Aslıhan2312
Co-Admin
Nereden bakarsanız bakın, zamanın ruhunun geriye doğru gittiği izlenimi giderek daha da güçleniyor. Gazeteci ve yayıncı Wolf Jobst Siedler bir süre önce şöyle övünmüştü: “Avrupa’daki muhafazakarlık, şifresi tarihsel hafıza olan yeni bir dünya anlayışının sinyalini veriyor.” Berlin’deki Hohenzollern Sarayı’nın yeniden yaratılması bunlardan sadece bir tanesi. – vurgulanmış da olsa – Örnek; Schinkel’in inşaat akademisinin, Potsdam’daki garnizon kilisesinin yeniden inşası konusundaki tartışmalar ya da Frankfurt’un eski kentiyle ilgili yarı ahşap anlaşmazlıklar da diğerleri olabilir.
Üretim koşullarının değiştiği bir ortamda yaşıyoruz. Ve aynı ölçüde, müşteride Pavlovvari refleksler uyandıran tarihi görsellerden oluşan bir kolaj olmaksızın hiçbir üretim artık mümkün görünmüyor. Görkemli yaşam ortamları ve şık tavırlar, erkekler için klasik üç parçalı takım elbise, retro kol saati veya Art Deco ekmek kızartma makinesi gibi her yerde mutlu bir şekilde kökenlerini kutluyor.
Bugün toplumumuzun birçok durumda “klasiklere” bel bağladığı izlenimini edinmeden edemiyoruz. Yalnızca malzemeleri nedeniyle değil, güya tüm modaların üzerinde oldukları için dayanıklı olan nesneler. Manufactum adeta bu tavrın somut örneği: 1988’den bu yana faaliyet gösteren mağaza ağına sahip postayla sipariş şirketi, yalnızca bu tür “klasik” objeler satıyor. Aydınlanma’nın öğretisi “Kapsamlı anlamda ‘iyi’ olan şeyleri toplamaya karar verdik”. “Yani, geleneksel standartlara göre emek yoğun olarak üretilmiş ve dolayısıyla sağlam ve işlevsel, işlevine uygun malzeme düşünülerek tasarlanmış ve dolayısıyla güzel, klasik malzemelerden yapılmış, dayanıklı ve onarılabilir ve dolayısıyla çevre dostu.” Bu stratejiyi söylemeye gerek bile yok. Tamamen başarılı, ülke çapında 17 Manufactum şubesi var.
Muhtemelen devlet sistemimize yönelik şuna benzer bir beklentinin oluşmasının nedeni de budur: Sadece şeyler değil, aynı zamanda varoluşun kendisi de klasik, kapsamlı anlamda ‘iyi’ olmalıdır.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Cornelius Gustav Gurlitt bir Alman mimar ve sanat tarihçisiydi.imago görselleri
Moderniteden duyulan rahatsızlığın nedenleri
Modernite tarzından en azından kısmen duyulan bu rahatsızlığın nedenleri, rasyonellik için düzenlenmiş, herhangi bir özdeşleşmeye izin vermeyen – pürüzsüz, serin – bir ortamın görsel ve duyusal yoksullaşmasında yatmaktadır. Bu da mimarideki odağın teknolojik ilerlemeye (ve buna karşılık gelen ikonografiye) fazlasıyla tek taraflı olmasından kaynaklanıyor olabilir. Soru, her teknolojik ilerlemenin, yaşam koşullarımızdaki her değişikliğin yeni bir tasarıma yansıtılıp yansıtılmaması gerektiğidir.
Kendi kültürünü genelleştirmek her topluluğun tehlikeli bir hedefidir. Estetik muhafazakarlık ya da yeni gelenekçilik bir bakıma bunu içselleştirdi. Geçen yüzyılın başında Alman toplumuyla ilgili olarak teşhis edilen olumlayıcı kültürün (birkaç çeşitten) birini temsil ediyor. Ama şimdi yeni, evrensel bir devlete dönüştü.
Örneğin mobilya şirketi Ikea, kitle kültürünün bir tedarik ekonomisini temsil ettiğini başka hiçbir şirkete benzemeyen bir şekilde anladı ve elbette bundan yararlandı. Tasarımı görünüşte ideolojik olarak tarafsız: sade bir şekilde pratik olmaktan başka bir şey değilmiş gibi görünüyor. Ucuzun ağırbaşlılığı, renklerin ve ışığın dikkatli kullanımına dayanan İskandinav yaşayan folkloruyla yumuşatılıyor. Bu da tüm bir neslin beklentilerini ve zevkini şekillendirdi: abartma sanatında bir klasik. Ama zaten bir klasik. Elbette, Ikea ürün yelpazesinin artık stratejik olarak değersiz ürünlerle zenginleştirildiğini kabul etmek gerekiyor, ancak bu da dikkatlice karartıldı.
