Aslıhan2312
Co-Admin
Ölüm asla doğru zamanda gelmez. Onu günlerdir beklemiş olsanız bile, her zaman şaşırtıcıdır.
Annem bağımsız olmak istiyordu. Belki de yıllardır kendi etrafında oluşturduğu belli bir korumaydı bu. Kesinlikle Hamburg'dan ayrılmak istemiyordu. Yaşadığı dairenin ve çevresinin onun, çok sevdiği ortağı Prof. Rainer Bernhardt'ın ve üniversitesinin kendisi için ne anlama geldiğini biliyordum.
Konser hazırlıkları ve organizatörlerle yapılan günlük sohbetler onların günlük rutinini belirliyordu. Piyanonun birinci öncelik olduğu kendi dünyasında yaşadı. Neredeyse onunla evliydi. Geriye kalan her şey daha az önemliydi ya da sadece kendi kanadında daha fazla antrenman yapabilmesi için sağlıklı olmasına hizmet ediyordu. Bu yüzden her gün bir buçuk saate kadar Pilates yapıyor ya da her sabah bol miktarda meyve yiyordu.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Öğrencileri ve solistleri onun için kutsaldı. Onlarla birlikte sahnede durdu ve kendini bir yıldız gibi hissetti. Bugün, içinde himaye ettiği bir kişinin yer almadığı büyük bir orkestra neredeyse yok. Ve eski öğrencilerinden birinin profesör olarak ders vermediği bir üniversite neredeyse yoktur.
Mara Mednik, ilgiyi diğer müzisyenlere bıraktı, konserlerde piyanonun başına oturdu ve solistlerle empati kurarak onlara eşlik etti. Hamburg, Berlin ve Rostock'ta ders veren eşlik ve oda müziği profesörü Mara, “Müzisyenler birlikte çalmıyorsa, bu her zaman piyanistin hatasıdır” dedi. “Birlikte nefes almalısınız, işin sırrı bu.”
Mara Mednik iki yaşındayken zaten piyanoyla ilgileniyordu
Piyano olmadan hayatında hiçbir şey olmadı. İki yaşındayken enstrümana ilgi duymaya başladı. Ukrayna'dan gelen annesi opera sanatçısı olmak istiyordu ama kardeşi Israel'in keman çalan piyanisti Ukrayna'daki pogromlar sırasında sahnede öldürülünce aile Leningrad'a kaçtı. “Büyükannemin olağanüstü bir sesi vardı ama savaş başladığında öğretmen oldu.”
Aile Leningrad ablukasından sağ kurtuldu.
Ebeveynler, iki kızları Mara ve Vera ile birlikte Leningrad'da büyük bir apartman dairesinde tek kişilik bir odada yaşıyorlardı. Burada yetmiş kişi bir arada yaşıyordu. Mara mükemmel bir ses tonuna ve muazzam bir iradeye sahip bir dahi çocuk olarak görülüyordu. Piyano onun için bir mıknatıs gibiydi. Büyükannem, annemin bir dahi olduğuna kesinlikle inanıyordu. Ona bir kuyruklu piyano aldı ve onu apartmanda yaşayan tüm komşulardan korudu.
Mara, iki yaşındayken klavyenin başında dururken keman çalan amcasına piyanoda eşlik etmeye çalıştı. Beş yaşındayken Filarmoni Orkestrası'nın büyük salonunda solist olarak oturdu ve Chopin'i çaldı. Yedi yaşındayken özel bir müzik okuluna kabul edildi. Daha sonra Leningrad Konservatuarı'nda Nadezda Golubowskaya ile çalıştı ve eğitimini Nighny Novgorod'da efsanevi Heinrich Neuhaus'un öğrencisi Berta Marants ile onur derecesiyle tamamladı.
