4 Yıllık Üniversite Kaç Ay?
Selam dostlar!
Bu sabah kahvemi içerken aklıma bir soru geldi ve beynim bir anda “Windows güncellemesi” gibi takıldı: 4 yıllık üniversite kaç ay ediyor?
Yani evet, matematiksel olarak 48 ay diyoruz ama kimse bana “psikolojik olarak kaç ay?” olduğunu anlatmadı!
Çünkü bazen o 4 yıl, 4 asır gibi geliyor; bazen de “daha yeni başlamıştık ya?” diyorsun, mezuniyet cübbesiyle selfie çekerken gözlerin doluyor.
---
Erkek Beyin: ‘Kardeşim, Hesapla Geç!’
Forumun erkek tayfası hemen klavyeye abanıyor:
> “Hocam basit, 12 ay × 4 yıl = 48 ay. Konu kapanmıştır.”
Evet, bravo mühendis kafalar, NASA sizi arıyor!
Ama işin öyle olmadığını hepimiz biliyoruz. Çünkü bu 48 ayın içinde; sabah 8 dersleri, vizeler, finaller, kütüphanede uyumalar, harç kuyrukları, fotokopi savaşları ve tabii ki “hocam sunumu ben yapayım mı?” diyerek başlayan aşk hikayeleri var!
Yani mesele 48 ay değil dostlar, mesele o 48 ayda kaç defa “okulu bırakıyorum ya” dediğin.
---
Kadın Beyin: ‘Ay Canım, 48 Ay Ama Nasıl Geçtiğini Anlamadım…’
Şimdi gelelim kadın forumdaşlara...
Onlar için 4 yıllık üniversite, sadece eğitim değil, bir “duygusal gelişim romanı.”
Birinci sınıfta: “Ay keşke liseye geri dönsem…”
İkinci sınıfta: “Arkadaş grubumuz efsane, mezun olunca da görüşürüz!”
Üçüncü sınıfta: “Herkes staj yapıyor, ben hâlâ hangi mesleği sevdiğimi bilmiyorum.”
Dördüncü sınıfta: “Aman Tanrım mezuniyet elbisem ne olacak!?”
Erkekler stratejiyle ders geçerken, kadınlar sosyalliğiyle hayatı geçiyor.
Bir erkek, sınavdan önce 10 sayfa özet çıkarır; kadın o 10 sayfayı “renk kodlu, post-it’li, sticker’lı” hale getirir.
Ve sonunda ikisi de geçer ama kadın geçerken estetik yapar, erkek geçerken şans diler.
---
48 Ayın Anatomisi: Aylara Bölünmüş Dert Rehberi
Hadi biraz mizahi şekilde parçalayalım şu 4 yılı:
- 1-6. ay: “Üniversiteye geldim! Artık özgürüm!” (Ve 3 hafta sonra çamaşır yıkamayı öğrenirsin.)
- 7-12. ay: “Kampüs hayatı harika!” (Ta ki öğlen 12’de yemekhane kuyruğuna girene kadar.)
- 13-24. ay: “Aşk mı ders mi?” (Spoiler: İkisi de travmayla biter.)
- 25-36. ay: “Staj bulmak kolaydır diyorlardı, yalanmış.”
- 37-48. ay: “Hocam sunumumu beğendiniz mi?” derken bir anda mezuniyet törenindesin.
Ve en sonunda fark edersin ki, üniversite aslında ders değil, sabır eğitimiymiş.
---
Stratejik Erkek – Empatik Kadın İş Birliği
Erkek: “Kardeşim, dönem bitene kadar 10 dersten 5’ini geçsem yeter.”
Kadın: “Ama ya hocamız üzülürse? Ben ona mail atayım, teşekkür edeyim.”
Erkekler: PowerPoint sunumunu 3 saat kala hazırlar.
Kadınlar: Aynı sunumu 3 hafta önce bitirir, sonra 2 hafta boyunca font seçer.
Erkek: “Hocam, ben kısa tutayım, zaman kazanalım.”
Kadın: “Hocam, eğer izin verirseniz burada bir de kısa video göstermek istiyorum.”
İşte bu yüzden üniversiteler aslında karma eğitim laboratuvarlarıdır.
Bir taraf “nasıl en az emekle maksimum not alırım” diye düşünürken, diğer taraf “nasıl herkes mutlu olur”u hedefler.
Sonuçta herkes mezun olur ama kimse aynı şekilde mezun olmaz.
---
Üniversite: 48 Ay + 1200 Drama = Deneyim
Kim ne derse desin, 4 yıllık üniversite aslında bir hayatta kalma simülasyonu.
