Pampa'dan Mecklenburg'a: Rhea civcivleri neden ölmek zorunda?

Aslıhan2312

Co-Admin
Bir rhea yaklaşık on yaşında bir erkek çocuğunun büyüklüğündedir, neredeyse yarısı kadar ağırlığa sahiptir ve en az iki katı hızla, yani saatte 60 kilometre hızla koşar. Pençeleri hisseden bir Uckermark sahibinin deneyimlerine göre, bu son derece savunmacı bir hayvandır. Ek olarak, rhea'ların uçamayan ratitler arasında biraz üzücü bir geçmişi var: en büyük kanatlara sahipler. Ornitoloji, sıradan insanlara göre aşağılayıcı bir dağınıklık sesi taşıyan tüyleri tanımlamak için “yırtık” terimini kullanıyor. Yumurtaların tadı tavuk yumurtası gibi, etinin tadı ise yakından ilişkili olan kafa kumdaki tıkacınki gibi olmalıdır.

Geçtiğimiz milenyumun başında, birkaçı Schleswig-Holstein'daki bir bölgeden kaçtı ve o zamandan beri çoğunlukla doğuya, Mecklenburg-Batı Pomeranya'ya taşındı ve istikrarlı bir şekilde arttı. Kuru çayırlar ve lezzetli kolza tohumu tarlalarının yanı sıra iklim değişikliğinin beraberinde getirdiği ılıman sıcaklıklar, başlangıçta Güney Amerika'daki Pampa'nın uçsuz bucaksız genişliklerinde yarışan, uyum sağlayabilen ancak strese ve gürültüye duyarlı uçuş hayvanına uygundur. Doğal düşmanların olmaması istilacı popülasyonun büyümesi açısından faydalı oldu.

2018'de çiftçilerin hasatının büyük bir kısmını saplardan yiyen 566 hayvan vardı; zaten bir rhea vebasından söz ediliyordu. Çevreciler yumurtaları delerek çoğalmayı engellemeye çalıştılar ama görünen o ki buna ayak uyduramadılar. 2020'de rhea'lar avlanmak üzere serbest bırakıldı. Civcivler ve tokmaklar herhangi bir zamanda, yetişkinler ise kasım ayından mart ayına kadar vurulabilir. Bakın, görülme sayısı hızla azaldı; 2024'te yalnızca 70 hayvan sayıldı.

Uzmanlar, popülasyonun gerçekten bu kadar azalıp azalmadığı veya hayvanların hızla daha iyi saklanmayı öğrenip öğrenmediği konusunda hemfikir değil. Bir rhea'nın tatmin olmuş sırıtışını gören herkes cevabı biliyor.


Günaydın Berlin
Bülten

Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.