Mara Mednik, eğitimini tamamladıktan sonra kariyerine solist olarak başlamak istedi, birçok solo konser verdi, ancak aynı zamanda konservatuardaki keman dersinde eşlikçi olarak kaldı. Keman profesörü ona “Bir ara Carnegie Hall'da çalmak ister misin?” diye sordu. “Bir solist olarak büyük bir rekabet içinde olacaksınız, bir eşlikçi olarak sizin gibisi neredeyse yok. Bu tarafa git!”.
Arka planda oyunculuk Mara Mednik'in doğasına uygundu
Hayatı tam olarak buna dönüştü. Odaklanmayın, Haberin Detaylarıda hareket edin. Kendisini oldukça utangaç olarak tanımladığı için bu onun doğasına uygundu. “Başkalarıyla yemek yemek veya sohbet etmek için kantinde oturmayı hiçbir zaman sevmedim. Her zaman zamanın nasıl geçtiğini anlamadığımı hissettim ama pratik yapmam gerekiyordu” diyor. Derslere hazırlanmayı tercih etti çünkü tek bir yanlış nota çalsa utanırdı.
Eşlik ve oda müziğini seçtikten sonra birkaç yıl içinde Sovyetler Birliği'nde tanınmış bir topluluk ortağı oldu. Leningrad Konservatuarı'nda eşlik ve oda müziği profesörlüğü aldı.
Hamburg'da burs aldığımda Mara da St. Petersburg'dan Almanya'ya göç etmeye karar verdi. Zaten bir dairesi olmadığı için bir aylığına öğrenci yurduma taşındı; ikimiz dokuz metrekarede yaşıyorduk. Yatakta ya da geceleri dağılan yerdeki yastıklarda kimin uyuyabileceğine her zaman sırayla karar verirdik.
Ancak daha sonra Mara Mednik, Hamburg Müzik Üniversitesi'nde bir iş buldu ve kendi dairesine taşınabildi. 25 yılı aşkın bir süre Almanya'da kemancılara, çellistlere ve viyolacılara eşlik etti. Genç müzisyenlerin performans deneyimi kazanmaları için bir dizi ev konseri kurdu. 1995'ten itibaren onlarca yıl boyunca Alman Stiftung Musikleben yarışmasının resmi piyanistiydi.
Bu şekilde, sadece müzikal olarak yetiştirdiği birçok dünyaca ünlü soliste eşlik etti: onlar için yemek pişirdi, onlarla evinde pratik yaptı, yarışma gezilerinde onlara eşlik etti ve elinden geldiğince onları destekledi.
Yanlış bir not ve hangi kapıdan çıkacağını bilmiyordu
Her nota doğru olmalı, her şey en ince ayrıntısına kadar düşünülmeli. Mozart'ın keman konçertosuna en az 500 kez eşlik eden annem yanlış nota çalsa hangi kapıdan çıkması gerektiğini bilmiyordu. Hiçbir şey onun için bundan daha utanç verici olamazdı. İnanılmaz derecede dürüst bir müzisyendi. Temelde şu anda ticari ürün olarak adlandırılan şeyin tam tersiydi.
Eğilirken gülümsemedi, sahnedeki solistini bakışlarıyla mahvedebilirdi çünkü belki de o anda yeterince iyi değildi. Yine de organizatörler ondan çok memnundu. Çünkü o sadece harika bir yol arkadaşı olmakla kalmıyordu, aynı zamanda her seferinde yanında yeni ama yıldız olmayı da beraberinde getiriyordu.
Her gün birkaç saat pratik yapıyordu. Ve temizliğe takıntılı olan kız kardeşi Vera gibi annem için de her şeyin cilalı ve doğru yerde olması önemliydi.
Sadece mutfakta değil, piyano başında çalışırken.
Mara Mednik dünya standartlarında bir müzisyendi. Öğrencileri onu olağanüstü… ve harika… esprili, destekleyici ve ilham verici olarak nitelendirdi. Birçoğu onun müzik dünyasını onlara açtığını söyledi.
Mara kesinlikle müziğiyle çevrelenmiş olarak mutlu olabileceği yere ulaştı. Birçok insana neşe getirdi ve eminim ki artık meleklerle birlikte çalıyor ve müzik yapıyor.
