Aslıhan2312
Co-Admin
1980'lerde Doğu'daki öğrenciler arasında bir söylenti vardı: eğer hangi ruhu, tarihin ne olduğunu bilmek istiyorsanız, Berlin'deki Humboldt Üniversitesi'ne gidin! Bir profesör, GDR'de bundan nasıl şüphelenmeyeceğini öğretir.
Ve söylenti doğru tutuldu. GDR'deki iki nesil öğrenci, gerd Irrlitz'e bir dereceye kadar Avrupa ruhu dünyasına giriş ve hiçbir şekilde sadece tanıdık anlamında, ancak gerçek oluşum anlamında borçludur. Tabii ki, her yerde filozoflardan çok daha fazla felsefe profesörü var, sadece GDR'de değildi ve Gerd Irrlitz'in Doğu Doğu'nun tek beşeri bilimler bilginliği olan tek beşeri bilimler bilginliği olan tek beşeri bilimler bilgisi olduğunu, ikincisine ait olduğu gerçeğini değiştirmiyor.
Tıpkı hiçbir şey okumadığı gibi derslerinizi yine de duyamazsınız, ancak öğrenci molalarının ortasında bir noktada, ilk başta sessizce konuşmaya başladı, ancak oditoryum sessiz kaldı. Ve sonra düşüncenin bu serbest nehri artık bir buçuk saatten fazla durmadı ve o kadar uzun, maceracı sapmalara gitti ki, asla geri dönüş yolu bulamayacağından emindi. Ama sonra her seferinde buldu. Ve sözde sapmaların genellikle iyi gizlenmiş ana yollar olduğunu öğrendik.
Fildişi Kulelerinin Ötesinde: Ev ve Tarih Düşünmesi
Dersinin vurgusu bizi yüzyıllar boyunca büyük ruhların konuşmasına götürdü, katılımcılar ortaya çıktı, dünya uzaktı, kapılar geçmişte ve gelecekte açıktı ve yanlış bir konferanstan sonra, düşüncenin dünyasını gerçek, birincil olarak düşünmeye meyilliydi.
Tüm bunların uzak veya fildişi kuleleriyle ilgisi yoktu, daha ziyade Ernst Bloch'un ruhunda “ev zamandan bir oda” kelimesi. Felsefenin masallarla paylaştığı eski soruşturmanın en derin cevaplarından biridir: Ben neredeyim? ARAÇLAR: Dünya bağlamında az çok rastgele birey nerede?
Ev zamandan bir oda. Aynı ya da asla cümleler var. Eğer bir şey söylemezseniz, bir Irrlitz dersinde de fazla bir şey kazanmazsınız. Felsefe tarihçisi bizi Platon ve Aristoteles'i çağdaşlara dönüştürdü. Halen kulakta Marksizm-Leninizm sesi olan herkes burada tamamlayabilir: Objektif idealistler değil miydi? Irrlitz, geçmişin her düşünürünü kendi bakış açısından, yani en büyük hakkı açısından, sorununun kökeninden düşündü.
Filozofların her zaman bu şekilde tuttuğu durum böyle değildir; Örneğin Schopenhauer, filozofların genellikle selefleriyle tanışan sultanlara tahtta oturmak için benzediğini belirtti. Hegel'in Kant ve Spruce'u koyduğu gibi, büyük ana eserleri ortaya çıktıktan kısa bir süre sonra. Ona batık bir yaşta yaklaşık üç çeyrek başkan, yani Aydınlanma ilan etti. “Sübjektif Yansıma Felsefesi” ile bitirin!
Gerd Irrlitz, sadece GDR'de Descartes'ı yayınlamakla kalmadı, aynı zamanda Hegel'in “Felsefe Tarihi Üzerine Dersleri” de yayınladı ve elbette Hegel'den tamamen düşünüyor, Swabian'ın GDR baskılarını okurken, sık sık ne kadar iyi oldukları için hayrete düştüğü zenginliği yapıyor. Reclam Leipzig'in bir felsefe tarihi yazma teklifi, GDR zamanlarında reddetti. Muhtemelen, “etik tarihi” nin Glasnost ve Perestroika'nın orada hükmettiğinde sadece Rusça görünmesine izin verildiği sapkın yapımcıların gürültüsünden korkuyordu.
Umudun Dawning: Direniş ve Özgür Ruh
1985'te sadece Gorbaçov'un geldiği yıl değildi, aynı zamanda filozof Ernst Bloch'un 100. doğum günüydü. Bloch Leipzig'de büyük bir öğretmendi. Hitler altındaki bir çocukluktan sonra ne anlama geldiğini ve ebeveynlerinin “umut ilkesi” nin düşünürünün derslerinde oturmaya karşı anti -faskist direnişinden sonra hayal bile edemez. Irrlitz'in babası, sadece 1931'de kurulmuş olan Sosyalist İşçi Partisi SAP'sinin Leipzig Direniş Grubuna aitti. Leipzig grubu 1935'te uçtu, Irrlitz'in babası dört buçuk yıl hapse mahk wasm edildi. Oğul o zamandan beri 40 genç Leipziger hakkında bir kitap yazdı: “Direniş, istifa değil”.
