Aslıhan2312
Co-Admin
Aslında sırt çantasının parlak bir buluş olduğunu düşünüyorum. Yüzyıllar boyunca, binlerce yıl olmasa da, taşıyıcılarını ağır bagaj kollarını vurmaktan, omurgayı sahte aşınma tekniği veya boynu sıyırma cep kayışlarından mahvetti. Eğer çok, çok yardımsever olmak istiyorsanız, hayatı uzatır. Yıllar önce buzulda bulunan Taş Devri adamını bulan Olle Ötzi bile, zamanında ahşap dikişlerden bir tür arka sedye ve Alpler'de bir kürk çuvalı vardı.
“Bu aksesuar genişliğe ihtiyaç duyuyor, yakın değil”
Günümüzde, büyük şehirlere baktığınızda sırt çantası da bir BT parçası. Sırt çantası, Beanie, Earpods, spor ayakkabı-Bu, sadece öğlen ile değil, metropolün şu anki üniformasıdır. Ben de bir tane giymeyi seviyorum, ama başkalarının “şehir çantalarıyla” nasıl başa çıkmasından daha çok öfkeleniyorum. Çünkü sabah dolu bir tramvay (aynı zamanda bir metro veya otobüs bölmesi) girdiyseniz, projeleriniz veya istihdam için telaşlı bir hızda çalışan backpacker'larla dolu, saygım evrensel paket mucizesinden kötü bir şekilde pişman olacak. Çünkü bir şey yakın dövüş silahı haline geliyor. Sloganın altında: Arkada ne giydiğimi anlamıyorum, Ergo bana ait olsa bile benim için önemli olmayan.
Belki bundan dolayı Sarsmakçanta? Bir pislik ile, isteğe bağlı olarak bir rotasyon ile, tamamen pişmiş şey vücudun çeşitli kısımlarına görülebilir. Kasıtlı olsun ya da olmasın – bu her zaman yapılamaz. Bir boksör gibi ringde ne sıklıkta geri döndüğümü veya yarım yılan dansını gösterdiğimi, sırt çantasıyla yıldırım -hızda yolcularda radara girmemek için sayamıyorum. En çok satan yazar ve erkek stil rehberi Bernhard Roetzel'in (“der Beyefendi”) çok uygun bir şekilde söylediği gibi: “Yerel toplu taşıma araçlarında bir sırt çantası acımasızdır. Bu aksesuar geniş, gerginliğe ihtiyaç duyar.” Muhtemelen doğru.
Ama sabahları ya da onu dünya durumundan doldurduğunu ve – nedenini ne bildiğimi – tahriş ettiğini söyleyin. Son zamanlarda, yeni bir kafa somunundan sonra, iki metrelik bir adama bile sordum-kendinize sormak durumunda, bugün kafamın sağlam olması gerekir. Bunun üzerine omzunun üzerinden bana baktı ve arkada gözü olmadığını geri verdi. “Bu doğru,” diye kaldırdım, “ama bagajınızla kimseyi öldürmeme sorumluluğunuz var.”
“Bu aksesuar genişliğe ihtiyaç duyuyor, yakın değil”
Günümüzde, büyük şehirlere baktığınızda sırt çantası da bir BT parçası. Sırt çantası, Beanie, Earpods, spor ayakkabı-Bu, sadece öğlen ile değil, metropolün şu anki üniformasıdır. Ben de bir tane giymeyi seviyorum, ama başkalarının “şehir çantalarıyla” nasıl başa çıkmasından daha çok öfkeleniyorum. Çünkü sabah dolu bir tramvay (aynı zamanda bir metro veya otobüs bölmesi) girdiyseniz, projeleriniz veya istihdam için telaşlı bir hızda çalışan backpacker'larla dolu, saygım evrensel paket mucizesinden kötü bir şekilde pişman olacak. Çünkü bir şey yakın dövüş silahı haline geliyor. Sloganın altında: Arkada ne giydiğimi anlamıyorum, Ergo bana ait olsa bile benim için önemli olmayan.
Belki bundan dolayı Sarsmakçanta? Bir pislik ile, isteğe bağlı olarak bir rotasyon ile, tamamen pişmiş şey vücudun çeşitli kısımlarına görülebilir. Kasıtlı olsun ya da olmasın – bu her zaman yapılamaz. Bir boksör gibi ringde ne sıklıkta geri döndüğümü veya yarım yılan dansını gösterdiğimi, sırt çantasıyla yıldırım -hızda yolcularda radara girmemek için sayamıyorum. En çok satan yazar ve erkek stil rehberi Bernhard Roetzel'in (“der Beyefendi”) çok uygun bir şekilde söylediği gibi: “Yerel toplu taşıma araçlarında bir sırt çantası acımasızdır. Bu aksesuar geniş, gerginliğe ihtiyaç duyar.” Muhtemelen doğru.
Ama sabahları ya da onu dünya durumundan doldurduğunu ve – nedenini ne bildiğimi – tahriş ettiğini söyleyin. Son zamanlarda, yeni bir kafa somunundan sonra, iki metrelik bir adama bile sordum-kendinize sormak durumunda, bugün kafamın sağlam olması gerekir. Bunun üzerine omzunun üzerinden bana baktı ve arkada gözü olmadığını geri verdi. “Bu doğru,” diye kaldırdım, “ama bagajınızla kimseyi öldürmeme sorumluluğunuz var.”