Annem bağımsız olmak istiyordu. Belki de yıllardır kendi etrafında oluşturduğu belli bir korumaydı bu. Kesinlikle Hamburg'dan ayrılmak istemiyordu. Yaşadığı dairenin ve çevresinin onun, çok sevdiği ortağı Prof. Rainer Bernhardt'ın ve üniversitesinin kendisi için ne anlama geldiğini biliyordum.
Konser hazırlıkları ve organizatörlerle yapılan günlük sohbetler onların günlük rutinini belirliyordu. Piyanonun birinci öncelik olduğu kendi dünyasında yaşadı. Neredeyse onunla evliydi. Geriye kalan her şey daha az önemliydi ya da sadece kendi kanadında daha fazla antrenman yapabilmesi için sağlıklı olmasına hizmet ediyordu. Bu yüzden her gün bir buçuk saate kadar Pilates yapıyor ya da her sabah bol miktarda meyve yiyordu.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Öğrencileri ve solistleri onun için kutsaldı. Onlarla birlikte sahnede durdu ve kendini bir yıldız gibi hissetti. Bugün, içinde himaye ettiği bir kişinin yer almadığı büyük bir orkestra neredeyse yok. Ve eski öğrencilerinden birinin profesör olarak ders vermediği bir üniversite neredeyse yoktur.
Mara Mednik, ilgiyi diğer müzisyenlere bıraktı, konserlerde piyanonun başına oturdu ve solistlerle empati kurarak onlara eşlik etti. Hamburg, Berlin ve Rostock'ta ders veren eşlik ve oda müziği profesörü Mara, “Müzisyenler birlikte çalmıyorsa, bu her zaman piyanistin hatasıdır” dedi. “Birlikte nefes almalısınız, işin sırrı bu.”
Mara Mednik iki yaşındayken zaten piyanoyla ilgileniyordu
Piyano olmadan hayatında hiçbir şey olmadı. İki yaşındayken enstrümana ilgi duymaya başladı. Ukrayna'dan gelen annesi opera sanatçısı olmak istiyordu ama kardeşi Israel'in keman çalan piyanisti Ukrayna'daki pogromlar sırasında sahnede öldürülünce aile Leningrad'a kaçtı. “Büyükannemin olağanüstü bir sesi vardı ama savaş başladığında öğretmen oldu.”
Aile Leningrad ablukasından sağ kurtuldu.
Ebeveynler, iki kızları Mara ve Vera ile birlikte Leningrad'da büyük bir apartman dairesinde tek kişilik bir odada yaşıyorlardı. Burada yetmiş kişi bir arada yaşıyordu. Mara mükemmel bir ses tonuna ve muazzam bir iradeye sahip bir dahi çocuk olarak görülüyordu. Piyano onun için bir mıknatıs gibiydi. Büyükannem, annemin bir dahi olduğuna kesinlikle inanıyordu. Ona bir kuyruklu piyano aldı ve onu apartmanda yaşayan tüm komşulardan korudu.
Mara, iki yaşındayken klavyenin başında dururken keman çalan amcasına piyanoda eşlik etmeye çalıştı. Beş yaşındayken Filarmoni Orkestrası'nın büyük salonunda solist olarak oturdu ve Chopin'i çaldı. Yedi yaşındayken özel bir müzik okuluna kabul edildi. Daha sonra Leningrad Konservatuarı'nda Nadezda Golubowskaya ile çalıştı ve eğitimini Nighny Novgorod'da efsanevi Heinrich Neuhaus'un öğrencisi Berta Marants ile onur derecesiyle tamamladı.
Mara Mednik, eğitimini tamamladıktan sonra kariyerine solist olarak başlamak istedi, birçok solo konser verdi, ancak aynı zamanda konservatuardaki keman dersinde eşlikçi olarak kaldı. Keman profesörü ona “Bir ara Carnegie Hall'da çalmak ister misin?” diye sordu. “Bir solist olarak büyük bir rekabet içinde olacaksınız, bir eşlikçi olarak sizin gibisi neredeyse yok. Bu tarafa git!”.