Filozof ve yazar Ernst Bloch, Gerd Irrlitz'in düşüncesinde sabit bir referans noktasıydıAssmann/DPA
“Bloch düşüncelerinin öngörücü şafağı altında iyi vakit geçirdik”, Irrlitz ilk yılları hakkında kasıtlı olarak lakon olarak söyleyecek. Ancak Ekim 1956'da Macaristan'daki ayaklanmadan sonra GDR artık Bloch'un özgür ruhunu gömmedi. Bu bir seçenek değildi, bu yüzden takip etti. Garip bir şekilde, bitkinliğin sesi hala Leipzig Enstitüsü'nde duyuldu: Bloch'un sekreteri derslerinin kayıtlarını yazdı, hayaletti ve sadece Bloch'un öğrenci asistanı Gerd Irlitz merak etti: Birbirimizi nasıl tekrar bulacağız?
Yirmili yaşların ortalarında kendisini Buna bitkilerinde bulundu. Ulaşım işçileri olarak. Buna'ya kadar bile, bu taşıma çalışanı kimyasallardan ve bileşenlerden daha fazla hareket edebilir. Rosa Lüksemburg'daki doktorasını aldı.
Gerd Irrlitz'in kabul edilemez olmak için bir nedeni olurdu ve bunun yerine doğru düşünce kategorisi için ciddi olmayan bir hayalet haline gelirdi.
Kazanan Hikayelerin Ötesinde: GDR ve Marksizmi Düşün
Gerd Irrlitz, filozofların 2002'de Kant El Kitabı'nı yayınladığında diğer düşünürlerine bakmaktan uzak olduklarını öğrendi. “Handbuch” adı, bu yayınların spesifik hafifliğinin bir göstergesi değildir, aksine, bu alanınızın ağır ağırlıklarıdır. Ve birisi bunu yalnız mı yazıyor? Yaklaşık 50 filozof Nietzsche El Kitabı'na veya Heidegger El Kitabına katıldı, eleştirmenler yanlış yönlendirdi. Bununla birlikte, kılavuz Kant'ın mükemmelliği üzerinde standart çalışma olarak düşünülebilir.
Yine de Gerd Irrlitz, son zamanlarda Kant ve Hegel arasında bir düşünceydi, genellikle hızlı bir şekilde üst üste ve hatta düşünürler tarafından yanlış anlaşıldı: fakir bir grup dokumacının oğlu Johann Gottlieb Fichte, Kant'ı özgürlüğe büyük bir çağrı olarak deneyimledi ve çalışmanın yapısını ilk sınıf felsefi momentum olarak keşfetti. Eleştirmeni Hegel sonunda ruh felsefesi için ödünç aldı. Ama bir şey kayboldu, bir şey, ladin – ve irrlitz – her zaman devam etti: itiraz, bireyin görünüşte aşırı güçlü bir bütününe bağlılığı.
“Heimat zamandan bir oda” cümlesine daha yakından bakmak yanlış olamaz. Çünkü şimdiki zaman nedir? Son fakat en önemlisi, zaman duygumuzun bir aldatması. Aşırı güç, normal otorite olmak yerine, geçmiş ve geleceğin kesişimidir. Means: Olağanüstü, oyunculuk yapıyoruz. Ve bu ne anlama geliyor: yani!? Bu kadar denilen gerçekler, artık değişme gücünün doğasında olmadıkları sürece zaten ölmüştü.
GERD Irrlitz'i “Kesinlikle Nasıl Hatırlayacaklar …” ifadesiyle yönlendirdi. Bugün “düşük eşik teklifleri” hakkında konuşmaktan hoşlanıyor, her şey giderek daha basit ve daha kolay olmalı, ancak Irrlitz dinleyicileri bilir: hafif bir ezici durumda, bu koşullar altında en iyi nasıl çalıştığınızı özellikle iyi öğrenirsiniz.
1990'dan sonra, tarihin sözde kazananları, SED kuralının GDR projesi ve onunla ilişkilendirilmiş tüm umutlar hakkındaki gerçek olduğunu öne sürdü. GDR tarihi sadece cezai bir dava haline geldi. Irrlitz'in dediği gibi, Marksizm-Leninizm, bu “disiplin işlevi amacıyla amaç” olmaz mıydı, Marx'ın mecbur kaldığı tüm düşünceler hakkında bir gerçek olarak düşünülmeli mi? Irrlitz dinleyicileri farklı bilir.
