Aslıhan2312
Co-Admin
Bu günlerde kaybettiğim kiler kapısındaki asma kilidin üçüncü ve son anahtarıydı. Lanet etmek! Sonra yaklaşık 20 yıl önce anahtarımı nasıl kaybettiğimi hatırladım ve kurtarma ekibi Neukölln’deki küçük bisiklet dükkanımdan geldi.
Bu anahtar, Tresor’un Leipziger Strasse’deki orijinal odalarındaki veda partisinde dans pistinde cebimden çıkmış olmalı. Bisiklet dışarıdaki çite bağlanmıştı ve o pazar onu orada bırakmak zorunda kaldım.
Ertesi gün bisikletimi gevşetmek için bisiklet dükkanımdan birkaç saatliğine ücretsiz bir cıvata kesici ödünç alabildim. Dağınık beyinliliğimin bana kesinlikle tarihi denebilecek muhteşem bir deneyim yaşatması ise başka bir hikaye. Tabii ki, aletleri iade ettiğimde dost canlısı mağazadan yeni kilidi satın aldım.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Artık bana yardım edileceğine dair güven ve hatta kesinlik ile dolu olarak Cumartesi sabahı yola çıktım. Üç dakikalık yürüme mesafesindedir. Bir cıvata kesiciyi ya da belki küçük bir Flex’i ödünç almama izin verip vermeyeceklerini sordum. Ama sonra şunu fark ettim: Zaman değişti. Beni yıllardır tanıyan, hatta nerede yaşadığımı bile bilen dost canlısı çalışan, Bana öylece bir alet veremezsin, dedi. Sigortamın olmamasıyla ilgili bir şeyler söyledi: Ya yaralanırsam. Elbette anlıyorum. Ama yine de: kurtuluş yakın görünüyordu, ihtiyacım olan araç hazırdı ama onu serbest bırakmadılar. Sakin ol, eskisi gibi ol. Bu cümleleri düşündüm ama kabul etmiş gibi davranarak geri adım attım ve evde bir çözüm bulmak için Google’da aradım.
Elbette mahalle ağı Nebenan.de’ye sorabilirdim. Bu arada Spätis’te alet kiralama makinelerini depolayan Toolbot adında bir start-up’ın da olduğunu öğrendim. Hatta Berlin’deki üç makineden biri benim mahallemde, Hermannplatz’ta. İyi fikir!
Tam yola çıkmak üzereydim ki zemin katta atölyesi olan elektrikçiyle karşılaştım. Bir esneme yaşadı ve benimle bodruma indi. Her şey tamamen bürokratik olmayan iki dakika sürdü. Eskisi gibiydi.
Bu anahtar, Tresor’un Leipziger Strasse’deki orijinal odalarındaki veda partisinde dans pistinde cebimden çıkmış olmalı. Bisiklet dışarıdaki çite bağlanmıştı ve o pazar onu orada bırakmak zorunda kaldım.
Ertesi gün bisikletimi gevşetmek için bisiklet dükkanımdan birkaç saatliğine ücretsiz bir cıvata kesici ödünç alabildim. Dağınık beyinliliğimin bana kesinlikle tarihi denebilecek muhteşem bir deneyim yaşatması ise başka bir hikaye. Tabii ki, aletleri iade ettiğimde dost canlısı mağazadan yeni kilidi satın aldım.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Artık bana yardım edileceğine dair güven ve hatta kesinlik ile dolu olarak Cumartesi sabahı yola çıktım. Üç dakikalık yürüme mesafesindedir. Bir cıvata kesiciyi ya da belki küçük bir Flex’i ödünç almama izin verip vermeyeceklerini sordum. Ama sonra şunu fark ettim: Zaman değişti. Beni yıllardır tanıyan, hatta nerede yaşadığımı bile bilen dost canlısı çalışan, Bana öylece bir alet veremezsin, dedi. Sigortamın olmamasıyla ilgili bir şeyler söyledi: Ya yaralanırsam. Elbette anlıyorum. Ama yine de: kurtuluş yakın görünüyordu, ihtiyacım olan araç hazırdı ama onu serbest bırakmadılar. Sakin ol, eskisi gibi ol. Bu cümleleri düşündüm ama kabul etmiş gibi davranarak geri adım attım ve evde bir çözüm bulmak için Google’da aradım.
Elbette mahalle ağı Nebenan.de’ye sorabilirdim. Bu arada Spätis’te alet kiralama makinelerini depolayan Toolbot adında bir start-up’ın da olduğunu öğrendim. Hatta Berlin’deki üç makineden biri benim mahallemde, Hermannplatz’ta. İyi fikir!
Tam yola çıkmak üzereydim ki zemin katta atölyesi olan elektrikçiyle karşılaştım. Bir esneme yaşadı ve benimle bodruma indi. Her şey tamamen bürokratik olmayan iki dakika sürdü. Eskisi gibiydi.