Bazen grup ödevinde “kurtarma operasyonu” yaparsın, bazen sınıfta “politik diplomasi” yürütürsün.
Bir gün final kağıdında ‘Tanrı yardımcın olsun’ yazar, ertesi gün not açıklanır: “AA.”
Mucize gibi ama gerçek!
Ve tabii ki herkesin bir “efsane anısı” vardır:
- Sunumda elektrik kesilmesi,
- Hoca yerine yanlış sınıfa girip 20 dakika oturmak,
- Projeyi yanlış dosyayla göndermek (ve o dosyanın adının ‘final-deneme-son-bu-gercek-son.xlsx’ olması).
---
48 Ay Bitti Ama Forum Bitmesin!
Şimdi itiraf edelim: 4 yıllık üniversite aslında bir “zaman ölçüsü” değil, bir yaşanmışlık birimi.
Kimimiz için 48 ay, kimimiz için 480 kahve, kimimiz için 4800 sabır testi.
O yüzden soruyorum sevgili forumdaşlar:
Sizin 4 yıllık üniversiteniz kaç ay sürdü gibi hissettirdi?
48 mi, 84 mü, yoksa hâlâ bitmedi mi?
Yorumlara yazın, kim bilir belki bu konudan yeni bir “tez konusu” çıkar:
> “Üniversite Süresinin Algılanan Zaman Üzerindeki Psikolojik Etkisi: Forum Üzerinden Nitel Bir Analiz.”
Şimdiden söyleyeyim, hocalar okusa yüksek lisans tezi yapar bundan. Ama biz buradayız, kahvemizi alıp gülerek tartışıyoruz.
---
Sonuç Olarak...
4 yıllık üniversite 48 aydır evet, ama 48 ayın içinde 480 kahkaha, 48 stres krizi ve 4 dostluk ömürlük kalır.
Erkekler stratejiyle, kadınlar empatiyle; ama hepimiz sabırla bitiririz o okulu.
Ve bir gün mezuniyet cübbesini giyerken içinden şu geçer:
> “Aslında bir 48 ay daha olsa... ama bu sefer sabah 8 dersi olmasa.”
Hadi bakalım, forum açık — klavyeler hazır mı?
“48 ay mıydı, yoksa 48 ömür mü?” tartışması başlasın!
Selam dostlar!
Bu sabah kahvemi içerken aklıma bir soru geldi ve beynim bir anda “Windows güncellemesi” gibi takıldı: 4 yıllık üniversite kaç ay ediyor?
Yani evet, matematiksel olarak 48 ay diyoruz ama kimse bana “psikolojik olarak kaç ay?” olduğunu anlatmadı!
Çünkü bazen o 4 yıl, 4 asır gibi geliyor; bazen de “daha yeni başlamıştık ya?” diyorsun, mezuniyet cübbesiyle selfie çekerken gözlerin doluyor.---
Erkek Beyin: ‘Kardeşim, Hesapla Geç!’
Forumun erkek tayfası hemen klavyeye abanıyor:
> “Hocam basit, 12 ay × 4 yıl = 48 ay. Konu kapanmıştır.”
Evet, bravo mühendis kafalar, NASA sizi arıyor!
Ama işin öyle olmadığını hepimiz biliyoruz. Çünkü bu 48 ayın içinde; sabah 8 dersleri, vizeler, finaller, kütüphanede uyumalar, harç kuyrukları, fotokopi savaşları ve tabii ki “hocam sunumu ben yapayım mı?” diyerek başlayan aşk hikayeleri var!
Yani mesele 48 ay değil dostlar, mesele o 48 ayda kaç defa “okulu bırakıyorum ya” dediğin.
---
Kadın Beyin: ‘Ay Canım, 48 Ay Ama Nasıl Geçtiğini Anlamadım…’
Şimdi gelelim kadın forumdaşlara...
Onlar için 4 yıllık üniversite, sadece eğitim değil, bir “duygusal gelişim romanı.”
Birinci sınıfta: “Ay keşke liseye geri dönsem…”
İkinci sınıfta: “Arkadaş grubumuz efsane, mezun olunca da görüşürüz!”
Üçüncü sınıfta: “Herkes staj yapıyor, ben hâlâ hangi mesleği sevdiğimi bilmiyorum.”
Dördüncü sınıfta: “Aman Tanrım mezuniyet elbisem ne olacak!?”
Erkekler stratejiyle ders geçerken, kadınlar sosyalliğiyle hayatı geçiyor.
