Aslıhan2312
Co-Admin
Çerçeveye hafifçe dokunduğunuzda resim yeniden duvarda asılı kalıyor. Bunu özel kılan şey: Dürtme gerçektir, sanatçı Dennis Dieter Kopp tarafından Ballhaus Ost'taki küçük sahnede gerçekleştirilmiştir, ancak görüntü yalnızca bir ışık projeksiyonudur. Sanatçıya göre büyükbabası Günther olan, ancak çizgi roman tarzında çizildiğinde aslında herhangi bir askerin figürü olabilecek genç bir denizciyi gösteriyor.
Ve Dennis'in kendisi de insan boyutundaki komik fotoğraf projeksiyonunun yanında gerçek bir insan gibi değil, büyükannesinin dantel bardak altlığı peçetesindeki komşu el işi parçası gibi, barok porselen bir figür olarak duruyor.
Fiziksel sınır geçişleri ve edimsel fanteziler
Bu takımyıldızda, uyaran ve tepki, portre ve kişi aslında hiçbir şekilde örtüşmüyor. Yine de sınırların küçük fiziksel geçişleri, ders performansının büyülü anlatı motorunu oluşturuyor; her ikisi de Hildesheim Üniversitesi mezunu olan Kopp ve yönetmen Marie Simons, hafıza çalışmasını, eleştirel görüntü analizini ve performans fantezisini akıllıca birleştiriyor.
Geçtiğimiz Ekim ayında Hamburg'da gösterime giren ve şu anda Berlin'de sahnelenen “G. Anschütz'ün Çalışması, Dolomiten 1943”, tüm bu tekniklere rağmen çok basit, kişisel bir aile hikayesini – sanatçının kendisinin hikayesini – bir benzetme olarak anlatmaya çalışıyor. karmaşıklık.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Heintje'nin ağlatan “Büyükanne çok tatlı, Büyükanne çok hoş” cümlesinin daha başlangıçta odadan bağırması gerçeği, herhangi bir kişisel deneyimin ötesine geçmenin çok eğlenceli bir yoludur. Ve yine de bu aynı anda en az üç seviyeyle ilgili: Nazi büyükannesi Ruth ve büfedeki fotoğraf koleksiyonu hakkında, Nazi denizcisi kocası Günther hakkında ve tüm askerlerin fotoğraflarıyla büyüyen torunu Dennis hakkında ve ancak yavaş yavaş onlara alışmaya başladı ve erkek imajı ortaya çıkabildi.
Artık bunu, önce kendisini fotoğrafların yanına bir figür olarak yerleştirerek, onlara çocuksu bir şekilde hayranlık duyarak ve hatta gelişigüzel sigara içen askeri figürlerin ve onların her zaman “doğru” görünen bedenlerinin üst üste gelmesine izin vererek anlatıyor. Ancak yavaş yavaş, kendinden emin görünen pozlar ile kendi tombul karnı arasındaki gerçek farklılığı anlamaya başlar ve giderek daha fazla araştıran sorularla, propagandası yapılan erkeklik de dahil olmak üzere görüntülerin propaganda Haberin Detaylarıını ortaya çıkarır.
Biraz fazla bakımlı ve hala büyüleyici
Evet, burada aniden temsili hale gelen, görünüşte özel resimler üzerinde çok fazla çalışma yapılıyor, ancak – ve ilginç olan da bu – asla orijinal hallerinde gösterilmiyor. Onların komik projeksiyonları, yaratılışın bu sembolik karakterini harika bir şekilde aktarıyor. Tek zayıf nokta, dost canlısı resim eleştirmeni Dennis'in kendisinin çok fazla açıklama yapmasıdır.
İzleyicinin kendini keşfetme ruhu kadar kişinin kendi edimsel yabancılaşma estetiğinin gücüne de pek güvenilmez. Ama yine de, aktörleri sayesinde, biraz fazla denetlenen bu resim semineri her zaman büyüleyici bir şeye dönüşmeyi başarıyor.
Daha fazla bilgi: Ballhaus Ost, 21 Ocak'a kadar, Tel: 44039168, Bilgi: www.ballhausost.de
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Ve Dennis'in kendisi de insan boyutundaki komik fotoğraf projeksiyonunun yanında gerçek bir insan gibi değil, büyükannesinin dantel bardak altlığı peçetesindeki komşu el işi parçası gibi, barok porselen bir figür olarak duruyor.
Fiziksel sınır geçişleri ve edimsel fanteziler
Bu takımyıldızda, uyaran ve tepki, portre ve kişi aslında hiçbir şekilde örtüşmüyor. Yine de sınırların küçük fiziksel geçişleri, ders performansının büyülü anlatı motorunu oluşturuyor; her ikisi de Hildesheim Üniversitesi mezunu olan Kopp ve yönetmen Marie Simons, hafıza çalışmasını, eleştirel görüntü analizini ve performans fantezisini akıllıca birleştiriyor.
Geçtiğimiz Ekim ayında Hamburg'da gösterime giren ve şu anda Berlin'de sahnelenen “G. Anschütz'ün Çalışması, Dolomiten 1943”, tüm bu tekniklere rağmen çok basit, kişisel bir aile hikayesini – sanatçının kendisinin hikayesini – bir benzetme olarak anlatmaya çalışıyor. karmaşıklık.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Heintje'nin ağlatan “Büyükanne çok tatlı, Büyükanne çok hoş” cümlesinin daha başlangıçta odadan bağırması gerçeği, herhangi bir kişisel deneyimin ötesine geçmenin çok eğlenceli bir yoludur. Ve yine de bu aynı anda en az üç seviyeyle ilgili: Nazi büyükannesi Ruth ve büfedeki fotoğraf koleksiyonu hakkında, Nazi denizcisi kocası Günther hakkında ve tüm askerlerin fotoğraflarıyla büyüyen torunu Dennis hakkında ve ancak yavaş yavaş onlara alışmaya başladı ve erkek imajı ortaya çıkabildi.
Artık bunu, önce kendisini fotoğrafların yanına bir figür olarak yerleştirerek, onlara çocuksu bir şekilde hayranlık duyarak ve hatta gelişigüzel sigara içen askeri figürlerin ve onların her zaman “doğru” görünen bedenlerinin üst üste gelmesine izin vererek anlatıyor. Ancak yavaş yavaş, kendinden emin görünen pozlar ile kendi tombul karnı arasındaki gerçek farklılığı anlamaya başlar ve giderek daha fazla araştıran sorularla, propagandası yapılan erkeklik de dahil olmak üzere görüntülerin propaganda Haberin Detaylarıını ortaya çıkarır.
Biraz fazla bakımlı ve hala büyüleyici
Evet, burada aniden temsili hale gelen, görünüşte özel resimler üzerinde çok fazla çalışma yapılıyor, ancak – ve ilginç olan da bu – asla orijinal hallerinde gösterilmiyor. Onların komik projeksiyonları, yaratılışın bu sembolik karakterini harika bir şekilde aktarıyor. Tek zayıf nokta, dost canlısı resim eleştirmeni Dennis'in kendisinin çok fazla açıklama yapmasıdır.
İzleyicinin kendini keşfetme ruhu kadar kişinin kendi edimsel yabancılaşma estetiğinin gücüne de pek güvenilmez. Ama yine de, aktörleri sayesinde, biraz fazla denetlenen bu resim semineri her zaman büyüleyici bir şeye dönüşmeyi başarıyor.
Daha fazla bilgi: Ballhaus Ost, 21 Ocak'a kadar, Tel: 44039168, Bilgi: www.ballhausost.de
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.