Aslıhan2312
Co-Admin
Berlin her zaman çalışır. Muhtemelen yayıncı RBB de bunu düşündü ve müzisyen Annette Humpe ile meslektaşı Peter Fox'u yarım saatlik bir rapor ve sohbet formatı olan “Deep Doku” podcast serisi için bir araya getirdi. İkili, Berlin şarkı türünü temsil edenler listesinde öne çıkıyor. “Günaydın Berlin, çok çirkin, çok kirli ve gri olabiliyorsun.” Bu satırlar duyulduğunda dansçı olmayanların bile bacakları seğiriyor.
Annette Humpe (“Berlin'i seviyorum”) her zaman parçanın şehre olan sevginin bir ilanı olduğunu varsaydı. “Hayır” diyor Peter Fox, “gerçekten değil.” Ama sonra şarkı söylediğinde bunu kesinlikle bu şekilde anlayabileceğinizi fark ediyor: “Ama güneş daha yeni doğuyor / Ve isteyip istemediğimi biliyorum / Nefes almana ihtiyacım var.”
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Hayat sınırda – ama güzel
Berlinli müzisyenler kendi aralarında. Ve şehrin onun sanatsal katkısını ne kadar şekillendirdiğini duymak oldukça dokunaklı. Annette Humpe 1980'lerin başında Vestfalya eyaletlerinden Berlin'e kaçtı. Şehrin hâlâ her yerde görülebilen savaş yaraları ve kör cehaletleri özgürlük duygularını şekillendirdi. “Hadi, vurulalım. (…) Bugün kendimi çok şiddetli hissediyorum” diyor İdeal'in bir şarkısı.
Bu, Humpe'u kendisinden 20 yaş daha genç olan Peter Fox'a bağlayan bir tür olumsuz nostaljidir; Batı Berlin'in bataklığının onlarca yılda çiçek açması. Fabian Gerhardt'ın “Derin Doku”su, Arte'nin çok bölümlü “Başkent B – Berlin'in Sahibi Kim?” belgeselinin tamamlayıcısı gibi görünüyor. Hayatın sınırda olduğu ama bırakmak istemeyeceğin bir his.
Okuma materyaline ihtiyacınız varsa, evsizler tarafından dağıtılan ve büyük bir geleneğe gönderme yapan bir sokak gazetesi olan Neue Berliner Illustrierte Zeitung'un yeni baskısını almalısınız. Berliner Illustrirte(!) gazetesinin 1892-1945 yılları arasında tirajı bir milyonun üzerindeydi. 1945'ten 1991'e kadar Neue Berliner Illustrierte Doğu Berlin'de yayınlandı. Berlin'in Doğu-Batı duygusunun benzerliklerini ve farklılıklarını karşılaştırmak için bu örnekleri kullanmak yeterli sebeptir.
Annette Humpe (“Berlin'i seviyorum”) her zaman parçanın şehre olan sevginin bir ilanı olduğunu varsaydı. “Hayır” diyor Peter Fox, “gerçekten değil.” Ama sonra şarkı söylediğinde bunu kesinlikle bu şekilde anlayabileceğinizi fark ediyor: “Ama güneş daha yeni doğuyor / Ve isteyip istemediğimi biliyorum / Nefes almana ihtiyacım var.”
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Hayat sınırda – ama güzel
Berlinli müzisyenler kendi aralarında. Ve şehrin onun sanatsal katkısını ne kadar şekillendirdiğini duymak oldukça dokunaklı. Annette Humpe 1980'lerin başında Vestfalya eyaletlerinden Berlin'e kaçtı. Şehrin hâlâ her yerde görülebilen savaş yaraları ve kör cehaletleri özgürlük duygularını şekillendirdi. “Hadi, vurulalım. (…) Bugün kendimi çok şiddetli hissediyorum” diyor İdeal'in bir şarkısı.
Bu, Humpe'u kendisinden 20 yaş daha genç olan Peter Fox'a bağlayan bir tür olumsuz nostaljidir; Batı Berlin'in bataklığının onlarca yılda çiçek açması. Fabian Gerhardt'ın “Derin Doku”su, Arte'nin çok bölümlü “Başkent B – Berlin'in Sahibi Kim?” belgeselinin tamamlayıcısı gibi görünüyor. Hayatın sınırda olduğu ama bırakmak istemeyeceğin bir his.
Okuma materyaline ihtiyacınız varsa, evsizler tarafından dağıtılan ve büyük bir geleneğe gönderme yapan bir sokak gazetesi olan Neue Berliner Illustrierte Zeitung'un yeni baskısını almalısınız. Berliner Illustrirte(!) gazetesinin 1892-1945 yılları arasında tirajı bir milyonun üzerindeydi. 1945'ten 1991'e kadar Neue Berliner Illustrierte Doğu Berlin'de yayınlandı. Berlin'in Doğu-Batı duygusunun benzerliklerini ve farklılıklarını karşılaştırmak için bu örnekleri kullanmak yeterli sebeptir.