Kısmen belirsiz, kısmen açıkça tanımlanmış tarihsel açıdan estetik ve üslup, tabiri caizse yeni bir ortak yaşam buluyor. Cornelius Gurlitt, “Modernlik bireyselliktir” diyor. Kendinizi sadece modern olarak ilan ederseniz ve diğerleri ya eski kafalı ya da yanlış yoldaysa, istediğiniz halk sanatını elde edemezsiniz. Antik eserler aynı zamanda daha önce hiç var olmayan ya da en azından nadiren var olan şeylerdir; Takip ettiğimiz, bilimsel açıdan her şeyi kapsayan, zamanımıza özgüdür. Eskiyi taklit etmek kesinlikle çok modern bir faaliyettir.” Eleştirmen ve gazeteci Gurlitt, ironik bir şekilde, yüz yıl önce “eski”nin taklit edilmesini savundu ve bunu yenilikçi olmasa da en azından modern olarak nitelendirdi. Belki de bu tezin güncel geçerliliği açısından incelenmesi uygun olacaktır.
SLÄTTIKA – IKEA’dan 2023 kışına dair haberlerInter IKEA Sistemleri BV
Yaşama biçimimizin (yaşamak istediğimiz) diğer gündelik bağlamlarla aynı dinamizme tabi olmadığını varsaymak da mantıklıdır. Tam tersine: Küreselleşme yaşam koşullarının daha eşitlenmesine neden olduğu ölçüde, kişinin kendi kültürüne ve geleneğine olan ihtiyacı da artıyor gibi görünüyor.
ABD’deki çeşitli eğilimler, planlama, inşaat ve yaşamdaki bölgesel, yerel ve/veya tarihsel etkilerin, günümüzde endüstriyel üreticilerin pazarlama stratejilerini nasıl belirlediğini gösteriyor. Başka ve daha özgün tekliflerin yokluğunda, güvenlik ve topluluk, bireysellik ve farklılık arzularını, ne kadar tarihsel olarak giydirilmiş olursa olsun, “yeni” ev ve yerleşim biçimlerinde tatmin eden nüfusun geniş kesimleri tarafından sıcak bir şekilde karşılanıyorlar.
Bu ülkede sunulan hırdavat mağazalarının çeşitliliği – ister Obi, ister Praktiker veya Bauhaus olsun – gerisini sadece hallediyor.
Üretim koşullarının değiştiği bir ortamda yaşıyoruz. Ve aynı ölçüde, müşteride Pavlovvari refleksler uyandıran tarihi görsellerden oluşan bir kolaj olmaksızın hiçbir üretim artık mümkün görünmüyor. Görkemli yaşam ortamları ve şık tavırlar, erkekler için klasik üç parçalı takım elbise, retro kol saati veya Art Deco ekmek kızartma makinesi gibi her yerde mutlu bir şekilde kökenlerini kutluyor.
Bugün toplumumuzun birçok durumda “klasiklere” bel bağladığı izlenimini edinmeden edemiyoruz. Yalnızca malzemeleri nedeniyle değil, güya tüm modaların üzerinde oldukları için dayanıklı olan nesneler. Manufactum adeta bu tavrın somut örneği: 1988’den bu yana faaliyet gösteren mağaza ağına sahip postayla sipariş şirketi, yalnızca bu tür “klasik” objeler satıyor. Aydınlanma’nın öğretisi “Kapsamlı anlamda ‘iyi’ olan şeyleri toplamaya karar verdik”. “Yani, geleneksel standartlara göre emek yoğun olarak üretilmiş ve dolayısıyla sağlam ve işlevsel, işlevine uygun malzeme düşünülerek tasarlanmış ve dolayısıyla güzel, klasik malzemelerden yapılmış, dayanıklı ve onarılabilir ve dolayısıyla çevre dostu.” Bu stratejiyi söylemeye gerek bile yok. Tamamen başarılı, ülke çapında 17 Manufactum şubesi var.
