 2 saat evvel gördüm onu. birlikte saf tuttuk. Sabah namazında Medine-i Münevvere’de buluşacaktık. Buluşamadık. Allah yerini cennet eylesin.”
Altun, “O gün bu satırlarla anlatmaya çalıştığım Hasan ağabey, bugün burada sizlerin iştirakiyle, sizlerin huzurunda anarken temel itibariyle onun büyük ve kuvvetli Türkiye ülküsüne, bu ülkü çerçevesinde yaptığı hizmetlere referansla sahiden kat ettiğimiz arayı görüyorum. Ve bu kat ettiğimiz aralık ötürüsıyla rabbime hamd ediyorum. Hasan Karakaya nihayetinden bu dava için ömür vermiş bir insandı ve bu süreçte de hakkın, hakikatin yanında durdu. Yiğit, kuvvetli bir kalem olarak varlık gösterdi. Milletin bedelleri, inancı için hengame veren herkes üzere Sayın Cumhurbaşkanımızın yol arkadaşı oldu. Hem yaşarken, tıpkı vakitte vefatının akabinde Sayın Cumhurbaşkanımıza kendisine vefanın en hoş örneklerini sundu. Hasan Karakaya ağabeyi yeterli bilirdik, düzgünlerden bilirdik Allah rahmet ettin, yeri cennet olsun” diye konuştu.
Yaptığı umrenin üzerinden 24 saat geçmemişti ruhunu teslim ettiğinde. Medine’de Mescid-i Nebevi’de ibadet ettikten, Hz. Muhammed’in s.a.v. kabrini ziyaret ettikten iki saat daha sonra vefat etti. Dostları ile hasbihal ettikten daha sonra, dostlarının içinde yumdu gözlerini. Kaygı sahibi bir insandı. Samimi bir Müslüman’dı. Hak bildiğini gür sedayla savunan bir yazardı. Sıkıntı vakit içinderın adamıydı. Lakin sıkıntı bir adam değildi. Büyük gönüllüydü. Durduğu yerde, menfaati namına değil, inandığı için dururdu. Ucuz hesaplara tamah etmezdi. Hasan ağabey, varlığı ile bulunduğu ortama sevinç katan bir insandı. Birinci defa hüzün kattı. Ancak varlığıyla değil, yokluğuyla yaptı bunu. Seveni kadar sevmeyeni de fazlacatu.
‘Herkes tarafınca sevilen’ biri değildi yani. Zira o, uğraş ehliydi. Dava adamıydı. Gayret ortasında olduğu gayrı ulusal ögelerin onu sevmesi düşünülemezdi. 12 Eylül’de darbecilerin karşısındaydı. 28 Şubat’ta laikçi yobazların… Terör örgütlerinin tehditlerine kulak asmadı. Paralel devlet yapılanmasının kirli stratejilerine hiç bir vakit teslim olmadı. Şer odaklarını ifşa etmek için elinden geleni arkasına koymadı. Yeni Türkiye ülküsüne gönül vermişti. Geldiğimiz noktadan mutluydu. Fakat çabanın hiç bitmeyeceğini de biliyordu. Riyad’da, Mekke’de, Medine’de iki gün boyunca beraberydik. Konuştuk, tartıştık, muhabbet ettik. En son, vefatından 2 saat evvel gördüm onu. birlikte saf tuttuk. Sabah namazında Medine-i Münevvere’de buluşacaktık. Buluşamadık. Allah yerini cennet eylesin.”
Altun, “O gün bu satırlarla anlatmaya çalıştığım Hasan ağabey, bugün burada sizlerin iştirakiyle, sizlerin huzurunda anarken temel itibariyle onun büyük ve kuvvetli Türkiye ülküsüne, bu ülkü çerçevesinde yaptığı hizmetlere referansla sahiden kat ettiğimiz arayı görüyorum. Ve bu kat ettiğimiz aralık ötürüsıyla rabbime hamd ediyorum. Hasan Karakaya nihayetinden bu dava için ömür vermiş bir insandı ve bu süreçte de hakkın, hakikatin yanında durdu. Yiğit, kuvvetli bir kalem olarak varlık gösterdi. Milletin bedelleri, inancı için hengame veren herkes üzere Sayın Cumhurbaşkanımızın yol arkadaşı oldu. Hem yaşarken, tıpkı vakitte vefatının akabinde Sayın Cumhurbaşkanımıza kendisine vefanın en hoş örneklerini sundu. Hasan Karakaya ağabeyi yeterli bilirdik, düzgünlerden bilirdik Allah rahmet ettin, yeri cennet olsun” diye konuştu.