Aslıhan2312
Co-Admin
Federal Meclis'teki Paul Löbe Evi'nin resepsiyon salonundaki büyük boy posteri süsleyen on yol gösterici ilke var. Berliner Ferdinand Brann 1939'da Yahudi dua kitabının ilk sayfasında “Geldiğiniz ülkenin hükümetine her zaman minnettar olun çünkü o size sığınak sağlıyor” diye yazmıştı. Bu, Kindertransport'la kurtardığı ama aynı zamanda onu bir daha asla göremeyeceğinden şüphelendiği kızı Ursula'ya ithaftır.
“'Elveda' dedim” sergisi, Nazi diktatörlüğü altında Yahudi yaşamını ölümden kurtarmaya yönelik en iddialı kampanyalardan birine özellikle yakından bakış sağlıyor. Yahudi yardım kuruluşlarının başlattığı Kindertransport aracılığıyla, 1938'den 1939'da savaşın başlamasından kısa bir süre öncesine kadar çoğunlukla Almanya, Avusturya, Çekoslovakya ve Polonya'dan 10.000'den fazla çocuk Büyük Britanya'ya getirildi. Çocuklar ve gençler İngiliz koruyucu ailelerin yanına ya da halk evlerine yerleştirilirken, ebeveynler Nazi Almanya'sında kaldı ve çoğunlukla faşist imha politikasının kurbanı oldu.
Burada fotoğraflar, mektuplar ve notlar şeklinde sunulanlar Berliner Heinz Lichtwitz'inki gibi aile hikayeleridir. Henüz altı yaşındayken Kreuzberg'deki Anhalter Bahnhof'tan bir trene bindi ve Hollanda ve İngiltere üzerinden yeni evi Galler'e gitti. Lichtwitz, benzersiz kurtarma operasyonuyla hayatta kalmayı başaran yüzlerce Berlinliden biriydi. Sergiyi ziyaret edenler Heinz ile babası Max arasındaki orijinal yazışmaları görüyor; mesajlarda umutla umutsuzluk arasında bir ruh hali görülüyor.
Unutulmuş bir vatanın hikayeleri
Veya Hannah Kuhn'un hikayesi: Nisan 1939'da Kindertransport ile Berlin'den Londra'ya kaçtı. Üç yıl sonra Auschwitz'e sürülen anne ve babasına yazdığı mektuplar, Hannah'nın yeni evini, Almanya'daki ailesinden uzaklaşmasını, yeni İngilizce dilini ve normallik özlemini konu alıyor. Pek çok çocuk eski vatanlarıyla bağlarını hızla kaybetti, Almancayı unuttu ya da ebeveynlerini yalnızca yazışmalar yoluyla tanıdı.
İkinci Dünya Savaşı'nın başlangıcında çocukların ulaşımı durduruldu; Hannah Kuhn örneğinde olduğu gibi iletişim yalnızca Alman Kızılhaç'ından gelen telgraflarla sağlanıyordu. Kurtarılan çocuklar genellikle ebeveynlerinin öldüğünü savaşın bitiminden sonra öğrenebiliyorlardı.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Sergi 31 Ocak – 23 Şubat 2024 tarihleri arasında Paul-Löbe-Haus salonunda (Konrad-Adenauer-Straße 1, batı girişi) gösterilecek. Pazartesiden cumaya sabah 9'dan akşam 6'ya, perşembe günleri sabah 9'dan akşam 7'ye kadar açıktır. Rehberli turlar Salı (11:00), Çarşamba (11:00 ve 15:00) ve Perşembe (18:00) günleri yapılır. Federal Meclis'in web sitesi aracılığıyla, istenen ziyaret tarihinden en az iki iş günü önce kayıt yaptırmak gerekmektedir (www.bundestag.de/ Exhibition-85jahre-kindertransport).
“'Elveda' dedim” sergisi, Nazi diktatörlüğü altında Yahudi yaşamını ölümden kurtarmaya yönelik en iddialı kampanyalardan birine özellikle yakından bakış sağlıyor. Yahudi yardım kuruluşlarının başlattığı Kindertransport aracılığıyla, 1938'den 1939'da savaşın başlamasından kısa bir süre öncesine kadar çoğunlukla Almanya, Avusturya, Çekoslovakya ve Polonya'dan 10.000'den fazla çocuk Büyük Britanya'ya getirildi. Çocuklar ve gençler İngiliz koruyucu ailelerin yanına ya da halk evlerine yerleştirilirken, ebeveynler Nazi Almanya'sında kaldı ve çoğunlukla faşist imha politikasının kurbanı oldu.
Burada fotoğraflar, mektuplar ve notlar şeklinde sunulanlar Berliner Heinz Lichtwitz'inki gibi aile hikayeleridir. Henüz altı yaşındayken Kreuzberg'deki Anhalter Bahnhof'tan bir trene bindi ve Hollanda ve İngiltere üzerinden yeni evi Galler'e gitti. Lichtwitz, benzersiz kurtarma operasyonuyla hayatta kalmayı başaran yüzlerce Berlinliden biriydi. Sergiyi ziyaret edenler Heinz ile babası Max arasındaki orijinal yazışmaları görüyor; mesajlarda umutla umutsuzluk arasında bir ruh hali görülüyor.
Unutulmuş bir vatanın hikayeleri
Veya Hannah Kuhn'un hikayesi: Nisan 1939'da Kindertransport ile Berlin'den Londra'ya kaçtı. Üç yıl sonra Auschwitz'e sürülen anne ve babasına yazdığı mektuplar, Hannah'nın yeni evini, Almanya'daki ailesinden uzaklaşmasını, yeni İngilizce dilini ve normallik özlemini konu alıyor. Pek çok çocuk eski vatanlarıyla bağlarını hızla kaybetti, Almancayı unuttu ya da ebeveynlerini yalnızca yazışmalar yoluyla tanıdı.
İkinci Dünya Savaşı'nın başlangıcında çocukların ulaşımı durduruldu; Hannah Kuhn örneğinde olduğu gibi iletişim yalnızca Alman Kızılhaç'ından gelen telgraflarla sağlanıyordu. Kurtarılan çocuklar genellikle ebeveynlerinin öldüğünü savaşın bitiminden sonra öğrenebiliyorlardı.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Sergi 31 Ocak – 23 Şubat 2024 tarihleri arasında Paul-Löbe-Haus salonunda (Konrad-Adenauer-Straße 1, batı girişi) gösterilecek. Pazartesiden cumaya sabah 9'dan akşam 6'ya, perşembe günleri sabah 9'dan akşam 7'ye kadar açıktır. Rehberli turlar Salı (11:00), Çarşamba (11:00 ve 15:00) ve Perşembe (18:00) günleri yapılır. Federal Meclis'in web sitesi aracılığıyla, istenen ziyaret tarihinden en az iki iş günü önce kayıt yaptırmak gerekmektedir (www.bundestag.de/ Exhibition-85jahre-kindertransport).