Aslıhan2312
Co-Admin
Geçtiğimiz günlerde gazetemiz ormanın dolu olduğunu söyledi. Bu Brandenburg'daki ormanım anlamına gelemez. Yine de bu sene mantar sezonunun tamamen iptal edilebileceğini düşünecek kadar kurak geçen bir dönemde birkaç mantarın çıkması bana mucize gibi geldi. Birkaç tane tereyağlı mantar ve hatta iki tane porçini mantarı buldum. Ve ah, böyle bir porcini mantarı sizi heyecanlandıran bir manzaradır.
Ama fazla değildi. Bu muhtemelen dönüşte Parasole'ü çayırda dururken gördüğümde davranışımı açıklıyor. Orada – aslında saydım – şemsiyelerle birlikte 14 mantar vardı ve ormandaki yetersiz hasattan sonra o kadar memnun oldum ki hepsini aldım. Mantar sepetim taştı, kapak çapı 20 ila 30 santimetre olan mantarların verilmesine şaşmamalı. Hatta bu taşıma yöntemi hassas güneş şemsiyeleri için iyi olmasa da birkaç tanesini keten bir torbaya koymak zorunda kaldım. Artık benim için açıktı: Bu kadar mantarı asla tüketemezdik. Bu kadar açgözlü olduğum için biraz utandım. Hepimizin bildiği gibi açgözlülük ölümcül bir günahtır.
Ostkreuz'da otobüsü beklerken bir adam bana mantarları sordu
Trenle Ostkreuz'a geri döndüm ve kendi topladığı mantarlarla dolu bir sepetle halkın arasına çıkmış olan herkes bunu doğrulayabilir: dikkat çeker ve her zaman yardımseverdir.
Ostkreuz'da 194'ü beklerken, yüzü ağır bir şekilde delinmiş bir adam bana şöyle dedi: “Mantar buldun.” Onunla ne yapmak istediğimi sordu: “Şemsiye şnitzel” dedim. “Temiz, temiz” dedi. Muhtemelen Bavyera ya da Avusturya'dan gelmişti.
Sonra aklıma bir fikir geldi. “Mantarlar aslında bana çok fazla” dedim. “Biraz teklif ister misin?” diye düşündüm. Ama o, ebeveynlerinin ona yabancılardan şeker almamasını söylediği bir çocuk gibi tepki verdi. Onun nezaketi kaybolmuştu. Sanki uygunsuz bir teklifte bulunmuşum gibi başını salladı. Ne olmuştu? Benim bir Brandenburg cadısı olduğumu düşünüp onu zehirlemek mi istedi?
İyi ruh hali kaybolmuştu. Eve gittim ve Parasole'nin yarısını almaktan mutlu olan arkadaşlarımı aradım. Daha sonra kendimi daha iyi hissettim. Belki mantarlar sadece bir güven meselesidir.
BLZ bilet mağazasından öneriler:
Ama fazla değildi. Bu muhtemelen dönüşte Parasole'ü çayırda dururken gördüğümde davranışımı açıklıyor. Orada – aslında saydım – şemsiyelerle birlikte 14 mantar vardı ve ormandaki yetersiz hasattan sonra o kadar memnun oldum ki hepsini aldım. Mantar sepetim taştı, kapak çapı 20 ila 30 santimetre olan mantarların verilmesine şaşmamalı. Hatta bu taşıma yöntemi hassas güneş şemsiyeleri için iyi olmasa da birkaç tanesini keten bir torbaya koymak zorunda kaldım. Artık benim için açıktı: Bu kadar mantarı asla tüketemezdik. Bu kadar açgözlü olduğum için biraz utandım. Hepimizin bildiği gibi açgözlülük ölümcül bir günahtır.
Ostkreuz'da otobüsü beklerken bir adam bana mantarları sordu
Trenle Ostkreuz'a geri döndüm ve kendi topladığı mantarlarla dolu bir sepetle halkın arasına çıkmış olan herkes bunu doğrulayabilir: dikkat çeker ve her zaman yardımseverdir.
Ostkreuz'da 194'ü beklerken, yüzü ağır bir şekilde delinmiş bir adam bana şöyle dedi: “Mantar buldun.” Onunla ne yapmak istediğimi sordu: “Şemsiye şnitzel” dedim. “Temiz, temiz” dedi. Muhtemelen Bavyera ya da Avusturya'dan gelmişti.
Sonra aklıma bir fikir geldi. “Mantarlar aslında bana çok fazla” dedim. “Biraz teklif ister misin?” diye düşündüm. Ama o, ebeveynlerinin ona yabancılardan şeker almamasını söylediği bir çocuk gibi tepki verdi. Onun nezaketi kaybolmuştu. Sanki uygunsuz bir teklifte bulunmuşum gibi başını salladı. Ne olmuştu? Benim bir Brandenburg cadısı olduğumu düşünüp onu zehirlemek mi istedi?
İyi ruh hali kaybolmuştu. Eve gittim ve Parasole'nin yarısını almaktan mutlu olan arkadaşlarımı aradım. Daha sonra kendimi daha iyi hissettim. Belki mantarlar sadece bir güven meselesidir.
BLZ bilet mağazasından öneriler: