Aslıhan2312
Co-Admin
Ev
Kültür
Davranışsal soru: Pis kokulu birini otobüsten atabilir miyim?
otobüste korku Bir adamın ağzından çıkan öğürücü kokudan sonra vicdan azabından kusabilirdi.
Ulrich Seidler
gece bir otobüsimago
Hava karanlık, soğuk, otobüs gecikti ama geldi ve ben bir koltuk bile buldum. Olay, yerel toplu taşıma araçlarında yüz maskesi takmanın zorunlu olduğu bir zamanda meydana geldi. Bu yüzden havanın FFP2 filtrelerinden geçmesi biraz zaman aldı ve koku alma tahrişini fark etmeye başladığımda bir an ne yediğimi düşündüm.
Bir sonraki farkındalık düzeyiyle, kokunun dışkıdan gelmiş olması gerektiğini netleştirdim ve dikkat çekmeden ayakkabılarımın tabanlarını kontrol ettim, çünkü aynı zamanda ilk yolcular sinirli bir şekilde yukarı ve etrafa baktılar, çünkü görünüşe göre bir şeyler sürünüyordu. burunları Bazıları daha iyi kontrol etmek için maskeyi çıkardı ama sonra hemen tekrar taktı. Ayakkabılarım ıslaktı ama oldukça temizdi, bu da beni rahatlatmıştı. Ne yazık ki, koku azalmadı, ancak artık bastırılamayan bir yoğunluk kazandı, mırıltılar yükseldi, hatta öğürmeye başladı. Ben de hastalanıyordum, nefesimi kontrol ediyordum, yürümeyi düşünüyordum ki bu yarım saatimi alırdı ve sırılsıklam olurdum.
Nedeni nihayet bir bakış koreografisinden okunabilirdi. Hepsi yürüteç üzerinde oturan yaşlı bir adamın üzerine indi. Gözleri kapalı, ağzından sular akıyordu, dik durmaya çalışıyordu ve otobüsün sıcaklığının tadını çıkarıyor gibiydi.
Yorumlar daha yüksek ve daha net hale geldi, çocuklar burunlarını tuttu ve korku içinde kıkırdadı. Tobey Maguire’ın canlandırdığı otistik bir çocuğun dokunaklı bir monologunun yer aldığı, koku olarak algıladığımız şeyin kokuyu sızdıran maddenin moleküllerini içerdiğine işaret eden Blizzard filmini düşündürdü. Veba uygun niteliktir ve kirlenen sadece hava değil, aynı zamanda şehir insanları arasındaki hoşgörü ve cehalete dayalı işbirliğidir.
Davranışsal soru: Self servis ödemeleri kullanabilir miyim?
Kokuşmuş kişinin duygularından bağımsız olarak, birine böyle diyebilir misiniz, yoksa bu onların karmaşık bireyselliklerini bu tek özelliğe mi indirger? – pencereler açıldı, başlangıçta bastırılan tiksinti ve öğürme sesleri giderek daha fazla sinyal ve suçlama karakterine büründü. Bu bir süre devam etti, gidenler gıpta edildi, katılanlar hızla kader topluluğuna dahil edildi.
Bir noktada, genç bir kadın ve iki adam – sadece marjinal olarak – maske takmadılar, ancak yanlarında açık bira şişeleri vardı ve keyifleri yerindeydi. Bağırmaya ve küfretmeye başladıklarında kapı henüz arkalarından kapanmamıştı. Kadın, kokmuş adamın ayaklarının dibine kusmaya hazırlandı ve nefesini tutarak otobüs şoförüne “iğrenç domuzu” dışarı atması için bağırdı.
Davranışsal soru: Diğer çocukların çocuklarına hayran olmama izin veriliyor mu?
Otobüs şoförü söyleneni yaptı. Kamarasından çıktı ve “Hanımefendinin ne dediğini duydunuz” diyerek koridorda yürüdü. “Çıkmalı mıyım?” diye sordu kokuşmuş olan. “Evet, dışarı çıkmalısın. Duş al.” Adam ayağa kalktı, sendeleyerek merdivenden indi, gece yağmurunda tek başına otobüsten indi. Adama yardım edecek kimse yok mu? Hemen eve götürmek zorunda değilsin. Otobüs şoförünün bir sosyal hizmete ait telefon numarası yok mu? Neden orada oturuyorum? Hava hızla düzeldi ama vicdan azabı ve faşizm kokuyordu.
Kültür
Davranışsal soru: Pis kokulu birini otobüsten atabilir miyim?
otobüste korku Bir adamın ağzından çıkan öğürücü kokudan sonra vicdan azabından kusabilirdi.
Ulrich Seidler
gece bir otobüsimago
Hava karanlık, soğuk, otobüs gecikti ama geldi ve ben bir koltuk bile buldum. Olay, yerel toplu taşıma araçlarında yüz maskesi takmanın zorunlu olduğu bir zamanda meydana geldi. Bu yüzden havanın FFP2 filtrelerinden geçmesi biraz zaman aldı ve koku alma tahrişini fark etmeye başladığımda bir an ne yediğimi düşündüm.
Bir sonraki farkındalık düzeyiyle, kokunun dışkıdan gelmiş olması gerektiğini netleştirdim ve dikkat çekmeden ayakkabılarımın tabanlarını kontrol ettim, çünkü aynı zamanda ilk yolcular sinirli bir şekilde yukarı ve etrafa baktılar, çünkü görünüşe göre bir şeyler sürünüyordu. burunları Bazıları daha iyi kontrol etmek için maskeyi çıkardı ama sonra hemen tekrar taktı. Ayakkabılarım ıslaktı ama oldukça temizdi, bu da beni rahatlatmıştı. Ne yazık ki, koku azalmadı, ancak artık bastırılamayan bir yoğunluk kazandı, mırıltılar yükseldi, hatta öğürmeye başladı. Ben de hastalanıyordum, nefesimi kontrol ediyordum, yürümeyi düşünüyordum ki bu yarım saatimi alırdı ve sırılsıklam olurdum.
Nedeni nihayet bir bakış koreografisinden okunabilirdi. Hepsi yürüteç üzerinde oturan yaşlı bir adamın üzerine indi. Gözleri kapalı, ağzından sular akıyordu, dik durmaya çalışıyordu ve otobüsün sıcaklığının tadını çıkarıyor gibiydi.
Yorumlar daha yüksek ve daha net hale geldi, çocuklar burunlarını tuttu ve korku içinde kıkırdadı. Tobey Maguire’ın canlandırdığı otistik bir çocuğun dokunaklı bir monologunun yer aldığı, koku olarak algıladığımız şeyin kokuyu sızdıran maddenin moleküllerini içerdiğine işaret eden Blizzard filmini düşündürdü. Veba uygun niteliktir ve kirlenen sadece hava değil, aynı zamanda şehir insanları arasındaki hoşgörü ve cehalete dayalı işbirliğidir.
Davranışsal soru: Self servis ödemeleri kullanabilir miyim?
Kokuşmuş kişinin duygularından bağımsız olarak, birine böyle diyebilir misiniz, yoksa bu onların karmaşık bireyselliklerini bu tek özelliğe mi indirger? – pencereler açıldı, başlangıçta bastırılan tiksinti ve öğürme sesleri giderek daha fazla sinyal ve suçlama karakterine büründü. Bu bir süre devam etti, gidenler gıpta edildi, katılanlar hızla kader topluluğuna dahil edildi.
Bir noktada, genç bir kadın ve iki adam – sadece marjinal olarak – maske takmadılar, ancak yanlarında açık bira şişeleri vardı ve keyifleri yerindeydi. Bağırmaya ve küfretmeye başladıklarında kapı henüz arkalarından kapanmamıştı. Kadın, kokmuş adamın ayaklarının dibine kusmaya hazırlandı ve nefesini tutarak otobüs şoförüne “iğrenç domuzu” dışarı atması için bağırdı.
Davranışsal soru: Diğer çocukların çocuklarına hayran olmama izin veriliyor mu?
Otobüs şoförü söyleneni yaptı. Kamarasından çıktı ve “Hanımefendinin ne dediğini duydunuz” diyerek koridorda yürüdü. “Çıkmalı mıyım?” diye sordu kokuşmuş olan. “Evet, dışarı çıkmalısın. Duş al.” Adam ayağa kalktı, sendeleyerek merdivenden indi, gece yağmurunda tek başına otobüsten indi. Adama yardım edecek kimse yok mu? Hemen eve götürmek zorunda değilsin. Otobüs şoförünün bir sosyal hizmete ait telefon numarası yok mu? Neden orada oturuyorum? Hava hızla düzeldi ama vicdan azabı ve faşizm kokuyordu.