Geri bildiriminiz var mı? Bize yaz! letter@Haberler
Ve söylenti doğru tutuldu. GDR'deki iki nesil öğrenci, gerd Irrlitz'e bir dereceye kadar Avrupa ruhu dünyasına giriş ve hiçbir şekilde sadece tanıdık anlamında, ancak gerçek oluşum anlamında borçludur. Tabii ki, her yerde filozoflardan çok daha fazla felsefe profesörü var, sadece GDR'de değildi ve Gerd Irrlitz'in Doğu Doğu'nun tek beşeri bilimler bilginliği olan tek beşeri bilimler bilginliği olan tek beşeri bilimler bilgisi olduğunu, ikincisine ait olduğu gerçeğini değiştirmiyor.
Tıpkı hiçbir şey okumadığı gibi derslerinizi yine de duyamazsınız, ancak öğrenci molalarının ortasında bir noktada, ilk başta sessizce konuşmaya başladı, ancak oditoryum sessiz kaldı. Ve sonra düşüncenin bu serbest nehri artık bir buçuk saatten fazla durmadı ve o kadar uzun, maceracı sapmalara gitti ki, asla geri dönüş yolu bulamayacağından emindi. Ama sonra her seferinde buldu. Ve sözde sapmaların genellikle iyi gizlenmiş ana yollar olduğunu öğrendik.
Fildişi Kulelerinin Ötesinde: Ev ve Tarih Düşünmesi
Dersinin vurgusu bizi yüzyıllar boyunca büyük ruhların konuşmasına götürdü, katılımcılar ortaya çıktı, dünya uzaktı, kapılar geçmişte ve gelecekte açıktı ve yanlış bir konferanstan sonra, düşüncenin dünyasını gerçek, birincil olarak düşünmeye meyilliydi.
Tüm bunların uzak veya fildişi kuleleriyle ilgisi yoktu, daha ziyade Ernst Bloch'un ruhunda “ev zamandan bir oda” kelimesi. Felsefenin masallarla paylaştığı eski soruşturmanın en derin cevaplarından biridir: Ben neredeyim? ARAÇLAR: Dünya bağlamında az çok rastgele birey nerede?
Ev zamandan bir oda. Aynı ya da asla cümleler var. Eğer bir şey söylemezseniz, bir Irrlitz dersinde de fazla bir şey kazanmazsınız. Felsefe tarihçisi bizi Platon ve Aristoteles'i çağdaşlara dönüştürdü. Halen kulakta Marksizm-Leninizm sesi olan herkes burada tamamlayabilir: Objektif idealistler değil miydi? Irrlitz, geçmişin her düşünürünü kendi bakış açısından, yani en büyük hakkı açısından, sorununun kökeninden düşündü.
Filozofların her zaman bu şekilde tuttuğu durum böyle değildir; Örneğin Schopenhauer, filozofların genellikle selefleriyle tanışan sultanlara tahtta oturmak için benzediğini belirtti. Hegel'in Kant ve Spruce'u koyduğu gibi, büyük ana eserleri ortaya çıktıktan kısa bir süre sonra. Ona batık bir yaşta yaklaşık üç çeyrek başkan, yani Aydınlanma ilan etti. “Sübjektif Yansıma Felsefesi” ile bitirin!
Gerd Irrlitz, sadece GDR'de Descartes'ı yayınlamakla kalmadı, aynı zamanda Hegel'in “Felsefe Tarihi Üzerine Dersleri” de yayınladı ve elbette Hegel'den tamamen düşünüyor, Swabian'ın GDR baskılarını okurken, sık sık ne kadar iyi oldukları için hayrete düştüğü zenginliği yapıyor. Reclam Leipzig'in bir felsefe tarihi yazma teklifi, GDR zamanlarında reddetti. Muhtemelen, “etik tarihi” nin Glasnost ve Perestroika'nın orada hükmettiğinde sadece Rusça görünmesine izin verildiği sapkın yapımcıların gürültüsünden korkuyordu.
Umudun Dawning: Direniş ve Özgür Ruh
1985'te sadece Gorbaçov'un geldiği yıl değildi, aynı zamanda filozof Ernst Bloch'un 100. doğum günüydü. Bloch Leipzig'de büyük bir öğretmendi. Hitler altındaki bir çocukluktan sonra ne anlama geldiğini ve ebeveynlerinin “umut ilkesi” nin düşünürünün derslerinde oturmaya karşı anti -faskist direnişinden sonra hayal bile edemez. Irrlitz'in babası, sadece 1931'de kurulmuş olan Sosyalist İşçi Partisi SAP'sinin Leipzig Direniş Grubuna aitti. Leipzig grubu 1935'te uçtu, Irrlitz'in babası dört buçuk yıl hapse mahk wasm edildi. Oğul o zamandan beri 40 genç Leipziger hakkında bir kitap yazdı: “Direniş, istifa değil”.