Bir erkek, sınavdan önce 10 sayfa özet çıkarır; kadın o 10 sayfayı “renk kodlu, post-it’li, sticker’lı” hale getirir.
Ve sonunda ikisi de geçer ama kadın geçerken estetik yapar, erkek geçerken şans diler.
---
48 Ayın Anatomisi: Aylara Bölünmüş Dert Rehberi
Hadi biraz mizahi şekilde parçalayalım şu 4 yılı:
- 1-6. ay: “Üniversiteye geldim! Artık özgürüm!” (Ve 3 hafta sonra çamaşır yıkamayı öğrenirsin.)
- 7-12. ay: “Kampüs hayatı harika!” (Ta ki öğlen 12’de yemekhane kuyruğuna girene kadar.)
- 13-24. ay: “Aşk mı ders mi?” (Spoiler: İkisi de travmayla biter.)
- 25-36. ay: “Staj bulmak kolaydır diyorlardı, yalanmış.”
- 37-48. ay: “Hocam sunumumu beğendiniz mi?” derken bir anda mezuniyet törenindesin.
Ve en sonunda fark edersin ki, üniversite aslında ders değil, sabır eğitimiymiş.
---
Stratejik Erkek – Empatik Kadın İş Birliği
Erkek: “Kardeşim, dönem bitene kadar 10 dersten 5’ini geçsem yeter.”
Kadın: “Ama ya hocamız üzülürse? Ben ona mail atayım, teşekkür edeyim.”
Erkekler: PowerPoint sunumunu 3 saat kala hazırlar.
Kadınlar: Aynı sunumu 3 hafta önce bitirir, sonra 2 hafta boyunca font seçer.
Erkek: “Hocam, ben kısa tutayım, zaman kazanalım.”
Kadın: “Hocam, eğer izin verirseniz burada bir de kısa video göstermek istiyorum.”
İşte bu yüzden üniversiteler aslında karma eğitim laboratuvarlarıdır.
Bir taraf “nasıl en az emekle maksimum not alırım” diye düşünürken, diğer taraf “nasıl herkes mutlu olur”u hedefler.
Sonuçta herkes mezun olur ama kimse aynı şekilde mezun olmaz.
---
Üniversite: 48 Ay + 1200 Drama = Deneyim
Kim ne derse desin, 4 yıllık üniversite aslında bir hayatta kalma simülasyonu.
Bazen grup ödevinde “kurtarma operasyonu” yaparsın, bazen sınıfta “politik diplomasi” yürütürsün.
Bir gün final kağıdında ‘Tanrı yardımcın olsun’ yazar, ertesi gün not açıklanır: “AA.”
Mucize gibi ama gerçek!
Ve tabii ki herkesin bir “efsane anısı” vardır:
- Sunumda elektrik kesilmesi,
- Hoca yerine yanlış sınıfa girip 20 dakika oturmak,
- Projeyi yanlış dosyayla göndermek (ve o dosyanın adının ‘final-deneme-son-bu-gercek-son.xlsx’ olması).
---
48 Ay Bitti Ama Forum Bitmesin!
Şimdi itiraf edelim: 4 yıllık üniversite aslında bir “zaman ölçüsü” değil, bir yaşanmışlık birimi.
Kimimiz için 48 ay, kimimiz için 480 kahve, kimimiz için 4800 sabır testi.
O yüzden soruyorum sevgili forumdaşlar:
Sizin 4 yıllık üniversiteniz kaç ay sürdü gibi hissettirdi?
48 mi, 84 mü, yoksa hâlâ bitmedi mi?
Yorumlara yazın, kim bilir belki bu konudan yeni bir “tez konusu” çıkar:
> “Üniversite Süresinin Algılanan Zaman Üzerindeki Psikolojik Etkisi: Forum Üzerinden Nitel Bir Analiz.”
Şimdiden söyleyeyim, hocalar okusa yüksek lisans tezi yapar bundan. Ama biz buradayız, kahvemizi alıp gülerek tartışıyoruz.
---
Sonuç Olarak...
4 yıllık üniversite 48 aydır evet, ama 48 ayın içinde 480 kahkaha, 48 stres krizi ve 4 dostluk ömürlük kalır.
Erkekler stratejiyle, kadınlar empatiyle; ama hepimiz sabırla bitiririz o okulu.
Ve bir gün mezuniyet cübbesini giyerken içinden şu geçer:
> “Aslında bir 48 ay daha olsa... ama bu sefer sabah 8 dersi olmasa.”
Hadi bakalım, forum açık — klavyeler hazır mı?
“48 ay mıydı, yoksa 48 ömür mü?” tartışması başlasın!