Arka planda oyunculuk Mara Mednik'in doğasına uygundu
Hayatı tam olarak buna dönüştü. Odaklanmayın, Haberin Detaylarıda hareket edin. Kendisini oldukça utangaç olarak tanımladığı için bu onun doğasına uygundu. “Başkalarıyla yemek yemek veya sohbet etmek için kantinde oturmayı hiçbir zaman sevmedim. Her zaman zamanın nasıl geçtiğini anlamadığımı hissettim ama pratik yapmam gerekiyordu” diyor. Derslere hazırlanmayı tercih etti çünkü tek bir yanlış nota çalsa utanırdı.
Eşlik ve oda müziğini seçtikten sonra birkaç yıl içinde Sovyetler Birliği'nde tanınmış bir topluluk ortağı oldu. Leningrad Konservatuarı'nda eşlik ve oda müziği profesörlüğü aldı.
Hamburg'da burs aldığımda Mara da St. Petersburg'dan Almanya'ya göç etmeye karar verdi. Zaten bir dairesi olmadığı için bir aylığına öğrenci yurduma taşındı; ikimiz dokuz metrekarede yaşıyorduk. Yatakta ya da geceleri dağılan yerdeki yastıklarda kimin uyuyabileceğine her zaman sırayla karar verirdik.
Ancak daha sonra Mara Mednik, Hamburg Müzik Üniversitesi'nde bir iş buldu ve kendi dairesine taşınabildi. 25 yılı aşkın bir süre Almanya'da kemancılara, çellistlere ve viyolacılara eşlik etti. Genç müzisyenlerin performans deneyimi kazanmaları için bir dizi ev konseri kurdu. 1995'ten itibaren onlarca yıl boyunca Alman Stiftung Musikleben yarışmasının resmi piyanistiydi.
Bu şekilde, sadece müzikal olarak yetiştirdiği birçok dünyaca ünlü soliste eşlik etti: onlar için yemek pişirdi, onlarla evinde pratik yaptı, yarışma gezilerinde onlara eşlik etti ve elinden geldiğince onları destekledi.
Yanlış bir not ve hangi kapıdan çıkacağını bilmiyordu
Her nota doğru olmalı, her şey en ince ayrıntısına kadar düşünülmeli. Mozart'ın keman konçertosuna en az 500 kez eşlik eden annem yanlış nota çalsa hangi kapıdan çıkması gerektiğini bilmiyordu. Hiçbir şey onun için bundan daha utanç verici olamazdı. İnanılmaz derecede dürüst bir müzisyendi. Temelde şu anda ticari ürün olarak adlandırılan şeyin tam tersiydi.
Eğilirken gülümsemedi, sahnedeki solistini bakışlarıyla mahvedebilirdi çünkü belki de o anda yeterince iyi değildi. Yine de organizatörler ondan çok memnundu. Çünkü o sadece harika bir yol arkadaşı olmakla kalmıyordu, aynı zamanda her seferinde yanında yeni ama yıldız olmayı da beraberinde getiriyordu.
Her gün birkaç saat pratik yapıyordu. Ve temizliğe takıntılı olan kız kardeşi Vera gibi annem için de her şeyin cilalı ve doğru yerde olması önemliydi.
Sadece mutfakta değil, piyano başında çalışırken.
Mara Mednik dünya standartlarında bir müzisyendi. Öğrencileri onu olağanüstü… ve harika… esprili, destekleyici ve ilham verici olarak nitelendirdi. Birçoğu onun müzik dünyasını onlara açtığını söyledi.
Mara kesinlikle müziğiyle çevrelenmiş olarak mutlu olabileceği yere ulaştı. Birçok insana neşe getirdi ve eminim ki artık meleklerle birlikte çalıyor ve müzik yapıyor.