Filozof ve yazar Ernst Bloch, Gerd Irrlitz'in düşüncesinde sabit bir referans noktasıydıAssmann/DPA
“Bloch düşüncelerinin öngörücü şafağı altında iyi vakit geçirdik”, Irrlitz ilk yılları hakkında kasıtlı olarak lakon olarak söyleyecek. Ancak Ekim 1956'da Macaristan'daki ayaklanmadan sonra GDR artık Bloch'un özgür ruhunu gömmedi. Bu bir seçenek değildi, bu yüzden takip etti. Garip bir şekilde, bitkinliğin sesi hala Leipzig Enstitüsü'nde duyuldu: Bloch'un sekreteri derslerinin kayıtlarını yazdı, hayaletti ve sadece Bloch'un öğrenci asistanı Gerd Irlitz merak etti: Birbirimizi nasıl tekrar bulacağız?
Yirmili yaşların ortalarında kendisini Buna bitkilerinde bulundu. Ulaşım işçileri olarak. Buna'ya kadar bile, bu taşıma çalışanı kimyasallardan ve bileşenlerden daha fazla hareket edebilir. Rosa Lüksemburg'daki doktorasını aldı.
Gerd Irrlitz'in kabul edilemez olmak için bir nedeni olurdu ve bunun yerine doğru düşünce kategorisi için ciddi olmayan bir hayalet haline gelirdi.
Kazanan Hikayelerin Ötesinde: GDR ve Marksizmi Düşün
Gerd Irrlitz, filozofların 2002'de Kant El Kitabı'nı yayınladığında diğer düşünürlerine bakmaktan uzak olduklarını öğrendi. “Handbuch” adı, bu yayınların spesifik hafifliğinin bir göstergesi değildir, aksine, bu alanınızın ağır ağırlıklarıdır. Ve birisi bunu yalnız mı yazıyor? Yaklaşık 50 filozof Nietzsche El Kitabı'na veya Heidegger El Kitabına katıldı, eleştirmenler yanlış yönlendirdi. Bununla birlikte, kılavuz Kant'ın mükemmelliği üzerinde standart çalışma olarak düşünülebilir.
Yine de Gerd Irrlitz, son zamanlarda Kant ve Hegel arasında bir düşünceydi, genellikle hızlı bir şekilde üst üste ve hatta düşünürler tarafından yanlış anlaşıldı: fakir bir grup dokumacının oğlu Johann Gottlieb Fichte, Kant'ı özgürlüğe büyük bir çağrı olarak deneyimledi ve çalışmanın yapısını ilk sınıf felsefi momentum olarak keşfetti. Eleştirmeni Hegel sonunda ruh felsefesi için ödünç aldı. Ama bir şey kayboldu, bir şey, ladin – ve irrlitz – her zaman devam etti: itiraz, bireyin görünüşte aşırı güçlü bir bütününe bağlılığı.
“Heimat zamandan bir oda” cümlesine daha yakından bakmak yanlış olamaz. Çünkü şimdiki zaman nedir? Son fakat en önemlisi, zaman duygumuzun bir aldatması. Aşırı güç, normal otorite olmak yerine, geçmiş ve geleceğin kesişimidir. Means: Olağanüstü, oyunculuk yapıyoruz. Ve bu ne anlama geliyor: yani!? Bu kadar denilen gerçekler, artık değişme gücünün doğasında olmadıkları sürece zaten ölmüştü.
GERD Irrlitz'i “Kesinlikle Nasıl Hatırlayacaklar …” ifadesiyle yönlendirdi. Bugün “düşük eşik teklifleri” hakkında konuşmaktan hoşlanıyor, her şey giderek daha basit ve daha kolay olmalı, ancak Irrlitz dinleyicileri bilir: hafif bir ezici durumda, bu koşullar altında en iyi nasıl çalıştığınızı özellikle iyi öğrenirsiniz.
1990'dan sonra, tarihin sözde kazananları, SED kuralının GDR projesi ve onunla ilişkilendirilmiş tüm umutlar hakkındaki gerçek olduğunu öne sürdü. GDR tarihi sadece cezai bir dava haline geldi. Irrlitz'in dediği gibi, Marksizm-Leninizm, bu “disiplin işlevi amacıyla amaç” olmaz mıydı, Marx'ın mecbur kaldığı tüm düşünceler hakkında bir gerçek olarak düşünülmeli mi? Irrlitz dinleyicileri farklı bilir.
Geri bildiriminiz var mı? Bize yaz! letter@Haberler