Muhtemelen devlet sistemimize yönelik şuna benzer bir beklentinin oluşmasının nedeni de budur: Sadece şeyler değil, aynı zamanda varoluşun kendisi de klasik, kapsamlı anlamda ‘iyi’ olmalıdır.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Cornelius Gustav Gurlitt bir Alman mimar ve sanat tarihçisiydi.imago görselleri
Moderniteden duyulan rahatsızlığın nedenleri
Modernite tarzından en azından kısmen duyulan bu rahatsızlığın nedenleri, rasyonellik için düzenlenmiş, herhangi bir özdeşleşmeye izin vermeyen – pürüzsüz, serin – bir ortamın görsel ve duyusal yoksullaşmasında yatmaktadır. Bu da mimarideki odağın teknolojik ilerlemeye (ve buna karşılık gelen ikonografiye) fazlasıyla tek taraflı olmasından kaynaklanıyor olabilir. Soru, her teknolojik ilerlemenin, yaşam koşullarımızdaki her değişikliğin yeni bir tasarıma yansıtılıp yansıtılmaması gerektiğidir.
Kendi kültürünü genelleştirmek her topluluğun tehlikeli bir hedefidir. Estetik muhafazakarlık ya da yeni gelenekçilik bir bakıma bunu içselleştirdi. Geçen yüzyılın başında Alman toplumuyla ilgili olarak teşhis edilen olumlayıcı kültürün (birkaç çeşitten) birini temsil ediyor. Ama şimdi yeni, evrensel bir devlete dönüştü.
Örneğin mobilya şirketi Ikea, kitle kültürünün bir tedarik ekonomisini temsil ettiğini başka hiçbir şirkete benzemeyen bir şekilde anladı ve elbette bundan yararlandı. Tasarımı görünüşte ideolojik olarak tarafsız: sade bir şekilde pratik olmaktan başka bir şey değilmiş gibi görünüyor. Ucuzun ağırbaşlılığı, renklerin ve ışığın dikkatli kullanımına dayanan İskandinav yaşayan folkloruyla yumuşatılıyor. Bu da tüm bir neslin beklentilerini ve zevkini şekillendirdi: abartma sanatında bir klasik. Ama zaten bir klasik. Elbette, Ikea ürün yelpazesinin artık stratejik olarak değersiz ürünlerle zenginleştirildiğini kabul etmek gerekiyor, ancak bu da dikkatlice karartıldı.
Kısmen belirsiz, kısmen açıkça tanımlanmış tarihsel açıdan estetik ve üslup, tabiri caizse yeni bir ortak yaşam buluyor. Cornelius Gurlitt, “Modernlik bireyselliktir” diyor. Kendinizi sadece modern olarak ilan ederseniz ve diğerleri ya eski kafalı ya da yanlış yoldaysa, istediğiniz halk sanatını elde edemezsiniz. Antik eserler aynı zamanda daha önce hiç var olmayan ya da en azından nadiren var olan şeylerdir; Takip ettiğimiz, bilimsel açıdan her şeyi kapsayan, zamanımıza özgüdür. Eskiyi taklit etmek kesinlikle çok modern bir faaliyettir.” Eleştirmen ve gazeteci Gurlitt, ironik bir şekilde, yüz yıl önce “eski”nin taklit edilmesini savundu ve bunu yenilikçi olmasa da en azından modern olarak nitelendirdi. Belki de bu tezin güncel geçerliliği açısından incelenmesi uygun olacaktır.
SLÄTTIKA – IKEA’dan 2023 kışına dair haberlerInter IKEA Sistemleri BV
Yaşama biçimimizin (yaşamak istediğimiz) diğer gündelik bağlamlarla aynı dinamizme tabi olmadığını varsaymak da mantıklıdır. Tam tersine: Küreselleşme yaşam koşullarının daha eşitlenmesine neden olduğu ölçüde, kişinin kendi kültürüne ve geleneğine olan ihtiyacı da artıyor gibi görünüyor.
ABD’deki çeşitli eğilimler, planlama, inşaat ve yaşamdaki bölgesel, yerel ve/veya tarihsel etkilerin, günümüzde endüstriyel üreticilerin pazarlama stratejilerini nasıl belirlediğini gösteriyor. Başka ve daha özgün tekliflerin yokluğunda, güvenlik ve topluluk, bireysellik ve farklılık arzularını, ne kadar tarihsel olarak giydirilmiş olursa olsun, “yeni” ev ve yerleşim biçimlerinde tatmin eden nüfusun geniş kesimleri tarafından sıcak bir şekilde karşılanıyorlar.
Bu ülkede sunulan hırdavat mağazalarının çeşitliliği – ister Obi, ister Praktiker veya Bauhaus olsun – gerisini sadece hallediyor.