Aslıhan2312
Co-Admin
Odadaki yetişkinlerden biri bir sigara daha yakana kadar nefesini tutma sanatını uygulamak bir zamanlar bugün olduğundan daha kolaydı. Jan Peter Bremer “Eve Dönüş” adlı romanında “Büyüdüğüm ortamda her zaman sigara içiliyordu” diye yazıyor. Ellili yaşlarının sonlarında, içinde bulunduğu çevre bölgesini bir tehditten ziyade bir can sıkıntısı ve yabancılık deneyimi olarak algılayan Batı Alman bir adamın aralarına serpiştirilmiş bir reşit olma hikayesi.
Uyum yoluyla isyan
Wendland’in köy civarında yaşayan altı yaşındaki çocuk, yabancı, kendisiyle konuşulmayan ve kimsenin banka komşusu olmak istemediği biri. Bu durumda, çocuğun dünyasının olağan vahşeti, çocuğun dağınık saçları ve ebeveynlerin köyün eteklerindeki alışılmadık yaşam tarzı tarafından tetikleniyor.
Babası bir sanatçı, Berlin’deki ünlü bir sanatçı grubunun üyesi ve yeterli bir yaşam sürmelerine rağmen aile, etrafını atılmış ve kullanılmış eşyalarla çevreliyor: eski bir Amerikan steyşın vagonu ve içinde tahta kurtlarının iz bıraktığı lekeli mobilyalar. özel bir değere sahip işaretler gibi. Sosyal güvenlik içinde büyümek, burada kendi kendine empoze edilen marjinallik, alternatif adaptasyon çeşitleri yoluyla isyan ile teste tabi tutuluyor.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Çifte bir tuhaflığın hikayesi
Jan Peter Bremer’in roman sanatı isimlendirmeden çok ritmik dönüşüme dayanmaktadır. Metin yalnızca birinci şahıs anlatıcının, 1960’ların sonlarında Rixdorfer Drucke atölyesinde baskıresim ve edebiyatı en son muhteşem sanat eserleriyle birleştirerek tanınma ve üne kavuşan ressam, grafik sanatçısı ve yazar Uwe Bremer’in oğlu olduğu gerçeğine işaret ediyor. olaylar. Çocuğun bakış açısından bu varoluş biçimi çifte tuhaflık olarak tanımlanır. Köy gençliğinin umursamaz tavrı, hayranlık duyulan ama aynı zamanda sürekli yanında rahatsız edici derecede bulunmayan bir babayla tezat oluşturuyor. Wendland bölgesinde bile bitmeyen geleneksel değerleri sarsmaya yönelik toplumsal ihtiyaçlara rağmen, pragmatik, duyarlı anne, sonuçta alt burjuvaziden kaçamayan bir ailenin merkezinde yer alıyor.
Jan Peter Bremer bunu ayrıntılara takıntılı bir hatırlama hareketinin akışı içinde anlatıyor; burada kötü ama dikkatli bir öğrencinin gelişimi, en azından yeni ortaya çıkan nükleer enerjinin Haberin Detaylarıına karşı bir kurtuluş ve sosyo-politik derin sondaj hikayesi olarak okunabilir. bitkiler, Muhammed Ali’nin boks maçları ve halinden memnun bir alternatif kültür. Jan Peter Bremer’in kısa romanı özgürleşmenin her zaman dil bulma çabasını gerektirdiğini öne sürüyor.
Jan Peter Bremer: Eve dönüyorum. Berlin Verlag 2023. 207 sayfa, 22 euro
Uyum yoluyla isyan
Wendland’in köy civarında yaşayan altı yaşındaki çocuk, yabancı, kendisiyle konuşulmayan ve kimsenin banka komşusu olmak istemediği biri. Bu durumda, çocuğun dünyasının olağan vahşeti, çocuğun dağınık saçları ve ebeveynlerin köyün eteklerindeki alışılmadık yaşam tarzı tarafından tetikleniyor.
Babası bir sanatçı, Berlin’deki ünlü bir sanatçı grubunun üyesi ve yeterli bir yaşam sürmelerine rağmen aile, etrafını atılmış ve kullanılmış eşyalarla çevreliyor: eski bir Amerikan steyşın vagonu ve içinde tahta kurtlarının iz bıraktığı lekeli mobilyalar. özel bir değere sahip işaretler gibi. Sosyal güvenlik içinde büyümek, burada kendi kendine empoze edilen marjinallik, alternatif adaptasyon çeşitleri yoluyla isyan ile teste tabi tutuluyor.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Çifte bir tuhaflığın hikayesi
Jan Peter Bremer’in roman sanatı isimlendirmeden çok ritmik dönüşüme dayanmaktadır. Metin yalnızca birinci şahıs anlatıcının, 1960’ların sonlarında Rixdorfer Drucke atölyesinde baskıresim ve edebiyatı en son muhteşem sanat eserleriyle birleştirerek tanınma ve üne kavuşan ressam, grafik sanatçısı ve yazar Uwe Bremer’in oğlu olduğu gerçeğine işaret ediyor. olaylar. Çocuğun bakış açısından bu varoluş biçimi çifte tuhaflık olarak tanımlanır. Köy gençliğinin umursamaz tavrı, hayranlık duyulan ama aynı zamanda sürekli yanında rahatsız edici derecede bulunmayan bir babayla tezat oluşturuyor. Wendland bölgesinde bile bitmeyen geleneksel değerleri sarsmaya yönelik toplumsal ihtiyaçlara rağmen, pragmatik, duyarlı anne, sonuçta alt burjuvaziden kaçamayan bir ailenin merkezinde yer alıyor.
Jan Peter Bremer bunu ayrıntılara takıntılı bir hatırlama hareketinin akışı içinde anlatıyor; burada kötü ama dikkatli bir öğrencinin gelişimi, en azından yeni ortaya çıkan nükleer enerjinin Haberin Detaylarıına karşı bir kurtuluş ve sosyo-politik derin sondaj hikayesi olarak okunabilir. bitkiler, Muhammed Ali’nin boks maçları ve halinden memnun bir alternatif kültür. Jan Peter Bremer’in kısa romanı özgürleşmenin her zaman dil bulma çabasını gerektirdiğini öne sürüyor.
Jan Peter Bremer: Eve dönüyorum. Berlin Verlag 2023. 207 sayfa, 22 euro