Aslıhan2312
Co-Admin
Akşamın erken saatleriydi ve bisikletle eve dönüyordum ki önümde bir engel belirdi. Schilling Köprüsü'ndeki bisiklet yoluna bir araba park edilmişti. Yoğun saatlerde trafik yoğun olduğundan yola çıkmaya cesaret edemedim. Artık bunu doğal olarak yapmıyorum, çünkü iki buçuk yıl önce Frankfurter Allee'de bir bisikletçi tam olarak bunu yaptığında öldü.
Seyahat ettiği bisiklet yolunda bir minibüs vardı ve bundan kaçınmak için yoldan çıktığında bir kamyon ona çarptı. Ölen her bisikletçinin kaydını tutuyorum ama bu vaka özellikle beni çok etkiledi çünkü öldürülen kadın bir komşunun arkadaşıydı.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Bu yüzden kurallara aykırı olarak park edilmiş arabalardan araba şeridine doğru direksiyon çevirerek kaçınmaktan hoşlanmıyorum. Araba ile park şeridi arasında hâlâ küçük bir boşluk varsa, geçip gidiyorum. Bisiklet yolu kaldırımın hemen yanındaysa inip kaldırımda arabanın etrafında yürüyorum. Bazen park etmiş arabanın arkasında duruyorum ve sürücünün çit direğinden ipucunu alıp yola devam etmesini umuyorum. Bu neredeyse her zaman sıfırla sonuçlanır, çünkü sürücüler genellikle cep telefonlarıyla meşguldürler ve beni fark etmezler bile. Sonra bazen pencereyi çalıyorum. Tepkiler sürekli olarak öfkelidir.
Bisiklet yolu üzerinde park halindeki otomobilin yan camı açık kaldı
En son bir sürücünün kapıyı çalmamla şoka girdikten sonra bana “geri zekalı fahişe” demesi. Yoksa “geri zekalı amcık” mıydı? Engelli dediğini tam olarak biliyorum. Çünkü bu kelimeyi hakaret olarak kullandığı için hâlâ engellilere karşı bir rahatsızlığı olup olmadığını sormayı düşünüyordum ama sonra sormamaya karar verdim.
Bu sefer kapıyı çalmama gerek yoktu; yan camlardan biri aralıktı. Açıklığa doğru eğildim ve ağzımdan çıkan sözlere biraz şaşırdım: “Eminim dikkatinden kaçmıştır, ama sen bisiklet yolunda duruyorsun.” daha önce hiç yaşamadığım şaşırtıcı bir tepkiye. Şoför bana baktı, “Ah, doğru” dedi, arabayı çalıştırdı ve yoluna devam etti. Bana yer açtı.
Seyahat ettiği bisiklet yolunda bir minibüs vardı ve bundan kaçınmak için yoldan çıktığında bir kamyon ona çarptı. Ölen her bisikletçinin kaydını tutuyorum ama bu vaka özellikle beni çok etkiledi çünkü öldürülen kadın bir komşunun arkadaşıydı.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Bu yüzden kurallara aykırı olarak park edilmiş arabalardan araba şeridine doğru direksiyon çevirerek kaçınmaktan hoşlanmıyorum. Araba ile park şeridi arasında hâlâ küçük bir boşluk varsa, geçip gidiyorum. Bisiklet yolu kaldırımın hemen yanındaysa inip kaldırımda arabanın etrafında yürüyorum. Bazen park etmiş arabanın arkasında duruyorum ve sürücünün çit direğinden ipucunu alıp yola devam etmesini umuyorum. Bu neredeyse her zaman sıfırla sonuçlanır, çünkü sürücüler genellikle cep telefonlarıyla meşguldürler ve beni fark etmezler bile. Sonra bazen pencereyi çalıyorum. Tepkiler sürekli olarak öfkelidir.
Bisiklet yolu üzerinde park halindeki otomobilin yan camı açık kaldı
En son bir sürücünün kapıyı çalmamla şoka girdikten sonra bana “geri zekalı fahişe” demesi. Yoksa “geri zekalı amcık” mıydı? Engelli dediğini tam olarak biliyorum. Çünkü bu kelimeyi hakaret olarak kullandığı için hâlâ engellilere karşı bir rahatsızlığı olup olmadığını sormayı düşünüyordum ama sonra sormamaya karar verdim.
Bu sefer kapıyı çalmama gerek yoktu; yan camlardan biri aralıktı. Açıklığa doğru eğildim ve ağzımdan çıkan sözlere biraz şaşırdım: “Eminim dikkatinden kaçmıştır, ama sen bisiklet yolunda duruyorsun.” daha önce hiç yaşamadığım şaşırtıcı bir tepkiye. Şoför bana baktı, “Ah, doğru” dedi, arabayı çalıştırdı ve yoluna devam etti. Bana yer açtı.